Sosyal ipotek

Halihazırda var olan Rus ipoteğine nüfusun geniş kitleleri tarafından erişilemez ve konut sorununu çözemez. Bu bağlamda, ipoteklerle ipotekler arasında bir fark olduğu, ticari ipoteklerin “zengin” azınlık için geliştirilmesi gerektiği ve “yoksul” çoğunluk için bir tür “sosyal ipotek” düşünülmesi gerektiği konuşulmaya başlandı. Bu tür konuşmalar meşru mu ve ipotek, nüfusun farklı kategorileri için farklı olabilir mi??

Yaşam standardında böylesine önemli bir farklılaşmanın olduğu bir ülkede, nüfusun sosyal olarak korumasız kesimlerine barınma sağlama koşullarının, oldukça dar bir “zengin” katmanına odaklanan programlardan farklı olması gerektiği açıktır. Yeni gelişmeye başlayan ipoteğin çoktan “sosyal” ve “ticari” olarak bölünmeye başlaması gerçeğinin altında yatan faktör budur..

Bu bölümün destekçileri şu şekilde tartışıyor: “sosyal ipotek” devlet desteğine dayanmalı, yalnızca sosyal olarak korumasız vatandaşları ilgilendirmeli ve barınma koşullarının bu çerçevede iyileştirilmesi yalnızca yerleşik sosyal normlar içinde gerçekleşmelidir..

“Ticari ipotek” ise, tam tersine, yeterince yüksek gelire sahip vatandaşların kredi yükümlülüklerini bağımsız olarak yerine getirmeleri için var. Bu ipotek, herhangi bir hükümet müdahalesi olmaksızın piyasa koşullarında gerçekleştirilmelidir..

İpoteklerin “sosyal” ve “ticari” olarak benzer şekilde bölünmesi, yasama düzeyinde halihazırda gerçekleşmeye başladı. Özellikle, 2013 yılına kadar olan dönem için tasarlanan federal hedef program “Konut” ve 11 Ocak 2000 tarihli hükümet kararnamesiyle kabul edilen ipotek kredisi sisteminin geliştirilmesi için Konseptte yansıtılmıştır..

2003 yılının sonunda, Devlet Duması, ilgili departmanları, kamu sektörü çalışanları ve düşük gelirli vatandaşlar için uygulanmasına yönelik genel hükümlerin oluşturulmasını sağlayan özel bir “sosyal ipotek” yasası geliştirmeye davet etti..

“Sosyal ipotek” taraftarları (bunlara “popülistler” diyelim) “ticari” ve “sosyal” ipotekler arasında net bir ayrım yapmanın mümkün olduğuna inanıyorlar. Onların görüşüne göre asıl mesele, ikincisinin “çekerek” gelişmemesi ve bütçeden tahsis edilen her şeyin kesinlikle şeffaf olması ve ayrıca bu ödemelere kimin güvenebileceğinin açıkça tanımlanmış olmasıdır..

“Sosyal ipotek” sahte ipotek?

Bununla birlikte, meslekten olmayan biri bile, bir “sosyal ipotek” uygulamasının, kimin sosyal olarak savunmasız ve düşük gelirli vatandaşlar olarak sınıflandırılması gerektiğiyle ilgili birçok soruyu gerektireceğini anlar. Sorun şu ki, burada net bir değerlendirme kriteri yok ve öyle görünüyor ki olamaz. Birincisi, ülke çok büyük ve bir bölge için büyük kabul edilen gelir bir başkası için değil. İkincisi, işçilerin ezici çoğunluğunun “gri” ve “siyah” ücretler aldığı bir ülkede resmi gelir düzeyi nesnel bir gösterge değildir. Üçüncüsü, “bütçe alanı” kavramı son derece belirsizdir, çünkü artık nadir bir öğretmen veya doktorun ek kazançları yoktur..

“Sosyal ipotek” in uygulamaya konulması, konut kredisiyle ilgili tüm sorunların genel bir temelde ve yetkililer tarafından değil, piyasa tarafından dikte edilen standart standartlara göre çözülmesi gerektiğine inanan ilkeli rakiplere de (hadi “piyasa oyuncuları” diyelim) sahiptir..

Onlara göre, piyasa yasaları dikkate alınmadan yapılan her şey kötü olandan gelir ve “sosyal ipotek” tüm piyasa mekanizmalarını kıran sahte bir ipotektir. Evet, bu bir ipotek değil, ancak taksitle konut alımı, kredi oranı ve bir dairenin gerçek maliyeti yapay olarak düşürüldüğünde ve fark bütçe parasıyla geri ödendiğinde. Ancak bütçede para yok ve pratik insanlar uzun zamandır onun yardımı ile ülke nüfusunun% 80’inin konut sorunlarını çözmenin imkansız olduğunu anladılar..

Bu nedenle, “piyasa insanı”, devlet vatandaşlarının yaşam koşullarını iyileştirmek istiyorsa, belirli insanlara yardım etmesine izin verin diyor. İpotek kredisi verme faiz oranları ve standartları, sadece bankaya sağlanan gelir tablosunda, bir kredi geri ödeme kaynağı olarak kredi geri ödeme kaynağı olarak bütçe yardımı alma hakkını belirtmelidir. Sonuçta, aslında, bankalar için, ister maaşı ister sübvansiyon olsun, borçlunun krediyi ödemek için fonları nereden aldığı önemli değildir; asıl önemli olan, finansman kaynağının sabit ve güvenilir olmasıdır.

Hatta bazı “pazarlamacılar”, “sosyal ipoteğin” zararlı olabileceğine bile inanıyorlar, özellikle de bir kişinin kendisi için pazarlık yapmasına izin veren bir şeyi piyasa kredisi değil, bütçe fonları pahasına çok ucuz veya genellikle ücretsiz bir krediyi kastediyorsak. Özellikle endişe verici olan şey, pratik olarak bir bedelsiz kredi alma olasılığını bilen diğer vatandaşların piyasa faiziyle sağlanan krediler için sıraya girmeme olasılığıdır..

Verimlilik hala sorgulanabilir

Devlet, askeri personele ve bütçe alanlarındaki çalışanlara kredili konut sağlanması için programlar geliştirerek bir tür “sosyal ipotek” yaratmaya çalıştı. Şimdiye kadar gözle görülür bir olumlu etki vermediler, çünkü yerel yetkililer bu yönde ne ve nasıl yapacaklarını bilmiyorlar..

Emlak piyasası istikrarsız kaldığı sürece, örneğin peşinatta bir azalma söz konusu olamaz (şimdi bir dairenin maliyetinin% 30’u). Aynı zamanda bankalar yüksek risklere işaret ediyor. Ve oldukça anlaşılırlar. Örneğin, bir süredir kredi borcunu ödeyemeyen insanların ipotekli konutlardan tahliye edilmesine izin verildi. Ancak ortaya çıktığı üzere, temerrüde düşenin tek dairesi ise ve ona alternatif konut sağlama sorunu çözülmemişse, bu Anayasa’ya aykırıdır. Yeniden yerleşim konut stoku ve belediye “kiralık evler” hakkında bazı ağır konuşmalar yapılıyor, ancak bunların hepsi sadece sözden ibaret. Ve bir belediyenin bilançosunda neden “sosyal evler” olsun ki??

Bazı bölgelerde, mortgage kredilerinin faiz oranlarını bütçeden sübvanse etmek için girişimlerde bulunulmaktadır. Ancak bu yaklaşımın etkinliği sorgulanabilir. Sonuçta, bu tür sübvansiyonlar tüm kredi süresi boyunca sürmelidir ve bu en az 10-15 yıldır. Diyelim ki bugün bu amaçlar için bütçeye belli bir miktar dahil. Ve yarın, örneğin dünya petrol fiyatları düşerse ve ekonomik büyüme oranları yavaşlarsa ne olacak? Harcama kalemlerini revize etmeye başlayacaklar ve tüm “sosyal ipotek” sistemi çökecek?

Ne yapalım?

Geniş Rus vatandaşı kitleleri için ev kredisi mevcudiyeti konusu hala açık. İpoteklere erişimi basitleştirmenin tek olası yolunun konut maliyetini düşürmek olduğu açıktır. Bunu yapmak için, piyasadaki arzın talebi önemli ölçüde aşması gerekir. Ama bunu yakın gelecekte bekleyebilir miyiz?

Bu, devletin tam olarak geri dönebileceği ve konut inşaatını finanse etmek için ek bütçe fonları arayacağı yerdir. Ama orada olduğu yerde … “Sosyal piyasa ekonomisi” belirsiz terimi açısından, faydaları işten çıkarmak çok daha kolaydır.