Uygun Fiyatlı Konut – Uluslararası Deneyim

Şu anda ülkemizde bu kadar şiddetli olan konut sorunu, hiç de Rusya’nın imtiyazı değildir. Her eyalette, küçük gelirleri nedeniyle kendi başlarına bir daire veya ev satın alamayan vatandaşlara konut sağlama sorunu vardır..

George Bellow. Cliff Sakinleri. 1913

Birçoğu (özellikle Rus gerçekleriyle karşılaştırıldığında) yaşam alanı sıkıntısı ve metrekare başına çok yüksek fiyatlar ile başa çıkmak için oldukça başarılı olan farklı ülkelerin deneyimleri, bu sorunu çözmek için farklı seçenekler olduğunu gösteriyor. Ülkemizdeki genç ailelere yardım programı bu kadar çok şikayete neden olurken, bunlardan bazılarını göz önünde bulundurarak, diğer eyaletlerin vatandaşlarının neden hükümetten gerçek yardıma güvenebileceklerini anlamak mümkün olabilir.?

Sosyal konutun ortaya çıkış tarihi

19. yüzyılın ortalarında gelişmiş ülkelerde yaşam alanı sağlama sorunu ortaya çıktı. İlk sosyal apartmanlar, 1851’de Paris’te ortaya çıkan ve “Napolyon Şehri” olarak adlandırılan, ucuz belediye konutlarından oluşan bir kompleksin odalarıydı. O zamanlar, genellikle sıradan işçiler olan düşük gelirli vatandaşlara ucuz konut sağlanması, ucuz işgücüyle ilgilenen ve ucuz veya tamamen ücretsiz konut sağlama vaatleriyle kırsal kesimde yaşayanları madenlerde, fabrikalarda ve fabrikalarda çalışmaya çeken sanayiciler tarafından bizzat hallediliyordu..

İngiltere’de, harap olmuş binaları yıkıp yenilemek ve şehir sakinlerini gecekondu mahallelerinden ucuz kır evlerine taşımak için ilk program kabul edildi ve bunların çoğu şehirlerin dış mahallelerine veya büyük sanayi tesislerine ve madenlere yakın bir yere inşa edildi ve 60’lı yıllarda faaliyete geçti. 19. yüzyılın x yılı.

Avrupa ülkelerindeki şehirlerin aşırı nüfus sorunu, özellikle Almanya, İtalya, Fransa ve İngiltere’de diğer ülkelerden gelen bir mülteci kitlesinin ortaya çıktığı II.Dünya Savaşı’nın sona ermesinden sonra akut hale geldi. O zaman, sosyal konut inşa etme politikası, neredeyse tüm Avrupa devletlerinin kalkınmasında bir öncelik haline geldi..

Büyük Britanya

Şu anda Birleşik Krallık’ta faaliyet gösteren düşük gelirli ailelere yönelik yardım programının Rusya’dakiyle tam olarak aynı adı taşıdığı söylenmelidir – “Uygun Fiyatlı Konut”.

Bununla birlikte, İngiliz Kraliçesi’nin konuları, bu tür bir gayrimenkulün değeri için net bir çerçeve oluşturarak, Rus yetkililerin aksine, ne tür konutların “uygun fiyatlı” olarak adlandırılabileceğini açıkça tanımladılar. Bu nedenle, Birleşik Krallık’ta, sosyal amaçlar için uygun fiyatlı konut, maliyeti ülkenin normal bir sakininin ortalama yıllık kazancını 3-4 ortalama kazancını geçmeyen bir mülk haline geliyor..

Karnachev Vladimir. Sokakta sonbahar. Pamela, Birmingham. 2004

Ortalama yıllık maaş, ülkenin her bölgesi ve şehri için ayrı ayrı belirlenir, çünkü Londralıların maaşları genellikle kırsal alanlarda ve küçük kasabalarda yaşayanların gelirlerinden biraz daha yüksektir, ancak buradaki dairelerin maliyeti dünyanın en yükseklerinden biridir..

Hükümet, metrekare başına ortalama maliyetin ortalama yıllık gelire oranını yansıtan katsayıyı sıkı bir şekilde izler ve bu rakam 5-6 sınırını aşmaya başlarsa, bu durum, devlet programının alarm ve revizyonu için bir neden olur..

Her şeyden önce, ülkenin sosyal alanındaki işçiler bu kadar uygun fiyatlı konut için başvurabilirler: itfaiyeciler, polis memurları, kurtarıcılar, öğretmenler, doktorlar ve eğitimciler. Bununla birlikte, emekliler, engelliler, sadece yoksul vatandaşlar devlet programı “Uygun Fiyatlı Konut” programına katılabilir..

İngiliz programının vatandaşlara konut sağlama programının bir başka özelliği de, daire veya ev kiralamanın popülerlik kazanmaması, sakinlerin çoğunun küçük ama tamamen sahip olunan bir konutun sahibi olmayı tercih etmesidir..

Bu bağlamda, Konut Şirketi (düşük gelirli vatandaşlara konut sağlanması için programın uygulanmasını denetleyen bir devlet kurumu), ailelerin belediye daireleri veya evlerinin sahibi olabileceği çeşitli planlar sunmaktadır..

Şu anda, sosyal, uygun fiyatlı konutlar Birleşik Krallık’taki toplam konut stokunun yaklaşık% 23’ünü oluşturuyor.

Özellikle, alıcının hem ikincil hem de birincil piyasada satın alınan konut maliyetinin% 75’i için oldukça kabul edilebilir şartlarla kredi aldığı ve% 25’inin devlet tarafından ödendiği “Bir Ev Satın Al” programı yürürlüktedir. Rusya için düşük mortgage oranlarının (% 5,5’ten% 7,25’e) İngiltere için oldukça yüksek olması nedeniyle, bu program İngilizler arasında pek popüler değil.

Çok daha yaygın olanı, sosyal bir yaşam alanında yaşayan bir kişinin 2 yıl içinde önemli bir indirimle (38 bin sterline kadar) bir daire veya ev satın alabileceği ve maliyetini kademeli olarak ödediği “Satın Alma Hakkı” şemasıdır. Üstelik belediye gayrimenkulünün sahibi olabilmek için sosyal alanda çalışmak gerekmiyor. Bu program kapsamında, yalnızca son 10 yılda 1,6 milyondan fazla İngiliz aile kendi apartmanlarının sahibi oldu..

Fransa

Sosyal konutun anavatanı, fakirlere apartman sağlama sorununu çeşitli yollarla çözmeye çalıştı. Fransa’da, SSCB’den çok daha erken, ucuz küçük apartman daireleri olan panel evlerin, ülkemizde yaygınlaşan İkinci Dünya Savaşı’ndan hemen sonra ortaya çıkması “Kruşçevler” adıydı..

Pomelov Fedor. Paris’te turuncu gün batımı. 2011

O zamanlar, düşük gelirli vatandaşlara “katta kolaylıklar bulunan” odalar, yani çalışan pansiyonlarımızın analoglarının sunulduğu beton binalar da ortaya çıktı..

Bununla birlikte, zaten geçen yüzyılın 70’lerinde, bu tür tipik, oldukça çirkin binaların yapımını terk etmeye karar verildi. Şu anda Fransa, her yeni inşa edilen evdeki dairelerin% 20’sinin “sosyal konut” olarak sınıflandırılması ve piyasanın önemli ölçüde altında fiyatlardan satılması gerektiğine dair bir yasaya sahiptir..

Tabii ki, sadece ülkemizde değil, Fransa’da da büyük para cezaları ödemeyi tercih eden, ancak bu hukuk kuralını atlatmayı tercih eden vicdansız geliştiriciler var, çünkü dairelerin beşte birini düşük bir fiyata bir inşaat şirketine vermek hiç de karlı değil. Yine de, çoğu durumda, bu standart işe yarar ve herhangi bir Fransız veya Fransız kadın, ortalama geliri Parisliler için 2100 avroyu ve cumhuriyetin diğer bölgelerinde ikamet edenler için 1900 avroyu geçmeyen sosyal konut için başvurabilir. Aynı zamanda, ülkedeki asgari ücret 1.000 avro olarak belirlendi, bu nedenle ülkede çok sayıda ikamet eden bu kategoriye giriyor..

Fransa’daki ortalama sosyal daire, 3-4 kişilik bir ailenin yaşadığı yaklaşık 80 metrekaredir. Çoğu zaman, bu tür apartmanlar şehirlerin dış mahallelerine, sözde işçi mahallelerine inşa edilir, ancak aynı zamanda bir dolgu geliştirme geleneği vardır, böylece sosyal konutlar şehrin tamamen burjuva bir mahallesinde görünebilir..

Yasalara göre, sosyal konut, ülkenin her bölgesinin konut stokunun en az% 20’si olmalıdır..

Devlet programına şartlarına göre çok fazla sayıda vatandaşın katılabilmesi nedeniyle, genç Fransızlar uygun fiyatlı bir daire için genellikle 5-6 yıl sırada beklemek zorunda kalıyor. Gençler genellikle mezuniyetten hemen sonra (ve hatta bazen daha erken) sosyal konutlara kaydolurlar. Evsizlerin, kalabalık ailelerin ve diğer ülkelerden gelen mültecilerin bir daire edinme konusunda önceliğe sahip olduğu unutulmamalıdır. Bu arada, Fransa’ya geldikten hemen sonra konut alan Afrika ve Asya ülkelerinden gelen göçmenlerdi, bu tür alanların şu anda son derece kötü şöhretli olmasının ve esas olarak Afrikalıların ve Arapların yaşadığı gerçek gettolara dönüşmesinin nedeni oldu. Ülke hükümeti belediye politikasını gözden geçirmeye ve sorunu göçmenlerle çözmeye karar verdi.

Almanya

Almanya’da ve diğer Avrupa ülkelerinde yoksullar için “konut sorunu” nu çözmenin ana yolu, sözde “sosyal apartmanlar” haline geldi. Bu tür apartmanlar ucuz belediye kredileri pahasına veya tamamen devlet pahasına inşa ediliyor, Almanya’da özel sosyal evler inşa etme geleneği kök salmadı.

Fransa’dan farklı olarak, Almanların devlet programına katılmalarının nedeni, ortalama aile geliri düzeyi değil, aile üyesi başına düşen standart bir metrekare olmamasıdır. Dolayısıyla, oldukça yüksek bir gelire sahip olan, ancak ebeveynleriyle aynı yaşam alanında veya çocuklu tek odalı bir dairede yaşayan vatandaşlar bile sosyal konut için başvurabilir..

Jose Garcia y Mas. Berlin. 1982

Sosyal bir daire için ödeme, devlet tarafından belirlenir ve sıkı bir şekilde kontrol edilir, genellikle inşaat maliyetlerinin geri ödenmesi düzeyindedir ve geliştirici için herhangi bir kar anlamına gelmez..

Almanya, daha iyi barınma koşullarına ihtiyaç duyan vatandaşlara sosyal konut sağlamaya ilişkin olağan uygulamaya ek olarak, net geliri kamu hizmetlerini kendilerinin ödemesine izin vermeyen aileler tarafından alınan bir Konut Yardımı da öder. Dahası, hesaba katılan, yani tüm vergiler ve krediler düşüldükten sonra ailenin net geliridir. Kira yardımı, hem sıradan bir evde yaşamak hem de sosyal konut için ödeme yapmak için harcanabilir..

Birleşik Krallık ve Fransa ile karşılaştırıldığında, Almanya’daki sosyal konutlar, konut stokunun küçük bir bölümünü oluşturuyor – sadece% 10.

Böyle bir ödenek, bir kişinin kullanabileceği konut için tüm kamu hizmeti faturaları için gerçek ödeme miktarında verilir. Kira seviyesi ikamet yerine göre değişir ve 6 ödeme kategorisine ayrılır. İlginç bir şekilde, Almanya’da huzurevlerinde ikamet edenler bile, gelirleri uygun kuruma başvurmalarına izin veriyorsa, Konut Yardımı alırlar. Kira yardımı almak için her yıl Konut İdaresine başvuru yapmanız gerekir, bu tür ödemeler otomatik olarak hesaplanmaz..

Daha fazla örnek

Sosyal konut programı, şehir nüfusunun neredeyse yarısının çok katlı belediye binalarında, görece küçük apartmanlarda, genellikle 40 kattan fazla yaşadığı Hong Kong’da da başarılıdır. Singapur’da bu rakam daha da yüksek – şehrin 21 yaşın üzerindeki ve geliri belirlenen miktarı aşmayan hemen hemen her sakini sosyal konut alabiliyor. Ayrıca, gelir miktarı, Singapur’da ikamet eden birinin 2, 3, 4 veya 5 odalı bir dairenin sahibi olmak isteyip istemediğine bağlı olarak değişir. Programın bu kullanılabilirliği nedeniyle, metropol nüfusunun yaklaşık% 85’i sosyal apartmanlarda yaşıyor..

İsveç’te Milyon Konut programının uygulanması sırasında 10 yılda yaklaşık 1 milyon yeni konut inşa edildi ve bunların yarısı 1 aile için tasarlanmış özel evlerdi. Ve birçok İsveçli hala bu tür sosyal evleri küçümseyici bir şekilde “betonarme kutular” olarak adlandırsa da (bu tür binaların yalnızca% 16’sı betondan inşa edilmiş olmasına rağmen), aslında, ana görevi yerine getirdiler – sosyal konutlar, kırsal alanlardan insanlara daire ve ev sağlama sorununu çözmeye yardımcı oldu iş aramak için şehirlere gelen ülkeler.

Gördüğünüz gibi, düşük gelirli ailelerin barınma sorunları oldukça başarılı bir şekilde halledilebiliyor ve tabii bu konuda devletin başrolü alması gerekiyor. Ülkemizde şu anda mevcut olmayan sosyal konut inşası için bir fon kaynağı olması gereken devlet bütçesidir..