Solovetsky Manastırı – Rusya’nın kuzeyindeki ana tapınak ve ünlü hapishane

Solovki … Sovyet Rusya’nın tarihine aşina olan herkes için bu isim, parlak kiliselerin ince duvarlarıyla, çöl bölgesinde çalan çalışkan keşişlerin ve zillerin sessiz meskenleriyle değil, korkunç bir hapishane ve aynı adı taşıyan ıslah kampı, 16. yüzyıldan beri binlerce mahkum için bir hapishane yeri olan çağrışımları çağrıştırıyor. yüzyıl ve geçen yüzyılın 30’larına kadar.

Şimdi Solovetsky Manastırı, devlet tarafından oluşturulan Rusya Federasyonu Halklarının Özellikle Değerli Kültürel Mirasları Yasasına ve UNESCO Dünya Mirası Listesi’ne dahil edilmiştir. geride kalan yerler.

Solovetsky Manastırı – 2004

Biraz tarih

Solovetsky Manastırı’nın tarihi trajik olaylarla doludur, ancak bu güzel kıyılara ilk gelen keşişler burada yalnızlık, sessizlik ve huzur arıyorlardı. Ve Solovetsky Adaları, doğanın kendisi tarafından huzurlu bir varoluş için yaratıldı – pitoresk kayalar, sessiz koylar, sert ama göz alıcı kuzey bitki örtüsü. Bununla birlikte, Solovetsky Adaları’nın yalnızlığı ve uzaklığı sadece keşişler tarafından değil aynı zamanda yetkililer tarafından da takdir edildi – manastır imparatorluk mahkumları için bir hapishane görevi gördü.

Solovetsky takımadalarının en büyük adasındaki manastırın kurucuları, 15. yüzyılın başında dua inzivası için Kuzey Kutup Dairesi’nden sadece 165 kilometre ve Karelya sahilinden 60 kilometre uzaklıktaki Beyaz Deniz’de bulunan Solovetsky Adalarını seçen Ortodoks münzevi Savvaty, Alman ve Zosim idi. ve vahşi “. O zamanlar, özellikle “ayartmalardan uzak” uzak köşeleri seçtikleri münzevi yolu seçen keşişler özellikle saygı görüyordu..

Inoki Herman ve Savvaty, 1429’da sıradan bir teknede, üç günlük bir deniz yolculuğunun ardından takımadaların en büyük adası olan Bolshoy Solovetsky Adası’na ulaştı. Yerel göl kenarında yaşamak için en uygun yer olan Pine Körfezi kıyısına yakın bir yerde bir haç dikip hücre inşa ettiler. Solovetsky Manastırı’nın tarihi, iki keşişin bu mütevazı sığınağından başladı..

Saygıdeğer azizler ve tanınmış Solovetsky mucizesi işçileri Herman ve Savvaty, kroniğin dediği gibi, altı yıl boyunca tenha bir adada yaşadılar: “İşlere emek vermek, Yüce’ye mutluluk ve akılda yükselmek.” 1435’te adada tamamen yalnız kalan Savvaty (Herman malzemeleri ikmal etmeye gitti), ölümün yaklaştığını hissetti ve komünyon almak için Soroka köyüne gitti. Orada gömüldü, sadece 1465’te kardeşler, manastırın kurucusunun kalıntılarını En Kutsal Theotokos’un Varsayım Kilisesi’nin arkasındaki özel olarak düzenlenmiş bir şapele transfer etti..

Monk Zosima, Solovetsky Manastırı’nın genişletilmesi için çok şey yapan organizatör oldu. Manastırın küçük Savvaty ve Alman seketlerinin bulunduğu yerde kuruluş tarihi 1436 olarak kabul edilir..

Manastır, 16. yüzyılda gelişmesini 1548’de seçilen Abbot Philip’in (Kolychev) eserlerine borçludur. Manastırı Ortodoksluğun en kuzeydeki ileri karakolu ve önemli bir sınır kalesi olarak değerlendiren Korkunç İvan’ın cömert bağışları, keşişlerin güvenilir duvarlar ve iki kilise – Rab’bin Başkalaşım ve En Kutsal Theotokos’un Varsayımı – dikmesine izin verdi. O zamanlar manastır eyaletteki en büyük toprak sahiplerinden biriydi. 1558’de Solovetsky manastırının ana kilisesi dikildi – Başkalaşım Katedrali.

Big Solovetsky Adası ve Anzer Adası Haritası

Rahipler, bu kuzey çöl bölgesinde varoluşun tüm zorluklarının üstesinden gelmeyi başardılar: adanın dört bir yanına dağılmış küçük inziva yerleri ve çölleri birbirine bağlayan yollar döşendi, göller kanallarla birleştirildi, bir balıkçı arteli oluşturuldu (özel bir manastır tarifine göre tuzlanmış ringa balığı kraliyet masasına verildi. 1917), Bolshaya Muksalma adasında bir hayvancılık çiftliği kuruldu, rahipler lahana ve diğer sebzeler yetiştirdi, manastırda avlanan kürk hayvanları, demirhaneler ve tuz işleri yaptı..

Abbot Philip’in kaderi ilginç ve çok trajik – 1566’da manastırın başkanının dürüstlüğünü ve dürüstlüğünü takdir eden Korkunç İvan onu Moskova’ya davet etti. Philip, Moskova Metropoliti ve Tüm Rusya’nın yüksek rütbesini aldı, defalarca masumları savundu ve gardiyanların suçlarını kınadı. Malyuta Skuratov’un elinde şehit oldu, kalıntıları 1591’de Solovetsky Manastırı’na transfer edildi..

Daha 16. yüzyılın sonunda, manastır bir “hükümdarın kalesi” statüsünü aldı ve doğal taştan güçlü kulelerin inşası başladı. Bu tahkimat, Solovetsky Manastırı’na üç kez – 1571, 1582 ve 1611’de – İsveç ordusunun saldırılarını başarıyla püskürtmesine izin verdi..

Solovetsky manastırının Korozhnaya kulesi

Manastır kulelerinin tek tek kayaları 8 ton ağırlığında ve 1,5 metre genişliğinde ve 6 metre uzunluğunda boyutlarda. Tüm taşlar özenle yerleştirilir ve kaba bloklar arasındaki boşluklar küçük taş ve tuğlalarla doldurulur. Manastır mimarı Tryphon önderliğinde 1584-1594 yıllarında dikilen Solovetsky kalesinin çevresi 1 kilometreden fazla, masif duvarlar tabanda 6 metre kalınlığında ve üst kısımda 4 metreye kadar..

Solovetsky manastırının Nikolskaya kulesi

Duvarların yüksekliği 8 ila 11 metredir. Kalede sadece 8 kule var – Nikolskaya, Uspenskaya, Korozhnaya, Spinning, Arkhangelskaya, Belaya, Povarennaya ve Kvasovarennaya’nın yanı sıra 7 güvenilir kilitli kapı. Solovetsky Kremlin’in alanı yaklaşık 5 hektardır. Çitin uzunluğu 1 kilometreden fazladır. Çadır şeklindeki tepeli kulelerin yüksekliği 30 metreyi buluyor. Çitin tüm çevresine ve duvarın üst kısmı boyunca yaklaşık 4 metre genişliğinde, bir tahta ile kaplı bir koridor ve bir tahta zemine sahip toplar yerleştirildi..

Sözde “Solovetsky oturumu” manastırın trajik bir tarihi haline geldi – Patrik Nikon’un kilise reformunun kabul edilmesinden sonra, manastır değişiklikleri kabul etmeyen Eski İnananların kalesi oldu. İsyancı manastırın kuşatması 1668’den 1676’ya kadar sürdü ve ancak keşişlerden birinin haince ihanetinden sonra Çarlık birlikleri tarafından alındı. Hemen hemen tüm keşişler öldürüldü..

İsyankar manastır resmi olarak ancak 1694’te, Büyük Petrus, manastırın dini ve sınır güvenliği tesisi olarak önemini fark eden Solovki’yi ziyaret ettiğinde affedildi..

17. yüzyılın sonunda Solovetsky Manastırı’nda yaklaşık 350 keşiş ve yaklaşık 700 acemi ve köylü vardı. 1765’te manastır, yerel piskoposluk makamlarının değil, doğrudan Sinod’un kontrolü altında olan stavropegik statüsünü aldı..

1777’de yeni bir taş çan kulesi dikildi ve 1798’de Aziz Philip anısına bir hastane kilisesi inşa edildi..

İlginçtir ki, bu kuzey yerlerden uzakta olan Kırım Savaşı, cemaatin barışçıl yaşamını da etkilemiştir. 1854’te manastır saldırıyı püskürtmek zorunda kaldı – manastıra, Miranda ve Brisk fırkateynleri her biri 60 topla donatılmış İngiliz buhar motorları tarafından ateşlendi. Neyse ki, topçu bombardımanı kalın kale duvarlarına ciddi hasar vermedi..

Manastırı 1858’de ziyaret eden İmparator II. Aleksandr, manastırın refahını şaşkınlıkla fark etti, kiliselerin dekorasyonunun güzelliğini, çok sayıda antik kalıntıyı, zengin bir kutsallığı, görkemli tapınakları, becerikli kilise gereçlerini ve genel olarak örnek bir manastır ekonomisini takdir etti..

Solovetsky Manastırı Teslis Katedrali, güneyden görünüm. 1905-1915

Yirminci yüzyılın başında, Solovetsky Manastırı, 6 tabut, 19 kilise, 30 şapel, 3 çöl, Pomors çocukları için bir okul, bir radyo istasyonu, Bratsk İlahiyat Okulu, bir meteoroloji istasyonu, bir hidroelektrik santrali, kendi taşbaskı ve bu yerler için muhteşem bir botanik bahçesi. Bir süredir, burada Beyaz Deniz’deki ilk bilimsel kurum olan biyolojik bir istasyon bile çalıştı. Rahiplere ek olarak, adada binlerce “işçi” ve acemi yaşıyordu, yüzlerce kiralık işçi, manastır vapurlarıyla adaya gelen yılda 15 binden fazla hacı ağırlıyordu..

Hapishane ve kamp

Yukarıda da belirtildiği gibi, adada bulunan manastırın yalnızlığı, izolasyonu, Rusya hükümdarları tarafından hemen takdir edildi. 16. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar manastır güvenilir bir siyasi ve kilise hapishanesi olarak hizmet etti.

Solovetsky Manastırı, en korkunç hapishanenin hüzünlü ününü kazandı – kesik koni şeklindeki tüm manastır kulelerinde ve duvarlarında küçük odalar vardı – en fazla üç metre uzunluğunda, iki metre yüksekliğinde ve iki metre genişliğinde ve dar ucunda – sadece bir metre.

Solovetsky hapishanesinin hücresi

Bu tür olaylardaki mahkum tamamen yalnızdı ve gardiyanların mahkumlarla iletişim kurması yasaklandı. Bazı hücrelerin hiç penceresi yoktu – sadece kapıda yiyecek servisi için bir pencere – genellikle sadece ekmek ve su..

Solovetsky hapishanesinin ilk mahkumları, fakir bir kiliseyi savunan ve kilise eğitimine özel bir tavır alan mülk sahibi olmayanların hareketine katılanlar, ardından kilise karşıtı hareketin katılımcıları ve Prens Simeon Bekbulatovich (Korkunç İvan’ın eş yöneticisi) burada 6 yıl geçirdi..

Bir zamanlar, Stepan Razin’in ayaklanmasına katılanlar, Nikon’un reformlarını kabul etmeyen Eski İnananlar ve hatta Napolyon’un istihbarat ajanları bile Solovetsky hücrelerinin tutsağı oldular..

Ünlü mahkumlar arasında, Zaporozhye’nin son atamanı olan Sich Pyotr Kalnyshevsky (26 yılını tek başına soğuk bir hücrede geçirdi ve 110 yaşında (!) İmparator I. İskender tarafından affedildi, ancak artık manastırdan ayrılmak istemedi), Pyotr Tolstoy (Büyük Peter’in ortağı), Supreme üyesi Özel Konsey Vasily Dolgoruky, Decembrist F.P.Shakhovskoy.

Solovetsky hapishanesinde kalma rekoru, “bölünmeye kararlı” Semyon Shubin tarafından belirlendi – küçücük bir hücrede 63 yıl, inatçı adamı dini görüşlerini değiştirmeye ikna etmedi.

Solovki rejimi o kadar şiddetliydi ki 1835’te, kamuoyunun haklı olduğunu ve mahkumların insanlık dışı koşullarda olduğunu kabul eden bir kontrol yapıldı. Daha sonra birçok mahkum daha sıcak ve daha rahat hücrelere nakledildi, bazıları serbest bırakıldı veya cezaları indirildi. Ancak, rahatlama uzun sürmedi, birkaç yıl sonra sıkışık hücreler yeniden yeni “misafir” aldı..

Ortalama olarak, Solovetsky Manastırı’nda aynı anda 20’den fazla mahkum yoktu – varoluşunun tamamı boyunca (300 yıldan fazla) – burada ziyaret edilen 500 ila 550 mahkum, ki bu modern standartlara göre oldukça azdır..

Solovki, Sovyet zamanlarında zaten çok daha karanlık bir ün kazandı – 1920’de manastır tamamen kaldırıldı ve yerine 17 yıl sonra Solovetsky Özel Amaçlı Hapishanesi’ne (STON) dönüştürülen Solovetsky Özel Amaçlı Kampı (SLON) açıldı, 1939’da dağıtıldı. yıl.

1920’lerde ve 1930’larda, Solovetsky kampındaki tutukluların çoğu tam olarak “politik” idi – Sosyalist-Devrimciler, din adamları, Beyaz hareketin memurları, entelijansiya. Alexander Solzhenitsyn “Gulag Takımadaları” kitabında Sovyet Solovki’nin tüm dehşetlerini ayrıntılı olarak yazdı, bu yüzden burada kendimizi tekrar etmeyeceğiz. Solovki’yi ziyaret ettikten sonra mahkumların komünistlerin bilge liderliği altında nasıl mükemmel bir şekilde düzeltildiğini anlatan övgü dolu bir makale yazan “devrimin şarkıcısı” Maxim Gorky’nin çirkin rolünden bahsetmek imkansızdır..

20’li yaşlarda 60’tan fazla keşiş, yerel manastırlarını terk etmeyi reddetti ve kampta işçi olarak kaldı, ancak 1932’de son keşişler eski manastırın topraklarından tahliye edildi..

Solovetsky kampının mahkumları çalışma sırasında

Toplamda, Solovetsky kampının varlığının tarihinde, 80 binden fazla mahkum, metropolitler, piskoposlar, başpiskoposlar, başpiskoposlar ve inançlarından vazgeçmeyen sıradan Ortodoks Hıristiyanlar dahil olmak üzere korkunç hücrelerinden geçti. 40 binden fazla mahkum kampı asla terk etmedi – vuruldu, işkence gördü veya soğuktan ve açlıktan öldü.

Bu arada, 500 rublelik banknot, Solovetsky Manastırı’nı tam olarak kampın var olduğu andan itibaren tasvir ediyor – kubbeler ve haçlar olmadan.

Yeni hikaye

Stalin’in kişilik kültünü çürüten Kruşçev, o zamana kadar Solovetsky manastırının ağır şekilde tahrip olmuş binalarını restore etmek için bir kararname çıkardı. 1961 yılında, devlet kültür kurumlarının çabalarıyla bina ve tapınakların restorasyonu başladı. 1967’de Solovetsky Müze-Rezervi kuruldu ve 1974’te hala faaliyette olan Solovetsky Devlet Tarih, Mimari ve Doğa Müzesi Rezervi olarak yeniden düzenlendi..

Solovetsky Adaları topraklarının çoğu özel bir koruma alanıdır ve devlet koruması altındadır..

1990’da Solovki’de bir erkek manastır yeniden açıldı, 1992’de Solovetsky mucize işçilerinin kalıntıları – Gerasim, Savvaty ve Zosima St. Petersburg’dan taşındı. 2001 yılında Vladimir Putin yeni açılan manastırı ziyaret etti. 2006 yılında, 1920’lerde yanan ve üzerine 4 metre yüksekliğinde yeni bir titanyum haç dikilen çan kulesinin yeniden inşası tamamlandı..

Patrik II. Alexy’nin de belirttiği gibi: “Manastır için 20. yüzyıl yıkımla başladı ve canlanma ile sona erdi. Şimdi itirafçıların kanıyla ıslanan bu manastır yeniden yaratılıyor ve 21. yüzyılda bir kez daha Rus Ortodoks için eskiden olduğu gibi – tükenmez bir barış ve bolluk kaynağı. ” Solovki’nin korkunç bir hapishane ve ıslah kampı olarak tarihinin bittiğine inanmak istiyorum. Şimdi barışçıl manastır, bu eski, gerçekten kutsal yerin tarihine dokunmak isteyen hacıları tekrar kabul ediyor. Evet ve iskelede, adanın tüm konukları yine özel bir elçinin ünlü Solovetsky ringa balığı satın alabilir – bazı gelenekler değişmeden kaldı.