Moskova’nın sanayi bölgeleri: tarih ve beklentiler

Moskova’dan, her şeyden önce Rusya’nın başkenti, bir kültür merkezi, geçmişi sekiz asırdan daha eski bir şehir ve tüm dünyadan gezginleri cezbeden bir şehir olarak bahsetmişken, birçok insan Belokamennaya’nın aynı zamanda büyük bir sanayi merkezi, tüm ülke ekonomisinin önemli bir parçası olduğunu unutuyor..

18. yüzyıl boyunca, Moskova endüstrisinin gelişimi oldukça yüksek bir hızda devam etti ve bir dizi özelliğe sahipti – o günlerde serfler çoğunlukla tesise bağlı vasıfsız işçi olarak kullanılıyordu. Bu arada, “fabrika” kelimesinin kökeni “kurum “du, yani sanayi işletmeleri başlangıçta sıradan özel şirketlerle, örneğin perakende mağazalarıyla eşitlendi..

O zamanlar nüfusu 140 bine yaklaşan Moskova’nın eteklerinde 18. yüzyılda kağıt fabrikaları, cam fabrikaları ve tekstil işletmeleri ortaya çıkmaya başladı..

Büyük Peter’in emriyle açılan ilk büyük fabrikası, Preobrazhenskoye köyündeki Yauza Nehri’nin kıyısında bulunan Khamovny Dvor’du. 18. yüzyılın sonunda Khamovny Dvor, Moskova’daki en büyük işletme haline geldi – 1.3 binden fazla insanı istihdam etti ve suyun enerjisini kullanmak için Yauza bir baraj tarafından engellendi. O zamanın bir başka büyük teşebbüsü, Danilov Manastırı yakınında açılan kablo fabrikasıydı..

1740’a gelindiğinde, tüm Rus fabrikalarının% 50’den fazlası Moskova’da bulunuyordu, Moskova endüstrisinin ana uzmanlığı tekstil üretimiydi – ipek, kumaş, kanvas. 1797 itibariyle, Moskova’da yaklaşık 144 sanayi kuruluşu faaliyet gösterdi..

Daha sonra, Moskova’nın ülke üretimindeki payı azaldı – Urallar, St.Petersburg ve diğer büyük şehirlerdeki üretimin gelişmesiyle birlikte, Moskova endüstrisinin Rusya’da üretilen toplam ürün hacmindeki yüzdesi giderek azaldı..

İlk endüstriyel sergi 1831’de Moskova’da yapıldı (ancak, o zamanlar imparatorluğun başkenti olan St. Petersburg Belokamennaya’nın önündeydi – fabrikalar sergisi ilk olarak 1829’da burada yapıldı). Sergide sergilenen Rus ustalarının ürünleri, özellikle sofra takımları, cam ürünler, kumaşlar, silahlar ve mücevherler Moskova’nın yabancı misafirlerini hayrete düşürdü ve fuar, şehir endüstrisinin daha da gelişmesine katkıda bulundu..

19. yüzyılda, tekstil ve gıda işletmelerinin yanı sıra, Moskova’da 1847’de açılan Gopper (Mikhelson) Makine Yapımı ve Demir Dökümhane gibi makine mühendisliği merkezleri açıldı ve devrimden sonra Vladimir Ilyich Fabrikası (ZVI) adını aldı. Bu arada, ünlü Katyuşaların Büyük Vatanseverlik Savaşı sırasında üretildiği bu tesisin tesislerindeydi..

Goujon’un metalurji fabrikası 1893’te açıldı ve 1922’de yeni bir isim aldı – Hammer and Sickle. İşletmenin üretim tesisleri sadece 2000 yılında Smolensk bölgesine taşınmıştır..

Daria Kotlyarova. Çekiç ve Orak Fabrikası. 2004

Dux Imperial Aircraft Plant, 1893’te Moskova’da ortaya çıktı ve başlangıçta bisiklet üretti. Daha sonra fabrikanın tesislerinde Dux-Lokomotiv feribot araçları, elektrikli araçlar, motosikletler ve 20. yüzyılın başlarında uçak üretimi.

Uçak motoru üretim fabrikası Gnome-Rhone, Fransız şirketi “Gnome-Rhone” dan uzmanların rehberliğinde 1912 yılında Nicholas II kararnamesiyle açıldı ve uçaklar için motorlar üretti. İşletme bugün hala faaliyet göstermektedir, ana faaliyet alanı savaş uçakları için gaz türbinli uçak motorları üretimidir. 2011 yılında adı FSUE “Gaz Türbini Mühendisliği Bilim ve Üretim Merkezi” Salyut “olarak değiştirildi..

1916’da Automobile Moscow Society (AMO) açıldı, 1917 devrimi ile ilgili olaylar nedeniyle fabrikanın lansmanı ertelendi. İlk bir buçuk tonluk kamyon, AMO montaj hattını ancak 1924’te terk etti. 1931’de işletme yeni bir isim aldı – I.V. Stalin (ZIS) ve 1956’da yeniden Ivan Alekseevich Likhachev Plant (ZIL) olarak yeniden adlandırıldı..

Ancak, Moskova bölgesinde en hızlı büyüyen sanayi, hükümetin “beş yıllık” sistemi başlatması ve sanayileşme başlamasıyla 30’lu yıllarda gelişmeye başladı. Ana endüstriyel inşaat, o zamanlar var olan Moskova sınırları dışında gerçekleştirildi, ancak zamanla, Kapotnya bölgesinde bulunan Moskova Petrol Rafinerisi gibi geçen yüzyılın 30-40’larında inşa edilen bu tür büyük işletmeler kendilerini pratik olarak başkentin merkezinde buldular, ki bu tabii ki, şehrin ekolojisi üzerinde kötü bir etkisi oldu.

Gerasimov Vladimir. Moskova sanayi bölgesi 4.187

Ancak, sanayileşme çağında, “ekoloji” gibi bir terim, ülke liderlerine çok az şey anlatıyordu, asıl amaç üretim hacimlerini artırmaktı. Ve kimse önümüzdeki 70 yıl içinde Moskova’nın ne kadar büyüyeceğini hayal edemez.

Moskova’daki sanayi bölgelerinin taşınması

2004 yılında, “2004-2006 Dönemi için Moskova Şehri Sanayi Bölgelerinin Yeniden Düzenlenmesi Hedef Programı” kabul edildi. Başkent hükümeti, merkezi bölgelerde bulunan tüm sanayi bölgelerini şehir dışına taşıma kararı aldı..

Moskova’nın sanayi bölgelerinin kitlesel olarak yeniden yapılandırılması için öneriler, sanayi bölgelerinin 20,9 bin hektardan 15,6 bin hektara indirilmesini sağlıyor..

Boşaltılan bölgelerin bir kısmının – yaklaşık 1,2 bin hektarın – şehir çapında ticari faaliyet ve hizmet merkezleri sistemine dahil edilmesi, yani ticari gayrimenkul tarafından işgal edilmesi planlandı. Yetkililer, rehabilitasyon önlemlerini aldıktan sonra konut inşaatı için yaklaşık 1,9 bin hektar ve Setun, Likhoborka, Khapilovka, Nishchenka ve diğer nehirlerin korunan bölgelerinde bulunan 2,2 bin hektar sanayi bölgesi vermeyi planlıyorlar, yine Moskova Doğal Kompleksinin doğal bir parçası haline gelmelidir. Ancak 2005 yılında onaylanan sermayenin kalkınması için Master Plan’ın tadil edilerek tamamlanması kararlaştırıldı, şimdi “2025’e Kadar Moskova’nın Kalkınması İçin Master Plan” adını taşıyor, ayrıca 2011 yılında karar verilen başkentin genişletilmesi de düzeltmeler yapabilir. ve Belokamennaya sanayi bölgelerinin yeniden düzenlenmesi.

Moskova hükümeti, başkentin Merkez İdari Bölgesi’nde bulunan sanayi bölgelerini tarihi merkezinde tamamen ortadan kaldırmayı planlıyor. Genel olarak 16 sanayi bölgesi tamamen tasfiye edilecek olup, bunların 20’sinde sanayi bölgeleri içinde yer alan bölgelerin azaltılması planlanmaktadır..

Moskova İnşaat ve Kentsel Kalkınma Politikasından Sorumlu Belediye Başkan Yardımcısı Marat Khusnullin’in belirttiği gibi, başkentin sanayi tesislerinin çoğu en iyi durumda değil, bölgeleri pazarlar tarafından işgal edilmiş ve şehrin yasadışı sakinleri için bir sığınak haline gelmiştir. Bu nedenle, 2011’de Merkez İdare Bölgesi’nin 47 sanayi bölgesinden sadece% 26’sı üretim yapıyor, geri kalanı kiralanmış veya basitçe terk edilmiş durumda. Khusnullin’e göre, eski sanayi bölgelerinin çoğunda çok işlevli gayrimenkul nesneleri inşa edilmesi planlanıyor..

Perspektifler

2011 yılı itibarıyla 65 sanayi bölgesi MKAD bünyesinde yer almaktadır. Yetkililerin çoğu, özellikle de Merkezi İdari Bölge’de bulunanlarla ilgili planları oldukça spesifiktir – sanayi bölgeleri yeniden düzenlenecek, yeni şantiyelere dönüştürülecek ve sanayi bölgelerinin transfer süreci şüphesiz Moskova’daki emlak piyasası üzerinde önemli bir etkiye sahip olacaktır..

Sevgili Vladimir. Sanayi Bölgesi. 1992

Analistler, başkentin en umut verici sanayi bölgelerinin konumlarına göre bir derecelendirmesini zaten hazırladılar..

Birincisi, kalem fabrikası OJSC “Sakko ve Vanzett Fabrikası” ve “Badaevsky Bira Fabrikası” sanayi bölgesi tarafından alınmış olup, bu bölgenin alanı 14,5 hektardır. 2004 yılında, üretimin taşınmasına ve yerine elit bir kompleks “Park City” inşa edilmesine karar verildi, bu projenin uygulanmasına yönelik yatırımlar 600 milyon dolar tutarında olabilir, planlanan konut alanı – 220 bin metrekare, ticari – 90 bin “kare” … Bu proje, gayrimenkul MIPIM-2005’teki en büyük yatırım projelerinin uluslararası sergisinde bile sunuldu. İnşaatın başlaması 2007 için planlandı, ancak daha sonra yetkililer Badaevsky bira fabrikasını yerinde bırakmaya karar verdi ve projenin başlangıcı 2013’e ertelendi..

Bu derecelendirmedeki ikinci satır, 12 hektarlık bir alanı kaplayan “Trekhgornaya Manufaktura” Tekstil Fabrikası tarafından işgal edilmektedir. 2006 yılında planlanan 250 bin metrekare ticari gayrimenkul inşaatını içeren proje şu anda donmuş durumda..

Üçüncüsü, Berezhkovskaya setinin sanayi bölgesi – 29 hektarlık alan tarafından işgal edildi.

Yine umut verici bir proje olan emlak uzmanları “Altın Ada” olarak adlandırılıyor – “Kızıl Ekim” fabrikasının topraklarının yeniden inşası ve yeniden düzenlenmesi. Ayrıca çok işlevli bir kompleks inşa edilmesi planlanıyor, “Altın Ada” daki dairelerin maliyeti metrekare başına 30-40 bin dolara ulaşabilir..

Uzmanlar, yeniden düzenlenebilecek diğer gelecek vaat eden sanayi bölgelerinin yanı sıra Presnensky Bölgesi’ndeki 5 numaralı “Magistralnye Sokakları” adını veriyor ve şu anda faaliyette olmayan “Stroydetal No. 6” fabrikasının bulunduğu alanlar kiralanmaktadır. Bu liste aynı zamanda Leningradsky Prospekt’teki İkinci Saat Fabrikası “Slava”, Shelepikhinskaya Setindeki eski prekast beton fabrikası ve Shmitovsky Proezd’deki Melkombinat No. 4’ü de içermektedir..

Analistler, Moskova’nın merkez ilçelerindeki sanayi bölgelerinin sahasında görünebilecek tüm konut ve ticaret komplekslerinin, konumlarından dolayı seçkin, çok pahalı gayrimenkullere ait olacağına inanıyor, çünkü başkentin merkezinde inşaat için neredeyse hiç ücretsiz parsel yok..

Moskova’nın sanayi bölgelerinin yeniden düzenlenmesinden etkilenecek bir başka alan da, konut emlak piyasasının ülkemiz kesimi için nispeten yeni ve şimdiye kadar egzotik olan, örneğin çatı katları – serbest yerleşim düzenine ve büyük bir alana sahip elit konut daireleri haline gelen sanayi binaları gibi ortaya çıkmasıdır. Başkentin yeniden düzenlenen sanayi bölgelerinin bulunduğu yerde ortaya çıkacak en pahalı konut haline gelebilecek çatı katlarıdır..