Eğimli bölümler genellikle ahşap merdivenlerde kullanılır. Kavisli korkuluklar ve kavisli kirişler, merdiveninize kendi kişisel ve benzersiz görünümünüzü vermenizi sağlar. Evde bükülmüş merdiven elemanları yapmak son derece zordur, ancak mümkündür. Bu çalışma çok sabır gerektirse de sonuç evin mimarisini ve içini süsleyecek bir ürün olabilir. Yüzyıllar boyunca, ahşap ustaları doğrama üretiminde bükülmüş ahşap elemanlar kullandılar ve aynı zamanda hatırı sayılır bir beceri kazandı. Birbirinden tamamen farklı bükülmüş ahşap ürünler yapmanın birkaç yöntemi vardır..
Birinci yöntem bir ahşap elemanın şablonuna göre gerekli kontur boyunca tek bir ahşap parçasının kesilmesinden oluşur. Görünür basitliğine rağmen, bu yöntemin önemli dezavantajları vardır. Düz lifli ahşap, bükülme yerlerinde lifler boyunca bölünebilir ve bu da üretilen ürünün bir bütün olarak gücünü önemli ölçüde etkiler. Ek olarak, bu teknoloji artan odun tüketimini gerektirir.
İkinci yöntem, yüzyıllardır kullanılan, ahşap ürünlerin metal kalıplarda kaynatılarak veya buharda pişirilerek yumuşatılmasıdır. Bunun için bir tahta parçası kaynar su ile bir kaba konur ve suyu kaynatacak şekilde birkaç saat bekletilir. Bundan sonra, viraj yerlerinde, yapıya gerekli şekli vermek için mekanik stres yaratılır. Bunun için boru bükme makinelerini anımsatan her türlü cihaz kullanılmaktadır. Eğri eleman tamamen kuruyana kadar bu konumda sabitlenir. Kuruduktan sonra, kıvrım klipsleri çıkarılmış halde kalır. Bu şekilde bükülen ağaç lifleri bir eleman şeklini alır ve fiziksel ve mekanik özellikleri pratik olarak düz bir ağaç parçasından farklı değildir. Kimliği korumak için birden fazla özdeş bükülmüş eleman (merdiven kirişi veya tırabzan) yapılması gerekiyorsa, bu amaç için özel olarak yapılmış iletkenlerde “bükme” işlemi yapılmalıdır. Aksi takdirde tam kimliğe ulaşmak zor olacaktır..
Üçüncü yöntem elemanın dışbükey kısmına karşılık gelen yerlerde ahşap bir blok üzerine ince ahşap şeritlerin yapıştırılmasından oluşur. Sonraki işleme ile çok katmanlı yapıştırma, ahşap bir elemana herhangi bir, hatta en karmaşık şekli vermenizi sağlar. Bu yöntem, özellikle ev atölyelerinde oldukça zahmetli ve zaman alıcıdır..
Modern teknolojiler, herhangi bir şekil ve uzunlukta yapıştırılmış ahşap yapıların (DKK) elde edilmesini mümkün kılar. Genellikle iki veya daha fazla kereste katmanından oluşurlar, tüm katmanların lifleri tamamen veya yaklaşık olarak paralel olacak şekilde birbirine yapıştırılır (Şekil 1).
Şekil: 1. Kavisli parçalar yapmak
DCC üretimi için en çok çam veya ladin kullanılır. Değerli ağaç türlerinin dokusunu elde etmek gerekirse, kaplama veya kaplamaya başvururlar. DCC’nin üretiminde, 6 m veya daha fazla eğrilik yarıçapına sahip düz bölümler veya kavisli bölümler için maksimum kalınlıkta kereste kullanılır. Diğer tüm eğimli elemanlar için, biçilmiş ahşabın kalınlığı, eğrilik yarıçapının 1 / 50’sini geçmemelidir. Malzemelerin kurutulması, DCC üretim teknolojisinin çok önemli bir yönüdür. Büyük ölçüde bükülmüş elemanın operasyonel gücünü belirler. Elemanlarda iç gerilmelerin ortaya çıkmasını önlemek için yapıştırılacak tabakaların aynı nem içeriğine sahip olması veya tabakaların nem içeriğindeki farkın% 5’i geçmemesi çok önemlidir. Aynı zamanda, modern teknolojiler daha önce tartıştığımız kurutma yöntemlerine sahiptir. DKK elemanlarından yapılan merdivenler fiziksel, mekanik ve estetik nitelikleri bakımından daha aşağı değildir ve birçok bakımdan masif ahşap ürünlerden üstündür.
Merak eden bir okuyucu adına bir soru sormak için neden eğimli merdiven elemanlarının imalat yöntemleri hakkında bilgi vermiyorsunuz? Hangi malzemeler genellikle kullanılır ve nasıl bir süreç izlenir? Tasarım ve güvenlik açısından nelere dikkat edilmelidir? Umarım cevaplarınızı okumayı dört gözle bekliyorum.