Ezemalin – Düzgün nasıl ekilir ve büyür, çeşitler ve bakım özellikleri

Böğürtlen ve ahududu melezine ezemalin denir. Son zamanlarda, Rusya’nın bahçe arazilerinde nişini işgal etti. Bu meyvenin çok popüler olmamasına rağmen, zamanla resim yavaş yavaş değişiyor. Bunun nedeni, az sayıda dikenle birlikte bakım ve toprak, mükemmel verimlilik ve iyi kışa dayanıklılık açısından iddiasızlıktır. Buna ek olarak, Yezemalin çalıları hızla büyür, ancak yetkili bir jartiyer olmadan, sitenin çoğunu kısa sürede dolduracaklar.

Ana Özellikler

Bu melez, ana kültürlerin temel özelliklerine sahiptir, yani. ahududu ve böğürtlen. Görsel olarak, daha çok mülklerin çoğunu miras aldığı kültüre benziyor. Bu bitki kışa dayanıklılık, kuraklık toleransı ve ahududu verimliliğini artırmak için yetiştirildi. Böyle iddiasız ve iddiasız melezler geliştirmek hemen mümkün değildi. Birçok yetiştirici başarısız oldu.

Ezemalin, yere paralel büyüyen sürgünleri olan yarı yayılan bir çalıdır. Bitkinin dalları ilk önce yukarı doğru acele edebilir ve belirli bir yüksekliğe ulaştıktan sonra bükülebilir. Çalı, büyüme mevsimi boyunca çekici ve dekoratiftir. Beyaz veya pembe büyük çiçekler, ahududuların göze çarpmayan çiçeklenmesine kıyasla bahçenin orijinal dekorasyonu haline gelir. Kültürün meyveleri büyüktür, genellikle parlak bir renge sahiptir, fırçalarda toplanır. Yetiştiriciler çivisiz çeşitleri üretebildiler, ancak birçok çeşitte küçük çiviler var..

İnsan gücü yetiştirmek belirli nüanslar hakkında bilgi gerektirir. Bitki kuraklığa toleranslıdır, bu nedenle sulama eksikliğini tolere eder. Bu, ahududuların aksine toprağa daha derin nüfuz eden gelişmiş kök sistemi nedeniyle mümkündür. Meyveler lezzetli ve suludur ve verim açısından, melez ahududulardan daha üstündür. Meyveler uzun süre saklanabilir, bu nedenle nakliye için çok uygundur.

Haftalık avantajlar

Dişiler insan vücudu için faydalıdır. Yezmalina, atalarından en iyisini miras aldı. Meyveleri çok sayıda besin ve element içerir:

• B1, B2, B3, C, E, K, B9, E vitaminleri;
• karbonhidratlar;
• fosfor;
• gland;
• pektin;
• magnezyum
• karoten;
• bakır;
• sitrik asit;
• Malik asit.

Hibrid, birçok hastalıkla savaşmaya yardımcı olur, örneğin böbrek ve karaciğer problemlerini ortadan kaldırır, tümörlerin profilaksisidir ve antipiretik olarak kullanılabilir. Diğer faydalı nitelikler:

• Ezemalin bağışıklığı düzeltmeye yardımcı olur.
• Olgun meyveler kabızlık için müshil olarak alınır. Olgunlaşmamış meyveler kullanırsanız, ishal için bir çare haline gelecektir..
• Çalı yaprakları da faydalı özelliklere sahiptir. Onlara dayanarak, ter suları yapılabilir..
• Ezemalin kılcal damarlar ve kan damarları üzerinde olumlu bir etkiye sahiptir ve güçlenmelerine katkıda bulunur..
• Meyvede, eklem problemleri olan insanlar için önemli olan kalsiyum vardır..
• Bitki doğal bir antiseptiktir ve skleroz için bir çare olarak kullanılabilir..

çeşitler

İlk hibrit çalı, son yüzyıldan önce Amerika Birleşik Devletleri’nde yetiştirildi. O sınıfa Logan’s Blackberry deniyordu. Bu çok çeşitli çalıları getiren damızlık adından geldi – Logan. Gelecekte, özellikleri farklı olan yeni ezemalin türleri ortaya çıktı. Sürünen gövdeli bitki türleri vardır ve düz olan türler vardır. Dikenli ve dikensiz, farklı renk, şekil ve meyvelerin tadına sahip çeşitler de vardır.

Hemen hemen tüm çeşitler uzun süre meyve verir. Meyveler birkaç hafta içinde ve düzensiz olarak olgunlaşabilir. Bazı kültür çeşitlerinin meyveleri 5 cm’ye kadar büyüyebilir, popüler çeşitleri şunlardır:

• Tiberberry
• boysenberry;
• Loganberry;
• Teksas.

Tyberry

Kuzey Amerika ve Batı Avrupa’daki değerli endüstriyel ahududu-böğürtlen melezlerinden biridir. BDT topraklarında ülkeler iyi dağılmamıştır. Çeşitlilik 1979 yılında, Ahududu-böğürtlen ve Malling Jewel ahududu Avrora’yı geçerek elde edilen İskoç Bahçe Bitkileri Araştırma Enstitüsü’nde yetiştirildi. Avrupa’daki endüstriyel tarlalardan elde edilen bilgilere göre, 1 hektardan 20 tona kadar meyve hasat edilmektedir.

Yezhemalin’in kırmızı meyveli akrabaları arasında, Tiberberry çok erken göze çarpıyor. Bu çeşitliliğin meyveleri 5 cm uzunluğa ve 5-10 g ağırlığa ulaşır – lezzetli ve suludurlar. Kültürün kendisi, birçok bahçıvanın takdir ettiği basit ve iddiasız bir bakımdır. Daha üretken ve daha büyük çeşitler var, ancak Tyberry narin bir aroma, inanılmaz bir tat ve iddiasızlık ile büyülüyor. Bitki çeşitli hastalıklara karşı iyi direnç gösterir ve kuraklığı tolere eder. En yakın akraba, donmaya karşı çok daha dayanıklı olan Tummelberry’dir..

Ezemalin orta büyüklükte büyür, sürünen tipte dalları vardır. Tyberry, böğürtlenden meyvelerin gövdeden zayıf ayrılması ve dallarda küçük dikenlerin varlığı gibi bir dezavantaj kalıtsaldır. Meyveler olgunlaştıkça renklerini değiştirirler. Söğüt, verimdeki endüstriyel çeşitlerden daha düşüktür, ancak mükemmel tadı nedeniyle kazanır. Özellikleri hakkında daha fazla bilgi:

• Yetişkin bir çalının üretkenliği 5-6 kg ve bitki başına ortalama 3-4 kg’dır – sonuç, çalının hacmine, yaşa bağlıdır. Çiçeklenme Mayıs başından ortasına kadar gerçekleşir. Tiberberry erken ahududu ile olgunlaşır, olgunlaşma süresi – Haziran ortasından itibaren. Meyve verme süresi ortalama 4 haftadır.
• Meyveler asılı fırçalarda 5-7 parça halinde toplanır. Teknik olgunluk aşamasında çıkarılır (parlak bir bordo rengi elde eder) veya tamamlanır (meyveler bordo olur). Tam aroma ve lezzetinizi 3-4 gün içinde ortaya çıkarın.
• Sürünen 2-2.5 m yüksekliğinde, bazen 4-5 m’ye kadar olan sürgünler – güçlü, ancak çok esnek, elastik. Desteklerden ve dirseklerden kolayca çıkarılırlar. İlk yılın dalları yeşil, ikincisi hafif bordo. Tüm uzunluk boyunca birçok küçük ama yumuşak sivri uçla kaplıdır. İkame filizleri ve üstleri köklendirme yöntemi olarak üreme mümkündür.
• Koyu yeşil oluklu sac, üçlü. Çeşitliliğin çiçeği büyük, beyaz-pembe ve soluk pembe bir renge sahiptir..
• Meyveler yaprakların arkasına saklanmaz, bu nedenle koleksiyonları basit ve kolaydır. Meyve dalları kısadır. Tiberberry’yi iyi aydınlatılmış alanlara yerleştirmeniz önerilmez, deneyimli çiftçiler ezemalini kısmi gölgede veya akşam ve sabah güneş ışığı alan bölgelerde yetiştirmenizi tavsiye eder..
• Büyük hastalıklara karşı yüksek direnç, her iklimde mükemmel uyum. Raf ömrü ve taşınabilirlik, uzun süreli depolama için uygun bir ahududu çeşidiyle karşılaştırılabilir.
• Kışa dayanıklılık derecesi ılımlıdır, bu nedenle Tyberry ülkenin en güney bölgelerine ek olarak kış için barınak gerektirir. Sonbahar mevsiminde ekilen fideler dikkatlice örtülmelidir.

boysenberry

Bu çeşitlilik, tatlılık, zarif ince asitlik ve parlak yoğun aroma ile çilek sevgililerini şaşırtacaktır. Verimlilik parlamaz, ancak lezzet açısından Boysenberry eşitliği çok azdır. Bu ahududu-böğürtlen melezi 1923 yılında Kaliforniya’da (ABD) R. Boyzen tarafından yetiştirildi. Böğürtlen, ahududu ve logan meyvesinden oluşan bir melezdir. İki tip vardır – sivri uçlu ve onlarsız. Bahçelerde, endüstriyel tarlalarda yetiştirilir. ABD’de geleneksel olarak ticari alanlarda ve ev arazilerinde yetiştirilmektedir..

Sovyet sonrası alan ve Avrupa topraklarında, yaygın değildi. Küçük ve orta hacimli üretim için bir kültür olarak konumlandırılmıştır veya düşük üretkenlik ve taşınabilirlik nedeniyle hiç ticari değildir. Hacmi takip etmeyen ve tadı takdir etmeyen bahçıvanlar için idealdir. Özelliklerin ayrıntılı açıklaması:

• Boysenberry Temmuz sonu ve Ağustos başında olgunlaşır. Rusya’da, Orta şeritte, olgunlaşma süreci Temmuz sonunda gerçekleşir, meyve taşıyan ise Ağustos ortasına veya Ağustos sonuna kadar sürer..
• Ahududu düzeyinde verim ve böğürtlenlere göre ortalama. Yaklaşık tahminlere göre, sanayi verimliliği hektar başına ortalama 6-10 ton.
• Meyveler koyu kiraz renginde boyanır. Tamamen olgunlaştığında, ihale, sulu, neredeyse siyah, kolayca çıkar. Şekil hafifçe uzatılmış, daha oval. Ortalama ağırlık 10-12 g’dır, yetişkin bitkilerde (5-6 yaş) daha fazladır. Meyveler sarkma fırçasında 5-6 parça toplanır. İlk aşamada yeşil renklidirler ve sonra kırmızıya döner, kararırlar.
• Tadı mükemmel bir aroma ile rafine, parlak. Berry çok tatlı – sınıfının en iyisi. Tyberry ile karşılaştırıldığında, şeker içeriği ve tadı kesinlikle daha yüksektir. Gerçek, çok hassas sulu meyveler nakliye için uygun değildir.
• Çeşitlilik, neredeyse dikenler olmadan sürünen bir çalı şeklinde sunulur. Bazen 2-3 m’lik sivri uçlar bulunur. Orta çiçekler, beyaz.
• Çalı çok fazla kök yavruları verir. İkame sürgünleri çok sayıda, yuvarlak bir bölümle güçlüdür. Gelişimin ilk aşamasında yeşil bir renge sahiptirler, ancak sonunda kırmızımsı bir renk alırlar..
• Boysenberry’nin yetişkin sürgünleri oldukça dallı, esnek, esnek, 2-4 m uzunluğundadır – sıkışmasına gerek yoktur. Güçlüdürler, ancak kış dönemi boyunca örtü altına döşemek için kafesden kolayca çıkarılabilirler.
• Açık yeşil yapraklar simetrik, tırtıklı, yuvarlak ve sivri uçludur..
• Kışa dayanıklılık derecesi, bu dut kültürünün birçok temsilcisi gibi ılımlıdır. Ülkenin neredeyse tüm bölgelerinde, bitkiler barınak altında kış. Güvenilmez bir sığınakla, asmanın, meyve tomurcuklarının donma şansı vardır..
• Diğer ahududu-böğürtlen melezleri ile karşılaştırıldığında, fideler iyi kökenlidir. Hayatta kalma yüksek.

Loganberry

Bu çeşitlilik, düzensiz olgunlaşan tatlı ve ekşi meyvelere sahiptir. Bitki, 1.5-2 m yüksekliğe ulaşan ve kafeslerde jartiyer gerektiren kemerli gövdeli genişleyen çalılar oluşturur. Çalı dona karşı özellikle dirençlidir, bu nedenle ülkenin orta bölgesinde iyi kök salmaktadır – Loganberry Haziran ortasında çiçek açar ve 1,5 ay çiçek açar.

Loganberry çeşidi yanlışlıkla 1881 yılında Amerikan yetiştiricisi ve avukat D.H. Logan tarafından elde edildi, bu yüzden bazen Logan berry denir. O zaman, ticari ekime uygun bir böğürtlen çeşidi geliştirmek istedi. O yıllarda mevcut farklı çeşitleri ve çeşitleri geçti. Ahududu böğürtlen ile topraktan çok uzak değil: tozlaşma meydana geldi, bu da çeşitli melezlerle sonuçlandı.

Loganberry çok üretken ve iddiasız bir böğürtlen ahududu bitkisi olduğu ortaya çıktı, ancak meyvelerin tadı en iyisi değildi. Zamanla, yetiştiriciler çeşitliliği geliştirmeyi başardılar. Modern Loganberry, geçen yüzyılda yetiştirilene çok benzemiyor. Özellikleri ve ayrıntılı açıklama:

• Orta uzunlukta çekimler. Çiçeklenme Haziran ortasından Ağustos ortasına kadar gerçekleşir. Meyveler Ağustos’tan donma başlangıcına kadar olgunlaşır..
• Meyveler başlangıçta kırmızıdır, ancak olgunlaştıkça kararırlar. Şekil 5-6 g ve 3-4 cm uzunluğunda, geniş, geniş, damak tatlı ve ekşi, hepsi olgunlaşmamış. Meyveler hasattan sonra 5 güne kadar taşınabilir. Özellikle taze kullanılır.
• Loganberry yüksek verimli bir türdür. Bir çalıdan uygun bakım ile 10 kg’a kadar çilek toplayabilirsiniz.
• Dallar kafeslere bağlanmalıdır, aksi takdirde meyvelerin ağırlığı altında bükülürler. 2-2.5 m uzunluğa ulaştıklarında, üstlerini sıkıştırmanız gerekir.
• Yapraklar koyu yeşildir. Yaprak ve sapların saplarında dikenler vardır. Çiçek salkımlarında, soluk pembe yaprakları olan 20’ye kadar çiçek bulunur.
• Bitki kışa dayanıklı ve ahududu karakteristik birçok hastalığa dayanıklıdır. Düzgün olmayan olgunlaşma, zor hasat ve en iyi tat nedeniyle, Loganberry ticari meyve yetiştiriciliğinde kullanılmaz..

Teksas

Bu böğürtlen ve ahududu melezi, 1.5 cm çapında ve 3-4 cm uzunluğunda büyük meyvelere sahiptir.Topra iyi verimlilik ve iddiasızlık ile ayırt edilir. Uygun yaz mevsiminde en verimli çalılar 4 kg’a kadar meyve verebilir. Olgunlaşma Temmuz başında gerçekleşir. Dikdörtgen meyveler ile noktalı uzun ve güçlü çalılar, yılın bu zamanında bahçenin dekorasyonu haline gelir.

Teksas, tatlı ekşi bir tada sahip orta olgunlaşan bir çeşittir. Genellikle Loganberry türünü seçtiği kabul edilir – onu yetiştiren damızlık Michurin. Düşük sıcaklıklara karşı yüksek direnci nedeniyle midland bahçelerinde imar. Büyük sürgünlerde, 30 parça kümesinde toplanan birçok büyük çilek ortaya çıkar. Özellikleri hakkında daha fazla bilgi:

• Çalıların genç sürgünleri esnektir ve hiç gerilmez. Eğer kafeslere bağlı değillerse, büyüdükçe yere yayılırlar. Çalı zararlılara, hastalıklara karşı dayanıklıdır. Hasattan sonra eski dallar kesilir ve gençler bir yaz aylarında 4 m yüksekliğe ulaşabilir. İlkbaharda, 3-3.5 m’ye kısaltılmalı ve daha sonra bir kafese bağlanmalıdır..
• Meyveleri yoğundur, 10 gr ağırlığındadır.Tasarım sırasında böğürtlen gibi saplarla çıkarlar. Meyve yenilebilir ve yumuşaktır, hatmi benzeri kıvamdadır. Olgunlaştıklarında, meyveler ilk başta kırmızıya döner (şu anda hala ekşidir) ve sonra kararmaya başlarlar. Tam olgunluk durumunda, meyveler zar zor farkedilen mumsu bir kaplama ile koyu kırmızı bir renk alır. Tadı böğürtlenden daha ahududu ve aroması hoş, narin.
• Olgunlaşarak, Texas çeşidi diğer atalarından daha çok ahududu gibidir. Yaprakların şekli de ahududulara benzer, ancak meyvelerin meyveden ayrılmazlığı açısından (ana ayırt edici özellik) – böğürtlene daha yakın.
• Melez, biri sürgünlerin güçlü yuvarlanması olan kusurlara sahiptir. Sadece dallar eğri sivri uçlarla değil, aynı zamanda yaprak sapı ve yaprak damarlarıyla da kaplıdır. Başka bir eksi ikame sürgünlerinin vejetatif büyümesinin artmasıdır.
• Diğer çeşitlere kıyasla, dikim ve bakım biraz daha kolaydır. Bu çeşitlilik, geleneksel ahududu formlarının ekimi sırasında sorunlara neden olan kök büyümesini önler. Çalı büyümesi, ikame sürgünlerinin sayısındaki artıştan kaynaklanır. Jartiyer olduklarında, yılda bitki başına en fazla 10 tane bırakırlar..
• Texas kök sistemi bu mahsulü bir alanda yaklaşık 12-15 yıl boyunca verimi azaltmadan başarılı bir şekilde büyütme fırsatı sağlar..

Yezemalin nasıl üretilir

Ahududu ve böğürtlen melezi için birkaç üreme seçeneği vardır. Tohum en nadiren kullanılır, tohumlardan yetiştirilen fideler, ebeveynlerinin sahip olduğu özellikleri korumaz. Ortak yollar:

• Kültürü dik sürgünlerle çoğaltmak için kök kesimler kullanılır. Bunu yapmak için, ilkbaharda kökler topraktan çıkarılır. Üreme için en uygun olanı 7 mm çapında köklerdir. Dikim malzemesi 10-15 cm’lik kesimlere kesilmeli ve daha sonra önceden hazırlanmış oluklara yatay olarak yerleştirilerek dikilmelidir..
• Kullanışlı ve basit bir yol, katmanları kullanarak yıllık sürgünleri köklendirmektir. Bu yöntem sürünen sürgünlere sahip bir melez çeşitlerine uygulanır..
• Apikal katmanlar kullanarak kültürü yaymanın en kolay yolu. Bunu yapmak için, bahar mevsiminde tırmanma işlemlerinden birinin yere bastırılması ve ardından toprağın toprağa kazılması gerekir. Yeraltındaki böbreklerden kökler yavaş yavaş büyür ve yeni sürgünler ortaya çıkar. Gelecekte, genç çalı ana bitkiden ayrılacak.
• Hâlâ yatay katmanlama ile kültürün yayılmasını içeren bir yöntem vardır. Özü, 30-35 cm kadar büyütülen sürgünlerin zemine bükülmesinden sonra önceden hazırlanmış hendeklere (küçük) yerleştirilir ve toprağa serpilir. Daha sonra düzenli olarak sulanırlar ve sonbaharda yukarıdan talaş veya turba ile kaplanırlar. İlkbahardaki her çekim yaklaşık 3-4 filiz verecektir. Yükseklikleri 10-15 cm’ye ulaştığında, katman ana çalıdan ayrılmalı, birkaç parçaya kesilmeli ve daha sonra ek yetiştirme için kalıcı bir yere nakledilmelidir..

İnsan gücü dikmek

Bu kültürün iddiasız olduğu gerçeğine rağmen, dikim için bir yer seçerken, bir dizi nüansı düşünün. Malikanenin ekimi için seçilen arsa biraz gölgeli olmalıdır. Soğuk rüzgarlara karşı koruma olması arzu edilir. Seçilen alanın toprağında nem durgunluğu olmamalıdır. Melez çalı verimli, gazlı toprakları tercih eder. Alan nemliyse, iyi drenaj gerekir. Aşağıdaki eylemler:

• Dikim şemasına karar verin – bunlar sıralar veya tek bitkiler olabilir. İlk durumda, dallar kafeslerde çalıştırılabilir ve ikincisinde – her çalı için bireysel destek gerekecektir.
• İniş ilkbaharda, kar örtüsü çıktığında ve zemin çözüldüğünde veya sonbaharda başlamalıdır. Bunu yapmak için, 40 cm derinliğindeki delikleri kazın, her bir tepenin altına dökün ve üzerine bir fide yerleştirin. Alternatif olarak, drenaj ve organik gübre için çakıl taşları tabana yerleştirilebilir. Burçlar arasındaki mesafe en az 1 m ve sıralar arasında olmalıdır – 1.5-2 m.
• Fidelerin köklerini düzgün bir şekilde yayın. Çukuru humus ile önceden karıştırılması gereken toprağın üst tabakası ile doldurun – doldurmak için potasyum-fosforlu gübrelerle karıştırılmış toprağı kullanabilirsiniz. Ekimi asidik toprakta yapılırsa, dolomit unu veya kül ekleyin. Dikim sırasında çok sayıda organik gübre uygulamak tavsiye edilmez, çünkü kışa dayanıklılık pahasına büyümeyi hızlandırabilirler.
• Fideleri sulayın ve sürgünlerini uzunlukları 30 cm’den fazla olmayacak şekilde budayın. Bütün yaz malçları serpebilirsiniz – bir yıl sonra çarşaflar çürür ve gübre haline gelir.

İnsan gücünün bakımı

Bir insan gücü yetiştirmek, iyi meyve verebilmek için ciddi bir yaklaşım gerektirir. Bu iddiasız melez için ana şey, gelişme, daha fazla büyüme için en uygun koşulların yaratılmasıdır. Birkaç kurala uyun:

• Malçlanması. Malç, çalıları sulamak için sık sık ve sürekli ot etmeyecek şekilde kullanılır. Bunun için malzeme kompost, humus, çim, kağıt olabilir. Döşeme katmanlar halinde yapılır. İlk kat birkaç gazete veya kartondan oluşmalı, talaş, çim, kül ve gübre üstüne döşenmelidir. Eğer malç 10-15 cm’lik bir tabakaya koyarsanız, melez bir mahsulün yanında ot filizlenmesini önleyebilirsiniz. Gazete kağıdı veya karton yavaş yavaş ayrışır ve üstüne serilen maddeler toprağa tüm yararlı maddeleri, elementleri verecek olan humusa dönüşecektir. Her baharı malçlamanız gerekir..
• Bağlanıyor. Kafes bu amaçla kullanılır – bu, kültürün tüm siteye kaotik bir şekilde dökülmemesi için gereklidir. Jartiyer için bahisler işe yaramaz, çünkü onlarla birlikte, meyveler daha küçük olacak ve çalı hala yavaş yavaş yayılacak. Halılar, çalının bozulmamış görünümünü korumaya ve kontrol altında tutmaya yardımcı olur. En az 5 sıra halinde düzenlenmelidir..
• Sünnet. Hibrit sürekli kırpılmalıdır. Budama sonbaharda veya çalı meyve vermeyi bitirdiğinde geç yapılır. Donma gerçekleşmeden önce bu prosedürü uygulayın, aksi takdirde sürgünler kesilmez, sadece kırılır. Kurumuş, kırılmış veya gereksiz olan sürgünlerin tamamen çıkarılması gerekir. Sünnet, bitkideki özsu akışının henüz başlamadığı bahar mevsiminin başında yapılabilir. Bu durumda, kar eriyene kadar beklemeniz gerekecektir. Bundan sonra, kışın donmayı başaran eski sürgünleri ve dalları hemen çıkarın. Kestikten sonra, tüm üst sürgünleri sıkıştırın.
• Üst giyim. Melezin tüm çalılarının beslenmesi gerekir. Arazinizin toprağı için en uygun gübreleri kullanın. Azot, herhangi bir toprakta vazgeçilmez bir gübre olarak kabul edilir. Satın alın ve kullanımdan önce talimatlara göre seyreltin. Isırgan otu infüzyonu ve su ile seyreltilmiş gübre içinde çok azot bulunur..

Kış hazırlıkları

Ezemalin, dona dayanıklı bir bitki olarak kabul edilmesine rağmen, bu, çalıların düşük sıcaklıklara daha dayanıklı olmasına yardımcı olacak prosedürlere ihtiyaç duymadığı anlamına gelmez. Kültür kışlama için hazırlanmalıdır, bunun için birkaç prosedürü takip edin:

• Dikim sonbaharda gerçekleştirildiyse, kış için bitkileri örtün. Ülkenin orta bölgesinde, böbreklerin donmasını önlemek için bu kültür korunmaktadır. Donma gerçekleşene kadar sürgünler destekten çıkarılmalı ve sonra yere serilmelidir. Esnek, esnek kirpiklerin şekillendirilmesi kolaydır – onları bükmek ve eğmek zor değildir. Yapraklar, saman, spanbond veya başka herhangi bir kaplama malzemesi yalıtım için üstüne serilir. Çalıları çok sarmak olmamalıdır, aksi takdirde böbreklerin yaşlanmasını provoke edebilirsiniz. Sığınaklar, + 10 derecelik sabit bir sıcaklık meydana geldiğinde ilkbaharda çıkarılır. Pislikler kaldırılmalı ve kafes üzerine dağıtılmalı ve çalıların altındaki zemini malçlamalıdır.
• Kışın çok kar olan bir bölgede yaşıyorsanız, bu tür barınakları organik malzeme ile yapmak gerekli değildir. Kar örtüsü sığınak ve sıcak çalıların yerini alacak.
• Bazı durumlarda (örneğin, nispeten ılık kışları olan bir bölgede yaşıyorsanız), bitkileri kışlamaya hazırlamak için yılda 2 m’ye ulaşan tüm sürgünler için üstleri sıkıştırmanız gerekir. Bu prosedür hibrid dallanmayı geliştirir. Uzun yan çekimlerle, bu manipülasyonu da gerçekleştirebilirsiniz.

Hastalıklar ve Zararlılar

Ezemalin bir takım enfeksiyonlara karşı son derece dirençlidir, ancak bunun ana tehlikesi antraknozdur. Sorunu çözmek için fungisitler kullanacaksanız, son tedavinin hasatın başlamasından bir ay önce yapılması gerektiğini unutmayın. Talimatlarda belirtilen dozaj ve konsantrasyonu aşmak yasaktır, aksi takdirde toplanan meyveler kimya ile doldurulur..

Kimyasallara iyi bir alternatif, ısırgan otunun veya atkuyruğunun kaynatılmasıdır. Bitki üzerindeki yararlı koruyucu etkiyi arttırmak için, her iki bileşimi de karıştırabilir ve elde edilen çalıları elde edilen karışımla işleyebilirsiniz. Pişirme suyu:

• Soğuk su ile bir kilogram atkuyruğu dökün. Kompozisyonun bir gün boyunca demlenmesine izin verin, sonra kaynatın – yaklaşık yarım saat. Püskürtmeden önce, suyu 1: 5 oranında su ile seyreltin..
• At kuyruğu yerine ısırgan otu kullanılabilir. Bir kaynatma hazırlamak çok daha fazla zaman alacaktır. Isırgan otu ile infüze iki haftaya kadar olmalıdır. Püskürtmeden önce, 1:10 oranında su ile seyreltilir..

Hibrit çalıları püskürtmek için başka bir araç var. 10 l normal su için, belirtilen dozlarda aşağıdaki maddelerden herhangi birini ekleyin:

• 50 g soda (kalsine);
• 200 g kül;
• 1 kg gübre (taze);
• 100 g kolloidal kükürt.

Zararlılara gelince, onlar azdır. Hibrit hasara neden olabilecek birkaç parazit vardır:

• ahududu böceği;
• zararlısı;
• Galiçya (Gilitsa).

Kültürün sürgünlerinde ve yeşilliklerinde zararlılar fark ederseniz, tedaviyi özel araçlarla gerçekleştirin. Örneğin, ahududu böceğine karşı kimyasal mücadele yöntemleri kullanılır. Haşere popülasyonu büyükse, Karbofos kullanılır. Ciddi hasar durumunda, Spark, Fafanon preparatları kullanılır. Kinmix çözeltisi, Inta-Vir, Fosbetsid, Actellik, Confidor kimyasalları bir miktar dağıtım kazanmıştır..

Kimyasalların kullanımına başvurmaktan ziyade, önleyici tedbirlere iyice girmek daha iyidir. Bunlar uygun uyum, malçlama, iyi bakım içerir. Kuşların da bahçenin koruyucusu olduğunu unutmayın. Ekili bir arazide birkaç kuş evi ve besleyici oluşturun. Kuşlar böceklerle mükemmel bir şekilde başa çıkacaklar, ancak kirpi meyve vermeye başladığında meyveleri yiyebilirler. Bu durumun çıkış yolu kültürü bir ağ ile örtmektir..