İşletmelerde ve kurumlarda emeğin düzenlenme yöntemleri – mevzuat, görevler ve organizasyon

Çalışanların zihinsel potansiyelini, fiziksel yeteneklerini, tecrübelerini ve becerilerini minimum maliyetle kullanmak için, ancak maksimum getiri ile tüm bir sistem oluşturulmuştur. İşgücü tayini, kurumun, çalışanın çabaları ve ödemeleri arasında dengeli ilişkiler kurmak için işyerinde çalışanın fiziksel veya zihinsel maliyetlerinin planını belirlediği süreçtir..

İşgücü düzenlemesi nedir

Sosyal ve çalışma ilişkileri yönetiminin en önemli parçalarından biri emeğin düzenlenmesidir. Bu kavram altında, ekipler veya bireysel uzmanlar tarafından belirli bir iş birimini yürütmek için gerekli fiziksel veya zihinsel maliyetlerin analiz edildiği, maliyet kontrolünün gerçekleştirildiği bir süreçtir. Analiz, işin ölçütleri ile işin maliyeti arasındaki ilişkiyi kurmamızı sağlar. Normlar ana ve yardımcı üretimi kapsar.

Standardizasyonun amaçları ve hedefleri

Rasyonun çeşitli işlevleri vardır, birden fazla görevi yerine getirir. Sürecin işlevselliği aşağıdaki öğeleri içerir:

• üretim planlaması;
• iş akışı organizasyonu;
• görev dağılımı;
• münferit çalışanların performans değerlendirmesi.

Rasyon, çeşitli sorunları çözmek için tasarlanmıştır. Bunlardan en önemlisi, üretim veya yönetimiyle uğraşan her çalışan için her türlü iş için bilimsel olarak işgücü maliyetlerinin ölçülmesini sağlamaktır. Ek olarak, düzenleyici bir denge oluşturma süreci bir dizi görevi çözmektedir:

• verimliliği artırmak için rezervlerin tanımlanması ve kullanılması;
• bitmiş ürünlerin maliyetinde azalma;
• üretim kapasitelerinin daha iyi kullanımı;
• piyasayı doyurma fırsatlarının değerlendirilmesi.

Çalışma standartları türleri

Merkezi olarak geliştirilen standartlara dayanarak, bir işletme veya şirket, işgücü standartlarını bağımsız olarak formüle eder – işçinin (takımın) belirli bir zamanda tamamlaması gereken iş gücü hacmi (örneğin parça sayısı). İşin çeşitli yönlerini yansıtacak şekilde tasarlanmıştır. Şu anda, fonksiyonel değerin ana türleri normlardır:

• zaman;
• gelişme;
• hizmet;
• sayılar;
• yönetilebilirlik;
• normalleştirilmiş görevler.

Zaman oranı

Belirli bir iş birimini gerçekleştirme nitelikleri ve koşulları dikkate alınarak, çalışan (ekip) için ayarlanan çalışma süresine zaman normu denir. Çalışma süresinin normalleştirilmesi insan saatlerinde ölçülür, çalışma için zaman normunun hesaplanması aşağıdaki formüle göre yapılır: HBP = TPZ + Üst + Fren + Toplam + TPT, burada HBP normdur ve kalan elemanlar zamandır:

• TPZ – işin hazırlanması ve tamamlanması için;
• Üst – operasyonel;
• Torm – işyerinin bakımı için harcanan;
• Toplam – tatile harcanan, kişisel ihtiyaçlar;
• Tpt – teknolojik molalar için gerekli.

Üretim hızı

Üretim sorunlarını çözmek için üretim oranının ne olduğunu anlamak önemlidir. Bu, bir çalışanın vardiya veya saat başına yapması gereken ürün miktarını belirleyen bir göstergedir. Bir uzmanın nitelikleri hesaplanırken, organizasyonel ve teknik koşullar dikkate alınır. Bu katsayı, genellikle Nvir = Tcm / Nvr gibi farklı formüller kullanılarak hesaplanabilir:

• Nvyr üretim hızıdır;
• Tcm – zaman fonu;
• HBP – zaman normu.

Hizmet oranı

Bir diğer önemli gösterge, belirli bir zamanda bakım gerektiren nesne sayısını belirleyen hizmet hızıdır. Örnek olarak, yükleyicinin vardiya başına ayarlaması gereken makine sayısıdır. Böyle bir normun bir alt türü, yönetimsel konumlara uygulanan yönetilebilirlik normudur. Hizmet standartlarının hesaplanması Nob = Td / 1ob formülüne göre yapılır, burada:

• Nob – hizmet normu;
• TD – gerçek çalışma süresi fonu;
• 1ob – 1 adet ekipmanın bakımı için ayarlanan süre.

Mevzuatta işgücü tayini

İş Kanunu, işgücü faaliyetinin düzenlenmesi için temel gereksinimleri belirler. Belgede “Emeğin rasyonelleştirilmesi” bölümünün yer aldığı “Emeğin ödenmesi ve düzenlenmesi” bölümü bulunmaktadır. Rusya Federasyonu Hükümeti Kararnamesi 11.11.2002 tarihli “Standart çalışma standartlarının geliştirilmesi ve onaylanmasına ilişkin kurallar hakkında” makalenin özünü ortaya koymaktadır. Ayrıca, bu sorunu düzenleyen bir dizi belge kullanılır, bunlar aşağıdakileri içerir:

• Gosstroy’un Rusya Federasyonu’nun çalışma standartları hakkındaki önerileri;
• Banyo ve çamaşırhane, cenaze hizmetleri, otel çalışanları için Rusya Federasyonu İnşaat Bakanlığı’nın emri;
• Kütüphane personeli için Kültür Bakanlığı emri;
• Tarım Bakanlığı veterinerler için öneriler.

Emek tayin yöntemleri

Belirleyici bir dereceye kadar, çalışmaya harcanan zamanın doğruluğu, normu belirleme yöntemine bağlıdır. Bu kavram altında, çalışma için tekniklerin, işgücü faaliyeti süreçlerinin analizinin, emeğin ölçülmesinin, zaman maliyetlerinin, normatif faktörlerin ve diğer şeylerin bir kombinasyonu bulunmaktadır. Doğru bir çalışma, gerekli ve yeterli olan işgücü maliyetlerinin oranının bir göstergesini verecektir. Tüm yöntemler 2 gruba ayrılır: analitik ve toplam. Almanya’da 7 yöntem geliştirilmiştir:

• zamanlama;
• işlem süresinin hesaplanması;
• çok momentli gözlem yöntemi;
• karşılaştırma ve değerlendirme yöntemi;
• anket;
• zamanın set değer sistemleri;
• planlama süresi yöntemi.

Toplam

Gerekli zamanın belirlenmesi, bir bütün olarak gerçekleştirildiğinde, emek sürecini, normatif faktörleri, emek sürecinin etkili yapısını modellemeden, toplam metodolojiden bahsediyoruz. Eserlerin özet yöntemle rasyonelleştirilmesinin üç çeşidi vardır:

• deneyimli – düzenleme alanında yer alan uzmanların kişisel deneyimlerini kullanır;
• statik – istatistiksel verilerden elde edilen veriler;
• karşılaştırmalı (analoji yoluyla) – belirlenmiş standartlarla benzer bir alandan elde edilen bilgiler söz konusu çalışma ile karşılaştırılır.

Analitik

Gerekirse, analitik yöntemi kullanarak verimliliği, işgücü verimliliğini artırın. Özü, normun ayarlanmasının, gerçekte var olan sürecin kapsamlı bir analizi temelinde yapılması gerçeğinde yatmaktadır. Sonuç olarak, işin her bir parçasını gerçekleştirmek için en uygun yöntemler seçilir. Böyle bir tekniğin çeşitli çeşitlere bölünmesini ayırt etmek gelenekseldir:

• deneysel-analitik – doğal üretim koşullarında emek sürecinin incelenmesi;
• yerleşim ve analitik – makinelerin çalışma modu standartlarına, belirli operasyonlar için zaman standartlarına göre ayar göstergeleri;
• standart standartların kullanımı.

Mantık ve ücretlendirme

Çalışmalar, bir endüstride üretkenliğin 2-3 faktöre göre değişebileceğini göstermektedir. Elde edilen sonuçları etkileyen temel faktör, çalışanların uyarılmasının ana unsuru olan ücretlerdir. Herhangi bir kuruluşta ücret organizasyonu, aşağıdakilerin geliştirilmesini içerir:

• emek faaliyeti için ödeme şekilleri, sistemleri;
• maaş sistemleri;
• bonus hesaplama parametreleri.

Devlet aygıtının yanından, ücretlerin düzenlenmesi üzerinde bir etkisi vardır. Temel faktör asgari ücretin belirlenmesidir. Ödeme gereklilikleri, standartların karşılanmadığı durumlarda da düzenlenir. Eğer başarısızlık işverenin hatasıysa, çalışan ortalama maaş veya daha fazlasına eşdeğer bir miktar almalıdır. Çalışanın hatası ile maaş, yapılan gerçek iş miktarına göre hesaplanır. Sebepler çalışan veya işverene bağlı değilse, çalışanın maaşın en az 2 / 3’ünü ödemesi garanti edilir..

İşletmede ücret biçimleri ve sistemleri

Her işletme için, işçilerin biçim ve ücret seçimi büyük önem taşımaktadır. Emeğin niteliğine, miktarına ve sonuçlarına bağlı olarak, rasyon ve tarife sistemleriyle etkileşimde bulunurken, kazanç hesaplama prosedürü belirlenir. Ücret, işletmedeki çalışanları motive etmek, çekmek ve elde tutmak için en önemli unsurdur. Uygulamada, iki maliyet muhasebesi sistemi kullanılır: her birinde sayaç kullanılan tarife ve organizasyonel ve teknik: çalışma saatleri ve üretilen ürünlerin miktarı.

Salaries’un tanımı

Yöneticiler, uzmanlar ve çalışanlar için maaş sistemi kullanılır. Pozisyona göre, ayın resmi maaşı belirlenir. Her şirketin kendilerine karşılık gelen posta ve maaş listesi vardır. Maaşların farklılaştırılması niteliklere, derecelere, unvanlara ve diğer özelliklere bağlı olabilir. Yöneticilerin ödemesi iş sözleşmesinde belirtilir ve buna sözleşme denir.

Böyle bir ödeme sistemi, nicel veya nitel göstergeleri aşmak için bonus ödemeler sağlayabilir. Yasa, bir dizi zorunlu telafi ödeneği ve ek ücret öngörmektedir:

• akşam ve gece çalışmak için;
• tatiller ve hafta sonları işgücü faaliyeti için;
• küçük çalışanlar;
• seyahat işi için.

Teşvik ödemeleri ve ikramiyeleri hesaplama prosedürünün geliştirilmesi

Birçok işletme, çalışanları ödüllendirmek için teşvik ödemeleri kullanır. Bonus, bir çalışanın belirli bir sonuca ulaşması, temel maaşın üzerindeki görevleri yerine getirmesi için verilen bir ödemedir. İş ve maaş bölümü temsilcileri, çalışan geliştirme hizmeti ve bundan sonra yönetim tarafından onaylanan bir bonus sistemi geliştirilmektedir. İkramiye karşılığı bağımsız bir işlem veya toplu sözleşmelere ek olarak kaydedilir..

İşveren, teşvik bonuslarını hesaplama prosedürünü bağımsız olarak geliştirme hakkına sahiptir. Sistem her vaka için ayrı olabilir, ancak aşağıdaki hususlar buna dahil edilmelidir:

• ikramiye türleri ve sıklığı, personel için ödemeler;
• ödül hakkı veren çalışmaların sonuçları;
• bonus başvurusu yapan kişilerin çevresi;
• primin kullanılabilirliğinin ve büyüklüğünün bağlı olduğu göstergeler;
• ödemeleri hesaplama kuralları;
• yoksunluk koşulları.

İşletmede emeğin düzenlenmesi ile ilgilenen

Büyük işletmeler için, standardizasyonun hesaplanmasında çalışanların tamamı görevlendirilir ve küçük bir kuruluş için sadece bir kişi (personel) dahil olabilir, bazen serbest uzmanın girilmesi gerekir. Sürecin standardizasyonu veya organizasyonu için mühendisler (standardizörler) endüstri ve sektörler arası standartlar hakkında bilgi sahibi olurlar, belirli bir sırayla çalışma standartlarının organizasyonunun hangi malzemeleri yürüttüğünü ve görevleri çözmek için gerekli diğer incelikleri bilirler..

Çalışma süresinin maliyetinin incelenmesi ve analizi

Normalizasyon uzmanları, kaliteyi veya miktarı iyileştirerek işgücü verimliliğini artırma olasılığını belirlemek için işleri inceler. Standardizasyon tekniklerini kullanarak, belirli görevler veya çalışma kategorileri için çalışma standartları oluştururlar. Bir uzmanın faaliyetlerinin bir sonucu olarak, zaman kaybını ortadan kaldırmak, en uygun emek yöntemlerini belirlemek, operasyonların yapısını ve eylem dizisini oluşturmak, uygunsuzluğu veya üretimi optimize etmek için standartların önemli ölçüde aşırı yerine getirilmesinin nedenlerini belirlemek mümkündür..

Çalışma standartlarının geliştirilmesi, değiştirilmesi ve revizyonu

Yeni veya eski ekipmanları, karmaşıklığı ve iş yüklerini azaltan teknolojileri tanıtırken, kabul edilen kuralları gözden geçirmeye ihtiyaç vardır. Standartların yeniden hesaplanmasının nedeni, yeni teknikler, teknolojiler kullanan veya kişisel bir inisiyatifle işleri iyileştiren bireysel performans gösterenler tarafından yüksek düzeyde ürün geliştirmenin sağlanması olamaz. Değişiklik yapma süreci, kuruluşa ilk kez standart getirme süreci ile tutarlıdır..