Dış ve iç kullanım için odun yağının doğru kullanımı

Yağ emdirme, koruyucu ve dekoratif ahşap işlemenin en basit ve aynı zamanda etkili yollarından biridir. Bugün, yağ türleri, iç ve dış mekan kullanımı için kompozisyon farklılıkları ile ahşap yüzeyleri ve ahşap ürünleri emprenye etme tekniği hakkında konuşacağız..

Odun yağı – farklılıklar ve sınıflandırma

Doğramanın yağ ile kaplanması, kelimenin tam anlamıyla ahşap işlemenin en çevre dostu ve güvenli yolu olarak adlandırılabilir. Bunun nedeni, yağların bileşiminin tamamen doğal veya inert kimyasal bileşikler içermesidir. Hemen küçük bir rezervasyon yapalım: Uçucu çözücüler içeren ahşap için yağlar var, ancak kuruduktan sonra böyle bir kaplama kesinlikle zararsız kalıyor.

Hemen hemen tüm ahşap yağları, keten tohumu yağı veya daha kesin olarak keten tohumu yağı veya diğer doğal kurutma yağları bazında yapılır. Bu malzemenin karakteristik özelliği, son derece yüksek polimerizasyon eğilimidir. Saf odun işleme yağı neredeyse hiç kullanılmaz. Yağlı baz ayrıca kenevir, tunga veya başka bir orijinli olabilir, esas olarak farklılıklar kalınlaşmayı ve polimerizasyonu teşvik eden koşullarda ifade edilir..

Yağlar teknik özellikleri bakımından büyük farklılıklar gösterir: viskozite, yoğunluk, katıların türü ve içeriği, uçucu çözücüler ve özel katkı maddeleri. Bütün bunlar sadece kaplamanın performansını etkilemekle kalmaz, aynı zamanda uygulama tekniğini ve belirli bir ahşap türü ile etkileşimin doğasını da tamamen belirler. Öte yandan yağlar da dekoratif etkilerine göre yani doku görünümünün yoğunluğu ve ahşabın rengindeki değişimin derinliği gibi özelliklere göre sınıflandırılır..

Viskozitedeki farklılıklar

Doğramacılıkta yoğunluk, gözeneklilik ve kap boyutu bakımından farklılık gösteren yaklaşık iki düzine yaygın ağaç türü vardır. Her durumda yağ, işlenen ürünün boyutu, şekli ve belirli özellikleri de dikkate alınarak ayrı ayrı seçilmelidir. Lütfen viskozitenin sadece tung yağı ile çalışırken çözücülerle ayarlanabileceğini unutmayın, diğer formülasyonlar kesinlikle buna tolerans göstermez..

Yağ ne kadar kalın ve viskoz kullanılırsa, polimerizasyon başlamadan önce düz bir kaplama uygulamak o kadar zor olur. Kalın yağlarla çalışmak daha fazla özen gerektirir, ortaya çıkan damlaların daha sonra giderilmesi çok sorunludur. Kalın yağların avantajı, bazı vernik türlerine kıyasla yüksek kuruma hızıdır. Ayrıca, yüksek katı partikül içeriği nedeniyle, bu tür yağlar daha güçlü bir film oluşturur ve hem mekanik hasara hem de kirlenmeye karşı koruma sağlar..

Daha ince yağlar, önemli yüzey alanına sahip olan veya ulaşılması zor yerlerin bulunduğu küçük parçalarla dolu ürünleri işlemek için kullanılır. Düşük viskoziteli yağlar, düzensiz kuruma korkusu olmadan uzun süre uygulanabilir. Ancak yüksek kalitede koruma elde etmek için ürünün uzun süre kuruması gerekir, ayrıca bu tür yağların uygulaması genellikle 3 veya daha fazla kat halinde yapılır..

Yağların dekoratif özellikleri

Bir yağ seçerken, uygulamasının görsel etkisi son derece önemlidir. Bu açıdan, yağlar koşullu olarak renksiz ve renklendirmeye ayrılır. Yağlara neden sadece koşullu olarak renksiz denir? Çünkü her durumda ahşap yüzeyin rengini değiştirirken aynı zamanda şeffaflığı da korurlar. Renklendirici yağlar, doku deseninin kontrastını bir şekilde boğan, beyazdan karbon siyahına kadar bir renklendirici pigmentin koloidal süspansiyonunu içerir..

Şeffaf yağlar her zaman farklı şekillerde ahşap damarları gösterir. Bu, her şeyden önce viskozite endeksinden kaynaklanmaktadır. Ne kadar düşükse, ahşabın gözenekleri o kadar küçük emprenye edilebilir. Kalın yağlar yalnızca genel tane desenini gösterirken, daha ince yağlar ince doku ayrıntılarını gösterir. Bu nedenle, meşe yüzeylerin işlenmesi için, yağın ortalamanın biraz altında bir viskoziteye sahip olması gerekirken, kızılağaç için doymuş kalın bileşimler önerilir..

Renklendirici yağların kullanımı boyamaya çok benzer. Ahşabın yağla renklendirilmesi nadiren bağımsız bir işlem olarak kullanılır. Çok daha sık olarak, bu tür kompozisyonların yardımıyla, ağacın sert lifleri arasındaki yumuşak damarları vurgularlar veya bireysel mobilya unsurlarını kaplarlar. Boyama yağı, kuruduktan sonra renksizden daha düşük bir parlaklığa sahiptir..

Yağların koku gibi bu tür bir özelliğinin dekoratif niteliklere atfedilip atfedilemeyeceği bilinmemektedir. Gerçekte, tüm yağlar saman yapımından kavrulmuş tohumlara kadar tamamen farklı kokarlar. Kuruduktan sonra, yağ işlemeden gelen koku çok kalıcı ancak hafif bir aroma haline gelir ve bu da iç rengin değerli bir parçası olabilir..

Katı ve mum içeriğindeki fark

Görünür homojenliğe rağmen, odun yağları, sıvı yağ bazından ve katı maddelerden oluşan bir süspansiyondan oluşan koloidal bir sistemdir. İkincisi, kısmi yağ polimerizasyonu, özel katkı maddeleri (harici kullanım için yağlarda kurutucular), reçineler ve doğal mumdur. Katı partikül içeriği ile yağın viskozitesinin ve yoğunluğunun arttığını varsaydınız kesinlikle haklısınız..

Yağdaki kısmen polimerize olmuş inklüzyonların yüksek içeriği, odun ıslandığında havın yükselmesinin etkisini ortadan kaldırmaya yardımcı olur. Doymuş, kalın yağlar kullanılarak ara zımparalama veya cilalama bazen tamamen önlenir. Bu ilginç bir eğilimdir: kalın yağlar, yüksek tüy oluşumunun mümkün olduğu geniş damarlı ahşap için idealdir, akıcı bileşikler ise pratikte “tüylü” eğilimli olmayan yoğun, sert kayalar için en iyi şekilde kullanılır. Öte yandan, kuru kalıntı içeriğinden dolayı yağın kuruma süresi düzenlenir..

Çözünmüş balmumunun bileşimine dahil edilmesi, biraz farklı hedefler güder. Mum, ahşabın gözeneklerini sıkıca kapatmaya yardımcı olarak, ona üstün hidrofobiklik sağlar. Bu tür cilalama, ahşabın ıslanmasını ve küçük gözeneklerde toz birikmesini önlemek için esas olarak dış mekan dekorasyonunda kullanılır. Diğer bir neden ise, balmumunun yağa terebentin veya başka bir uçucu çözücü içinde çözülerek eklenmesidir. Bu, oturma odalarında son derece istenmeyen, kalıcı hoş olmayan koku sorununu ortaya çıkarır. Ancak, balmumunun ısıtıldığında çözündüğü yağlar vardır. Bu karışımlar kararsızdır ve mum sıklıkla çökelir, bu da yağın uygulanmasını zorlaştırır. Bununla birlikte, böyle bir bileşimin yüksek çevre dostu olmasından dolayı, iç kısımları cilalamak mümkündür, ancak koruma amacıyla değil, hafif bir gölge ve parlak bir parlaklık vermek mümkündür..

Yağların koruyucu özellikleri

Çoğu ahşap koruyucunun aksine, yağ donuk bir film oluşturmaz ve malzemenin buhar geçirgenliğini korur. Aynı zamanda, yüzeyin hidrofobikliği önemli ölçüde artar – sıvı suyla temas ettiğinde, bir ağacın emilimi pratikte sıfırdır. Bununla birlikte, ahşaptan yapılan ürün büzülmeye ve şişmeye meyillidir; yağlı kaplama bu fenomeni ortadan kaldırmaz..

Yağın koruyucu etkisi, ağacın dış katmanlarının sıkıştırılmasında yatar, bu nedenle dizinin içine zararlıların nüfuz etmesi engellenir. Nem nüfuz etme yollarının bulunmaması nedeniyle, ağaç küf, mantar veya mavi tarafından organik hasara en az duyarlı hale gelir..

Yağ ayrıca, özellikle evin dışı için ahşabın rengini iyi korur. Yüzeydeki bir yağ kabuğu, güneş ışığını etkili bir şekilde dağıtır ve oksijen akışını kısıtlar. Bundan dolayı, selüloz oksidasyon hızı ve bununla bağlantılı grimsi bir çiçek görünümü önemli ölçüde azalır..

Tüm bu özellikler daha belirgindir, kaplama için yağ ne kadar kalın kullanılır ve o kadar çok katman uygulanır. Yağlar, korumanın iki engele ayrılmasıyla karakterize edilir: içte, gözeneklerin emprenye edilmesiyle elde edilir ve yüzeyde ince bir yağ filmi kuruduğunda oluşan dış. Yağlı ahşabın kuru ahşaba göre daha yüksek ısı iletkenliğine sahip olduğunu unutmayın..

Ahşabın cinsine göre seçim

Odun yağı her zaman belirli bir tür için seçilir. Ahşap kaplamada bulunanla aynı tür ve kalitede işleme olan bir deneme kesim ahşap taşımanız tavsiye edilir. Küçük alanlarda bile bir deneme uygulaması, kompozisyonun ahşapla temas halindeki davranışını ve dekoratif etkiyi hızlı bir şekilde değerlendirmenize yardımcı olacaktır..

Başlangıç ​​olarak, tüm kozalaklı ağaçların pratik olarak yağ emdirmesine gerek yoktur. Kesinlikle gerekli olduğunda, tek katta uygulanan kalın formülasyonlar kullanın. Bunun nedeni, ağacın akan yağları bile emme kabiliyetini kaybetmesi nedeniyle gözeneklerde çok miktarda reçinenin bulunmasıdır. Bu nedenle yağın yüzeyde ve yüzey tabakasında hızla kuruması gerekmektedir..

Yoğun doymuş yağlar, düşük yoğunluklu odun (ıhlamur, kızılağaç), özellikle en gelişmiş damar sistemine sahip meyve türlerinin işlenmesinde de kullanılmaktadır. Yoğun yağ emdirmenin önünde hiçbir engel yoktur, aşırı akışkan bileşikler çok derine nüfuz eder ve sonsuza dek oksijenden yoksun sıvı halde kalır..

Kayın, huş ağacı veya çınar işlenirken tam tersi yaklaşım kullanılır. Bu tür ahşabın yüksek yoğunluğu nedeniyle, ısıtılmamış yağ veya bir çözücü içeren bileşimlerle emprenye edilirler. Çoğunlukla, sert yoğun kayalarla çalışırken, bunların işlenmesi kombinasyon halinde gerçekleştirilir: önce ahşaba iyi nüfuz eden yağlarla ve ardından yüksek oranda kuru kalıntı ve balmumu içeren kalın bileşimlerle.

Yağ bitirme uygulamasının ve bakımının özellikleri

Yağın kendisini uygulama süreci son derece basittir, belirli bir bileşimi kullanma talimatlarını takip etmek yeterlidir. Ancak genel kurallar var:

1. Yağ uygulamadan önce, ahşabın oda kurumasına (nem içeriği en fazla% 12-14) ve dokunsal pürüzlülük ortadan kalkana kadar yüzey cilalamasına tabi tutulması gerekir..
2. Uygulama kesinlikle ürünün tüm yüzeyine katmanlar halinde yapılır, her kat tamamen kuru olmalıdır..
3. Uygulamadan belirli bir süre sonra fazla yağ kuru bir bezle ovularak eşit olmayan emilimi olan alanlar arasında dağıtılır..
4. Yağ, parçanın her tarafına eşit miktarda uygulanır ve artan emilim oranına rağmen, açık lif kesimli yüzeyler istisna değildir..
5. Yağ yüzeyde kuruduktan sonra, bir yığın yükselmişse, bir sonraki tabakayı uygulamadan önce, ön öğütme yapmak zorunludur, aksi takdirde, yağ filmini ovarken, paçavralardan lifler de yüzeye yerleşecektir..

Yağ emdirme, iç mekanda 4-5 yıl, dış mekanda 2-3 yıl performansını korur. Bu sürelerden sonra, yüzeyleri iyice temizlemek ve başka bir yağ tabakası uygulamak yeterli olduğu için kaplama yenilenir. Yağın kalınlığı, önceki ciladaki hasarın derecesine bağlı olarak seçilir, genellikle bunlar oldukça kalın restoratif bileşimlerdir.