Vakıf türleri

Temelin temel görevi, yapının düzensiz büzülmesini ve eğriliğini önlemek için binaların yük taşıyıcı yapılarını zemine eşit olarak dağıtmaktır. Temel, performansını ve dayanıklılığını belirleyen çeşitli malzemelerden inşa edilebilir: moloz taş, tuğla, beton karışımları, monolitik betonarme bloklar. Bununla birlikte, vakfın kendisinin yapısının yanı sıra yapım yöntemi de önemsiz bir rol oynamaktadır. Yapıya göre, 6 farklı temel türünü ayırt etmek gelenekseldir: sütunlu, bant, döşeme, kazık, kum yastıkları üzerinde ve ahşap sandalyelerden. Her birine daha yakından bakalım..

Sütun temeli

Pratikliği ve ekonomisi nedeniyle inşaatta en yaygın olanı. Toprağın ve toprağın derin donması ile karakterize edilen iklim bölgelerinin yanı sıra hareketli topraklara sahip yerler için idealdir. Ancak, bu tür bir temel evrensel değildir ve her yerde uygulanmayabilir..

Örneğin, sismik faaliyet alanları da dahil olmak üzere çok hareketli topraklarda, betonarme sütunların zemine ilave rijit bir şekilde bağlanması gerekir. Aksi takdirde, destekler kolayca devrilebilir ve binanın kendisinin tahrip olmasına neden olabilir. Ağır duvarlı evlerde, özellikle yumuşak, yoğun olmayan toprağa sahip yerlerde sütunlu temellerin kullanılması tavsiye edilmez. Bir diğer önemli sorun ise direklerin arasında doğrudan duvarın kendisinden çukurun dibine kadar doldurulması gereken boşlukların oluşmasıdır..

Hafif binaları inşa ederken sütunlu temellerin kullanılması önerilir: ahşap, çerçeve, panel tahtası. Direkler birbirinden bir buçuk ila iki metre uzaklıkta kurulmalıdır. Aynı zamanda, yükün en yoğun olduğu noktalara yerleştirilmelidirler: binanın köşelerinde, duvarların kesişme noktalarında, mimari sütunların ve taşıyıcı parçaların altında. Direklerin üzerine, beklenen yüke ve temel destekleri arasındaki mesafeye bağlı olarak kalın ahşap veya betonarme malzemeden yapılmış kirişler yerleştirilir..

Lentolar (kirişler) üzerindeki direkler arasına bir bodrum döşenir. Alt zemini rüzgar, nem, don, kar gibi dış etkenlerden korumak için tasarlanmıştır. Süpürgelik kullanımı, mekanda sıcak kalmanızı sağlar, ses yalıtımı görevi görür, oturma odaları için rahat ve sağlıklı bir ortam sağlar..

Temel direklerinin kesiti hesaplanan yüke, zemine bağlıdır ve sütunların yapıldığı malzeme bunda önemli bir rol oynar. Örneğin, bir tuğla için – bu 380 mm, beton, moloz beton ve kaldırım taşı için – 400 mm ve temelin yüksekliğini en az 600 mm’ye çıkarmak için doğal taş kuvvetlerinin kullanılması.

Sütunlu bir temelin yapımı, hızı ve sadeliği ile ayırt edilir. Zeminde, hesaplanan çaptaki boruların monte edildiği işaretli yerlerde delikler açılır. Borulardaki boşluklar, bina için temel oluşturması planlanan gerekli malzeme ile doldurulur. Bu prosedürdeki en zor şey, gerekli çapta boruları bulmak ve bunları şantiyeye bırakmaktır. Ancak, inşaat uzmanlarının dediği gibi, onlarsız da yapabilirsiniz..

Borunun analogu, çift kenarlı bir silindire sarılmış bir cam levha tabakasından yapılır. Kalın ve elastik telden yapılmış ev yapımı ataçlar, tabakanın kenarlarını çemberin alt ve üst çevresi boyunca içeriden ve dışarıdan sabitler..

Açılan kuyuya dikkatlice sıkıştırılan bir kum tabakası dökülür. Daha sonra boru monte edilir, beton bir karışımla doldurulur ve iyice sıkıştırılır. Mevcut boruların yüksekliği boyunca sütunlar gerekliyse, aşağıdaki işlemleri yapın. İlk boru doldurulur, borunun üst kısmının birkaç santimetresi boş kalır, içine biraz daha küçük çaplı ikinci bir boru yerleştirilir ve istenen değere yeniden doldurulur..

Beton direkler en geç iki veya üç gün sonra kurulur. Beton sertleştikten sonra, doğaçlama yapılan borulardaki ataçlar çıkarılır ve gelecekte yeniden kullanılabilecek levhalar açılır. Bu tekniğin bir sonucu olarak, istenen boyutlarda bir sütun elde edeceksiniz, ancak içinde adım geçişleri dikkatlice izlenecek ve sonraki her adımda, sütunun çapı azalacaktır..

Sütunları inşa etmek için, kesitini değiştirmeden sınırsız yükseklikte sütunlar yapmanıza izin veren biraz farklı bir teknoloji vardır, ancak uzun zaman maliyetleri ile karakterizedir. İlk adımı biraz yukarıda anlatıldığı şekilde yapıyoruz. Betonu 5 gün kurumaya bıraktıktan sonra ataçları ev yapımı borunun üstünden çıkarıp yarıya kadar hareket ettirip tekrar düzeltiriz. Alt kısmı tel ile sıkıca sarıyoruz. Silindirin serbest kalan kısmını karışımla doldurup 5 gün tutmasına izin veriyoruz. Gerekli yüksekliğe ulaşılana kadar bu prosedüre devam ediyoruz..

Dayanımı arttırmak için direklere demir takviye veya ahşap ekler konulması tavsiye edilir. Sütunların çapı, toprak tipine, yükün büyüklüğüne, takviye elemanlarının kullanımına ve ayrıca temelin yapımı için seçilen teknolojiye bağlı olarak 8 ila 80 cm arasında değişebilir..

Şerit temeller

Yüksek maliyetine rağmen, bu tür temeller artan güvenilirlik ve dayanıklılık ile karakterizedir. Son derece basit bir teknoloji kullanılarak monolitik beton veya betonarme monolitik bloklardan yapılmıştır. Binanın tüm çevresi boyunca dış duvarların yanı sıra, inşaatçıların büyük miktarda arazi çalışması yapmasını gerektiren tüm yük taşıyıcı duvarların ve bölmelerin altına bloklar döşenir, bu da böyle bir temelin yüksek maliyetini açıklar..

Blokların yapılacağı malzeme seçimi, toprağın nem içeriğine bağlıdır. Her türlü toprak için granit, bazalt, diyorit, beton ve harç uygundur. Suya doymuş topraklarda kalker, kumtaşı ve kil tuğlaların kullanılması tavsiye edilmez. Ancak silikat tuğla sadece kuru topraklarda kullanılabilir..

Temelin genişliği doğrudan toprağın türüne, yoğunluğuna, nem içeriğine, ayrıca binanın kütlesine ve hacmine ve duvarlar ve taşıyıcı bölmeler tarafından oluşturulan yüke bağlıdır. Arazi çalışması miktarının doğrudan vakfın genişliğindeki değişime bağlı olduğu unutulmamalıdır. Bir temel oluştururken, su temini borularını, kanalizasyonunu, gaz beslemesini, kablo hatlarını unutmayınız. Onlar için delik bırakmalısın. Borular döşendikten sonra, sıçanlara ve farelere karşı korunmaya yardımcı olacak cam yünü ilavesiyle yuvalar çekilerek kapatılır..

Şerit temeller, yapım teknolojisine bağlı olarak iki kategoride olabilir: monolitik ve prefabrik.

Monolitik temeller oluşturmak için, içine kalıbın yerleştirildiği bir çukur çekilir. Taban, takviye, ısı yalıtımı tabana serilir ve her şey betonla doldurulur. Beton karışımı, genişletilmiş kil veya polistiren ile hafifçe seyreltilebilir; bu, yine gelecekteki evin binalarında sıcak kalmanıza izin verir. Bu temel kategorisinin temel avantajı, herhangi bir şekil ve büyüklükteki binalar için bir temel oluşturma yeteneğidir..

Prefabrik şerit temeller, önceden hazırlanmış masif bloklardan döşenmiştir. Bu, yapımında önemli ölçüde zaman kazandırabilir, ancak yalnızca kare veya dikdörtgen evler için uygundur. Temelin inşası için prefabrik teknolojinin bir başka dezavantajı, nemin büyük olasılıkla sızacağı bloklar arasındaki boşluklar, binanın ısı kaybının artmasıdır..

Döşeme temelleri

Bu temel, tüm bina alanının hemen altında inşa ediliyor. Monolitik olabilir ve büyük bir beton karışımını temsil eder. Veya hazır betonarme kirişlerin çapraz serilmesi yöntemi ile prefabrike yapı teknolojisine göre kafes yapı şeklinde yapılabilir..

Mümkün olduğunda, bu tür temeller monolitik yapılır veya sert bir şekilde sabitlenir. Sıkıştırılabilirliği artmış veya dengesiz topraklarda kullanım için en popüler olan, eski depolama alanlarının olduğu yerlerde inşaat sırasında sismik aktiviteye dayanıklıdır.

Döşeme temelleri yalnızca banyolar, garajlar, müştemilatlar gibi kompakt binalar için uygundur. Bu, özellikle pahalı olan, yaratılması için büyük malzeme harcamasından kaynaklanmaktadır..

Kazıklı temeller

Yukarıdan katı beton levhalarla kaplanmış ayrı kazıklardan dikilirler. İnşaatın yüksek karmaşıklığı, iş gücü yoğunluğu ve zaman maliyetleri nedeniyle pratikte nadiren kullanılır. Her şeyden önce, böyle bir temel, büyük bir yükü, kural olarak önemli bir derinlikte bulunan yumuşak toprak arasında tek tek sıkıştırılmış alanlara aktarmak için tasarlanmıştır..

Kazıklar çok çeşitli malzemelerden yapılabilir: ahşap, beton, betonarme, asansör ve bunların kombinasyonları. İnşaat teknolojisine göre, önceden hazırlanmış bir kazık hazırlanmış bir kuyuya indirildiğinde çakılabilir ve doğrudan kuyuya (beton karışımı ile doldurulmuş) bir yığın yapıldığında sıkıştırılabilirler. Yük dağılımı türüne göre, kazık temel sabit ve asılı olabilir. Sütun yığınları alt uçları ile sağlam zemine oturur. Konsantre yük aktarımı sağlamak. Asma kazıkları, kazığın zemin ile sürtünme kuvvetini kullanarak yükü yanlara aktarır..

Tahta kazıklar özellikle ekonomiktir ve dikilmesi kolaydır, ancak dayanıklılıkları ve performansları kesinlikle nihai hayal değildir. Ahşap neme karşı hassastır ve nemli toprakta hızla bozunur. Betonarme kazıklar biraz daha pahalıdır, ancak bu tamamen haklı. Beton kazıklar daha güvenilirdir, daha dayanıklıdır, dış etkenlerden etkilenmez, yükü daha iyi dağıtır.

Genel olarak, kazıklı temellerin yapımı kolaydır ve teknolojileri, malzeme maliyetleri açısından ekonomiktir, inşa edilmesi çok az zaman alır ve pratik olarak iş gücü kaynağı gerektirmez. Öte yandan, elde edilmesi çok zor olan özel ekipman kullanma ihtiyacı nedeniyle bu tür temeller ekonomik olarak karlı değildir..

Kum yastıklarının temelleri

Çoğu zaman inşaattan tasarruf etmek için kullanılır. Başlangıçta, dikkatlice sıkıştırılmış 15-20 cm’lik bir tabaka ile çukurun dibine kum dökülür. Böyle bir yastığın genişliği, evin duvarlarının kalınlığından 10 cm daha fazla olmalıdır..

Kum tabakasının üstüne, kırma taş ve toplam kalınlığı 25-30 cm olan küçük taşlar dökülerek, binanın zemine ilettiği mukavemet ve yük hesaplamaları ile belirlenen bir yüksekliğe kadar sıkıştırılarak çimento veya beton harç ile dökülür..

Yüksek nem içeriğine sahip topraklarda ve ayrıca dünyanın donma derinliği büyük olan iklim bölgelerinde kum yastıklarının kullanılması önerilmez. Bunun nedeni, kumun pratik olarak su akımlarına müdahale etmemesi ve dahası onunla yıkanmasıdır. Zamanla böyle bir temel azalır, orijinal performansını hızla kaybeder..

Ahşap sandalye temeli

Hafif, genellikle ahşap yapıların yapımında kullanılırlar. Çam veya meşeden yapılmış, özel karışımlar ve emprenye ile dikkatlice işlenmiş, bozulmalarını önleyen ve sıcaklık düşüşleri, nem, ateş etkilerinden koruyan kütükler kullanmanız gerekir. Tomrukların kendileri, görevi oluşturulan yükü zemine daha eşit bir şekilde dağıtmak olan önceden hazırlanmış ahşap platformlara 10x20x50 (kalınlık, genişlik, uzunluk) monte edilir..

Bu tür sandalyeler, tüm açıların yanı sıra, duvarların tüm çevresi boyunca birbirinden 1-2 metre mesafede kurulur. Bu durumda, kütükler zemine 1-1,5 metre derinleşir. Böyle bir temel, kum ve çakıl arasında değişen 20 cm’lik katmanlar halinde birkaç aşamada dökülür. Her katman dikkatlice sıkıştırılır.

Ahşap sandalye temellerinin ortalama ömrü, ahşabın türüne ve işleme kalitesine bağlıdır ve 7 ila 30 yıl arasında değişebilir. Bununla birlikte, 50 yıllık hizmet için tasarlanmış betonarme kiriş veya dikmelerin destek olarak kullanılması daha güvenilirdir. Moloz ve şerit temeller 100-150 yıl sonra bile gücünü ve güvenilirliğini kaybetmeyecek, böyle bir temelde eviniz sonsuza kadar dayanabilir … Ve hatta daha fazlası.