Ankraj cıvataları: kimyasal ve mekanik tespit

Temellere kritik yapıların bağlanması için bir yöntemin seçimi her zaman açık değildir ve yine de farklı koşullarda kullanılabilecek oldukça evrensel seçenekler vardır. Makalede ankraj sistemleri türleri hakkında konuşacağız: kimyasal ve mekanik.

Ankraj bağlantı elemanlarının cihaz ve tasarım özellikleri

Geniş anlamda bir ankraj, iki parçalı bir çubuktur, bir kısmı diğerini yeterince genişlemek ve delikte yeterince sıkıca tutturmak için deforme eder, böylece tüm yapı deformasyon eşiğine benzer bir yüke dayanabilir..

Çerçeve ankrajları örnek olarak düşünülebilir, en popüler olanlarıdır. Bağlantı elemanının tasarımı, içinde bir ucunda bir diş bulunan bir metal çubuk bulunan bir tüp ve diğerinde – altıgen veya Phillips tornavida için bir kafa içerir. Tüpün uzunlamasına yarıkları vardır, iç dişe sahip kama şeklinde bir eleman ve bunlara sıkma sırasında dönmeyi önleyen dış yuvalar yerleştirilmiştir. Çubuk döndükçe, kama somunu eksenel olarak hareket eder ve boruyu ezerek delikte genişletir.

Cıvata ankrajları aynı çalışma prensibine sahiptir, ancak farklı bir tasarıma sahiptir: kama şeklindeki genişleme çubuk üzerinde bulunur ve somun, bağlantı elemanının görünür kısmında dişli ucunda bulunur. Bu tür ankrajlar, tespitin çıkıntılı kısmının boyutlarının kritik olmadığı durumlarda kullanılır, çünkü ankraj çubuğu 3–6 cm sabitlendiğinde dışarı çekilebilir. Ankraj cıvatalarının bir alt türü, ara parçanın her iki tarafta iki kama ile sıkıştırıldığı pens tutturuculardır..

Ayrıca, tüm uzunluğu boyunca 4 adet damgalı yuvaya sahip olan borunun ucunda somunun bir mandrel içine sıkıca sabitlendiği ankrajlar da vardır. Bu tür ankrajlara Molly cıvataları denir ve sac malzemelere ve içi boş duvarlara sabitlemek için kullanılır. Bir saç tokası ile gerildiğinde, tüp X şeklinde bir yapıya katlanır ve böylece montaj, ince bir sütunu bile güvenilir bir şekilde kıvırır.

Diğer yapısal özellikler başın şekli ile ilgilidir; ucunda bir küpe veya bir kanca olabilir. Ankrajların çapı 6 ila 24 mm ve uzunluğu 72 ila 300 mm’dir. Uzama, esas olarak bağlantı elemanının genişlemeyen kısmından kaynaklanır: derinleşmenin derecesi önemli değildir, bu nedenle daha kalın parçaları sabitlemek için uzun ankrajlar kullanılır.

Çaba hesaplama metodolojisi

Çapa bağlantılarında iki tür yük vardır – çekiş ve enine. Ankrajlar genellikle çekilmeye direnecek şekilde tasarlanmasa da, bazen bu koşullarda kullanılırlar ve dağıtılmış bağlantı elemanları elde etmek için nokta sayısını arttırırlar..

Farklı tip ve üreticilerin ankrajları için, izin verilen yükler büyük ölçüde değişir, ancak her durumda, metal çekirdeğin statik gerilme mukavemeti ile doğru orantılıdır. Çekiş yükünü hesaplarken, temel malzemenin ufalanma derecesi de önemli bir rol oynar, çünkü bağlantı elemanlarının onu tahrip etmeden veya ankrajı gevşetmeden parçalanması ve kısmi deformasyonu mümkündür..

Çok noktalı bağlantının eksenlerinin aralığı da dikkate alınmalıdır: ankrajlar arasındaki mesafe onlar için delik çapının 15’ten az olmamalıdır. Aynı kural, çapaların sabitlendiği dizinin kenarına olan mesafe için de geçerlidir..

Çoğu durumda ankrajlar büyük bir güvenlik payı ile seçildiğinden, aşağıdaki izin verilen yükler hesaplamada garantili bir kılavuz olacaktır:

İzin verilen yükler, çatlaklar veya aşırı gerilmeler gibi küçük yapısal kusurlara izin verilen B30 betona sabitlenmiş yumuşak çelik çekirdekli ankrajlar için verilmiştir. İdeal olarak, ankrajlar çok daha yüksek yüklere (verilenlerden 5 kat daha fazla) dayanabilir, bu nedenle güvenilirlikleri doğrudan tabanın özelliklerine bağlıdır.

Ana malzemeye göre ankraj seçimi

Ankraj için temel gereklilik, malzemenin elastikiyetinin, kırılganlığının ve yüksek sertliğinin olmamasıdır. Duvar ve beton, ankraj için idealdir. Daha az güvenilir, ancak yine de izin verilen, içi boş yapılara – GWP ve kül bloğu – ankrajdır. Ön koşul, çapanın uzunluğunun ikinci bölmeye (boşluğun arkasında) sabitlemek için yeterli olmasıdır. Diğer durumlarda, Molly cıvataları kullanılmalıdır, esas olarak bu “kuru” teknolojiler kullanılarak monte edilen sahte duvarlar ve bölmeler için geçerlidir..

Gaz beton, kabuk kaya ve benzeri gözenekli malzemelerden yapılmış duvarlara cıvatalı ankraj, kategorik olarak kabul edilemez. Bu gibi durumlarda ya çelik vidalar üzerine dağıtılmış bağlantı elemanları kullanılmalı ya da kimyasal dübeller kullanılmalıdır. Çalışma prensibi basittir: deliğe iki bileşenli yapıştırıcı enjekte edilir ve ardından çelik bir pim yerleştirilir. Katılaştığında, madde hacimce artar ve sertleşir, emdirme nedeniyle malzemenin yapısını dışarı çekmeye ve yerel olarak güçlendirmeye karşı yüksek direnç sağlar..

Herhangi bir duvar malzemesi için kimyasal ankrajlar, çelik çekirdeğin sabitleme mukavemetini% 40 arttırır, yani beton ufalanma etkisi neredeyse tamamen yoktur..

Mekanik ankrajlarla sabitleme kuralları

Ankraj cıvatalarıyla sabitlerken kilit an, sıkma torkunun katı düzenlemesidir. Aşırı çaba, yetersiz olmaktan daha iyi değildir, çoğu zaman temel malzemenin deformasyon eşiğinin aşılması nedeniyle, belirgin parçalanması gözlenir. Önerilen tork değerleri üretici tarafından belirlenir, ancak resmi şartname mevcut değilse, aşağıdaki yönergeler kullanılabilir:

Kurulum işleminin incelikleri de vardır: delikler temizlenmeli ve matkap kırıntılarından daha iyi durulanmalıdır. Bir düğüm için birden fazla sabitleme noktası varsa, önce deliklere sabitlemeleri önceden sabitlemeniz ve daha sonra son olarak sıkmanız gerekir. İkincisi, sıra önemlidir: çapalar, çapsal olarak zıt bağlantı noktalarından çiftler halinde sıkılır.

Kimyasal ankraj kullanımı

Kimyasal ankrajlarla sabitleme tekniği genellikle daha basittir, ancak kurulum işlemlerinin tam bileşimi hemen hemen her üreticiden farklıdır. Deliğin doğru hazırlanması burada başka hiçbir yerde olmadığı kadar önemlidir: önce bir el pompasıyla üflenir, ardından çelik bir fırça ile temizlenir ve tekrar toz üflenir..

Ev içi kurulum için, tutkal bileşenlerinin, saplama vidalandığında tahrip olan kapalı bir kapsüle yerleştirildiği ankrajlar kullanılır. Bu, en basit kurulum türüdür, ancak bileşenlerin yetersiz karışması nedeniyle kritik yapıların montajı için uygun değildir..

Daha dayanıklı bir bağlantı için, özel iki bileşenli şırıngalarda sağlanan ankraj kimyası bileşimleri kullanılır. Hazırlanan deliğe, bileşim yarı derinlikte enjekte edilir, ardından kütleye bir hareketle bir saç tokası veya bir ipotek çubuğu yerleştirilir. Bu yöntem sadece yüksek mukavemeti ile değil, aynı zamanda çok ekonomik bir tutkal tüketimi ile de ayırt edilir..