Bodrum katını kendi elinizle bir taşla dekore etmek

Bir binanın alt kemerini taşla kaplamak için özel bir beceri ve ekipman gerekmez. Bu, çoğu cephe malzemesi ile evrensel olarak birleştirilebilen kaplama türlerinden biridir, ancak bodrumun dayanıklılığı için doğru taş türünü, yapıştırıcı karışımını ve hazırlama yöntemini seçmelisiniz..

Taş hangi yüzeye yapıştırılabilir?

Taş kaplama kendi kendini desteklemez, ancak aynı zamanda önemli bir ağırlığa sahiptir: tabandaki yük 100 kg / m olabilir² ve hatta daha yüksek. Bu durumda, tabandaki herhangi bir deformasyon ve çatlama belirtisi, tabanın yüzeyine yansıtılacaktır. Sessiz bir gerçek olarak, aşağıdakileri kabul etmeniz gerekir: bir taşla bitirmek için yüzey düz, sağlam ve monolitik olmalıdır..

Doğal taşla bitirmenin en kolay yolu, yalıtımsız betonarme bir temeldir. Beton dökülürken kalıp su yalıtımı ile kaplanmışsa, yüzey yapışması neredeyse sıfır olacaktır, üst tabakayı bir disk disk ile çıkarmak ve tabanı betonla temas eden toprakla kapatmak gerekir. Tesviye sıvası, yalnızca temelin, örneğin kalıp sapmasından kaynaklanan önemli bir eğriliğe sahip olması durumunda uygulanmalıdır. 5 mm / m’ye kadar düzensizlikler bir tutkal tabakası ile iyi bir şekilde dengelenebilir, ayrıca taş yüzeyinin düzensizliği tabandaki kusurları görsel olarak düzeltmeye yardımcı olur..

Bir taşla bitirmek için tabanı takviye etme ihtiyacı koşulsuzdur. Proje tarafından böyle bir kaide astarı sağlanmışsa, kaide bandının dış duvarı, yaklaşık 150 mm’lik bir hücreye sahip bir ağ ile güçlendirilir. Takviye yapılmadıysa, çatlak oluşumu ancak bodrumun çelik veya plastik bir ağ üzerine 15 mm veya daha fazla bir tabaka ile sıvanması ile önlenebilir..

İzolasyonlu tabanı doğal taş ile dekore etmek de mümkündür. Bu durumda, ısı koruma kayışı, bir deformasyon damperi görevi gören ekstrüde polistirenden yapılmıştır, bu nedenle tabanın sağlamlığı için herhangi bir gereklilik yoktur. Özellikle, bir ızgaranın bir kutu duvarla yalıtımı veya ara yüzünün altında tuğla işi olması mümkündür. Bununla birlikte, yalıtım yüzeyinin son hazırlığı daha da karmaşık hale gelir, en iyi sonuç için şu gereklidir:

1. Aşındırıcı bir ağ kullanarak ekstrüzyon filmini yalıtımdan çıkarın.
2. Yüzeyi bir polimer bağlayıcı üzerinde bir sıva karışımı ile silin.
3. Hala taze sıva üzerine 150 g / m2 yoğunluğa sahip bir fiberglas cephe ağını açın² ve başka bir sıva tabakası ile örtün.
4. Katılaşmadan sonra, düzlemi, yatak tabakasına yalıtım yoluyla ara parçalı (DS-2, 1MN) özel disk dübelleri ile güçlendirin.
5. Polimer cephe sıvası ile düzlemin tesviye edilmesi (tabaka 2,5–3 mm).
6. Stren C1-5 ağ örgüsünü yeni sıvaya daldırın ve yalıtımın üzerinde genel “kabuk” katmanını 8-10 mm’ye kadar oluşturarak tesviye işlemini tamamlayın.
7. Kuruduktan sonra bodrum, tozumayan yüzeyler için derinlemesine nüfuz eden toprakla işlenmelidir, bir gün sonra bir duvarcı davet edebilirsiniz..

Ne tür taşlar daha iyidir

Doğal taşların tamamı iki ana türe ayrılabilir – cephe karoları ve formatsız doğal taş. Her iki durumda da işin organizasyonuna yaklaşım farklıdır, ancak her iki malzeme de tabanın hazırlanması için aynı gereksinimlere sahiptir..

Bodrum katını cephe karoları ile kendiniz kaplayabilirsiniz. Net bir düzen, basit bir yerleşim planı, kalibre edilmiş bir eleman kalınlığı ve nakış eklerinin kullanımı – tüm bunlar işi büyük ölçüde kolaylaştırır. Aletten sadece bir taş için kesme çarkına sahip bir taşlama makinesine, bir raf seviyesine ve taraklı bir spatulaya ihtiyacınız var.

Biçimlendirilmemiş taşla çalışmayı, böyle bir dekorasyonu gerçekleştirmede pratik deneyime sahip bir duvarcıya emanet etmek daha iyidir. Taşların farklı boyutlarda olması ve aşırı kalın dikişlerden kaçınmak için sıralanması ve ayarlanması gerektiği gerçeğine ek olarak, bazı elemanlar dikişli yüzeyin hazırlanmasını gerektirir. Taş karoların arka tarafı fabrikada işlenmişse ve mükemmel yapışmaya sahipse, doğal taş düzensizlikler, delaminasyon ve çiçeklenme olabilir, bu da taban katmanına yapışmayı bozar..

Görünüşü bir yana, farklı kayalar kullanılabilirlikte farklılıklar gösterir. Kumtaşı, kireçtaşı ve kabuk kaya oldukça gevşek ve gözeneklidir, bu nedenle nemi iyi tutarlar. Bu nedenle, tabanın sonunda yeşil bir kaplama ile kaplanması gibi büyük bir risk vardır, yani daha sonra bir su itici ile işlem yapılması gerekir..

Granit, dolomit ve mermer gibi daha yoğun mineral kayaçlar oldukça yoğundur ve suyu zorlukla emer. Bunların kaplaması, çok yüksek don direnci ve hava koşullarına karşı direnç ile karakterizedir. Buna karşılık, büyük gözeneklerin olmaması yapışma üzerinde olumsuz bir etkiye sahiptir, bu nedenle geleneksel bir çimento harcı üzerine sermek imkansızdır..

Renk ve doku bakımından çok çeşitli doğal kayaları taklit eden kum betondan yapılmış ürünlerden de yapay taştan bahsetmeliyiz. Bu tür bir taşın temel dezavantajı, ıslanmaya karşı zayıf direnci ve bunun sonucu olarak, buz çözme sırasında yüksek bir yıkım riskidir. Bu taş cephe dekorasyonu için tavsiye edilmez, iç işler için daha uygundur..

Taş kaplama için yapıştırıcı çeşitleri

Doğal taş kaplama, mümkün olan en yüksek kalitede yapıştırıcı karışımı kullanılarak yapılmalıdır. Bir polimer bağlayıcıyla hazırlanması gerekmez: yüksek kaliteli bir çimento bulamacı da oldukça uygundur, ancak yalnızca iyi emiciliğe ve geniş gözeneklere sahip tortul kökenli kayalar için uygundur..

Ek olarak, bir yapıştırıcı seçerken bir dizi ek özellik vardır:

1. En uygun bileşen oranına sahip hazır bir kuru karışım ve bodrum katına bakmak için gerekli tüm değiştiricilerin satın alınması çok daha iyidir. Binanın alt kemeri, operasyonel yüklere en duyarlıdır, aynı zamanda, bir elemanın bile kaybı, görünümü umutsuzca bozacaktır..
2. Derzleri doldurmak için kullanılan yapıştırıcı karışım mutlaka renklendirilmelidir. Doğal taşla yüzleşmek, birleştirilmeden yapılmaz, ancak dikişler ya elemanlar arasındaki geçişleri yumuşatabilir, görsel sağlamlık verebilir ya da tam tersi – zıt damarlı duvarları vurgulayabilir.
3. Tutkal karışımı, alçı ve nem değişiklikleri sırasında büzüşebilecek diğer maddeleri içermemelidir..
4. Tutkalın maliyeti ve buna bağlı olarak kalitesi ve nihai çekme kuvveti, kaplamanın özgül ağırlığı ne kadar yüksekse, o kadar büyük olmalıdır. Ayrıca, sabitleme gücünün her zaman tutkal çizgisinin kalınlığıyla ters orantılı olduğunu unutmayın, bu nedenle yüksek mukavemetli yapıştırıcı potansiyeli yalnızca taşların arka yüzeyi iyi hizalanmışsa ortaya çıkar..
5. Boyutlandırılmamış taşlarla çalışmak için tutkalın önemli bir kap ömrü (yaklaşık 1-1,5 saat) olması gerekirken, taş fayanslar için optimum ayar süresi 30-40 dakikadır..

Takviyeye ihtiyacın var mı

Kaplama için format taşı kullanıldığında, son katın yüksek homojenlik kazandığı için derzlerin minimum kalınlığını sağlamak mümkündür. Bu durumda, takviye ağını doğrudan taşın altına döşemeye gerek yoktur..

Taşlar birbirine yeterince sıkı oturmazsa durum biraz farklıdır. Tutkal ek yerinin önemli kalınlığından dolayı, sıcaklık ve nemdeki değişikliklerden kaynaklanan çekme, taşların çevresi boyunca çatlakların oluşmasına veya derzleri dolduran harcın ufalanmasına neden olabilir..

Bununla birlikte, taşın altındaki yapışkan tabakanın ıslanmaya oldukça duyarlı olduğu ve burada gaz alışverişinin mevcut olduğu unutulmamalıdır. Bu nedenle, takviye ağı için olası tek seçenek cam elyafı veya galvanizdir. Hücrenin boyutu taş boyutunun yaklaşık üçte biri kadar olmalı, telin çapı tutkal çizgisinin kalınlığının 1 / 5’inden fazla olmamalıdır..

Kaplama ağının tabana mekanik bağlantısı yoktur. Taşları yapıştırmadan hemen önce duvarın bir bölümünü sildikten sonra kalan taze bir tutkal tabakasına daldırılır. Ayrıca tüm kaide üzerinde bir ağ kullanmak gerekli değildir, yalnızca ıslanmaya, güneşte artan ısınmaya veya buz oluşumuna eğilimli en sorunlu alanları güçlendirebilirsiniz..

Baza bitirme prosedürü

Bir taşla yüzleşmeye ancak bodrumun yüzeyi iyi hazırlandığında ve düzleştirildiğinde başlamanın mümkün olduğunu hatırlayın. Taşın döşendiği sıra, biçime bağlı olarak değişir. Örneğin, taş karolarla çalışmak aşağıdaki algoritmayı izler:

1. İlk alt sıra tamamen demirleme kordonu boyunca veya mümkünse önceden cıvatalanmış başlangıç ​​profili UD-28 boyunca yerleştirilir..
2. Karonun girinti derecesi, üst kenar ve düz arka kenar tarafından normalleştirilir..
3. Tutkalın priz süresine göre (yaklaşık bir saat) ilk sıra muhafaza edildiğinde astara devam edilir. İkinci sıra, karo uzunluğunun üçte biri kadar ofset sağlayan bir puanlama pedi ile başlar..
4. 0.5-0.7 m alana sahip bir arsa üzerinde² 6–8 mm’lik bir tarağın altına bir silme tabakası yapıştırılır, şeritler dikey olarak yönlendirilir.
5. Fayansların arka yüzüne döşemeden önce yapıştırıcı aynı ebatta bir tarak ile ters yönde sürülür..
6. Birleştirme şeritleri kullanılırken, kiremitin arka yüzeyi ile aynı hizada silme katmanına bastırılırken, şeritlerin dikey yönü fazlalığın sıkılmasına izin vermez..
7. Bir sıradaki dikey dikişler, daha sonra kaldırılan bir birleştirme çubuğunun kısa uzunlukları kullanılarak oluşturulur..
8. Kaplamayı bitirdikten sonra, fayanslar arasındaki derzler kesik köşeli plastik bir torbadan tutkalla doldurulur ve yarım daire profilli uygun genişlikte bir bıçakla dikilir. Sadece birleştirme şeritlerinin yerleştirildiği dikişler birleşmeden kalır, bu durumda dikey dikişler bıçağı önce üst raya, sonra alt raya bastırılarak dikilir, böylece birleştirme profili ortada küçük bir çıkıntı ile birleşir.

Ancak biçimlendirilmemiş bir taşla çalışırken, prosedür biraz farklıdır:

1. Alt sıra her zaman başlangıç ​​çubuğuna döşenir, genellikle döşemenin başında büyük taşlar kullanılır, ikiye kesilir.
2. Duvarın oldukça geniş bir bölümü bir seferde silinir – yaklaşık 1,5-2 m². Bu durumda, dikişli tarafın düzensizliği nedeniyle, büyük bir tarak derinliği gereklidir – 15 mm’ye kadar.
3. Taşlar yapıştırıcıya bastırılır ve kauçuk bir tokmak kullanılarak öncekilere doğru sıkıştırılır..
4. Çıkıntılı tutkal kalıntıları hemen tahta bir yonga ile çıkarılır, taşın ön yüzeyi ıslak bir fırça ile silinir..
5. Kaplama tamamlandıktan sonra, temizlenen dikişler, taş karolara benzetilerek doldurulur. Tercih edilen görünüme bağlı olarak düz bıçak veya birleştirme takozu kullanılması tavsiye edilir..
6. Astar kuruduktan sonra çiçeklenme kaybolana kadar tekrar yıkanır, kurutulur ve gerekirse su itici ile açılır..