Sıva için bir tuğla evin duvarlarının yalıtımı

Talimatlarımızda, “ıslak” teknolojiyi kullanarak cepheyi bitirmek için tuğla duvarların yalıtımı için tipik bir teknoloji tanımladık. İki ana yalıtım türünün avantajları, farklı iklim koşullarında kullanımları ve bir binanın termal korumasını kurma süreci hakkında bilgi edineceksiniz..

İzolasyon: polimer veya mineral

En iyi yalıtım malzemesi hakkında uzun süredir bir tartışma var. Şu anda tartışmasız liderler köpüklü poliizosiyanürat (PIR) ve poliüretan (PUR). Bu malzemelerin her ikisi de inşaata askeri ve uzay teknolojisi endüstrisinden geldi, 21. yüzyılda dağıtımları her yerde yaygın hale geldi. En düşük ısı iletkenliği ve düşük ağırlıktan biri, nem direnci, yanmazlık ve orta düzeyde çevre dostu olması nedeniyle, bu tür yalıtım belki de en etkili, güvenli ve dayanıklıdır..

Ekstrüde polistiren köpük (XPS), yüksek dereceli polimer yalıtımı için daha ucuz bir alternatiftir. Tek dezavantajı, ateş yayılmasa bile, bu malzemelerin ısıtıldıklarında aşırı derecede toksik olmasıdır. Bu nedenle, polistiren yalıtımı yangın güvenliği çerçevesine sığdırmak oldukça zor olabilir. Bununla birlikte, XPS aynı derecede ıslaklığa dayanıklıdır, hafiftir ve dayanıklıdır, bu da onu çok popüler kılar..

Uygun kurulum ile mineral yün, polimer plakalara yalıtımın verimliliğinden daha düşük olmayabilir, ancak bir takım dezavantajları vardır. Mineral yalıtımdaki nemin ortaya çıkması ısıl iletkenliğini on kat artırdığı için, yoğuşma noktasının farklı sıcaklıklarda yer değiştirmesinin dikkatli bir şekilde hesaplanması gerekir. Tuhaf bir problem, gevşek pamuk yününün “ıslak” bitirme malzemelerini uygulamak için bir düzlem oluşturamamasıdır, bu nedenle, yalnızca sıva altında duvar yalıtımı için uygundur:

• yaklaşık 120-150 kg / m yoğunluğa sahip mineral levhalar³, ancak onlarla birlikte binanın kütlesi önemli ölçüde artar;
• hem yalıtımın kendisinin hem de son işleminin güvenilir şekilde sabitlenmesi sağlandığı için daha sert dış katmanlara sahip çok katmanlı (heterojen) plakalar.

İzolasyon kalınlığı nasıl hesaplanır

İzolasyon bandının gerekli kalınlığı, ısı transferine karşı direnci ile belirlenir. SP 23-02-2003’e göre binaların ısıl koruma standartlarına göre, konut binalarının duvarları için optimum direnç 2,1 ila 5,6 m olarak alınmıştır.²* K / W, ısıtma süresi ve sıcaklık farkı ile büyür. Uygulamada bu değer yeterince yüksek çıkmıyor, böyle bir yalıtım verimi ile binaların ısı kayıpları her metrekareden 150-200 kW * h / yıl aralığındadır..

Yüksek kaliteli yalıtımlı bir konut binası, ısı kayıplarını yenilemek için yaklaşık 70-100 kW * h / m gereken bir bina olarak adlandırılabilir.² yıl içinde. Bu tür ilk verilerle, her tür kapalı yapı için ayrı ayrı gerçekleştirilen ters hesaplama prosedürünü gerçekleştirmek mümkündür: duvarlar, zemin, camlar, tavanlar.

1. Hesaplanan iç sıcaklığı ve en soğuk beş günde dış havanın sıcaklığını başlangıç ​​noktası olarak alarak, işlemin sıcaklık rejimini belirlemek gerekir..
2. Duvarların destek tabakasının ısıl iletkenliği belirlenmelidir. Örneğin bir tuğla için bu 0,5-0,7 W / m * K, yani toplam duvar alanı 100 m’dir.² 35 ° C sıcaklık farkıyla 40 cm kalınlığında, toplam ısı kaybı saatte 4,4–6,2 kW veya yaklaşık 150 kW / m olacaktır² tüm ısıtma süresi için.
3. Ortaya çıkan değer, normdan önemli ölçüde yüksektir ve duvarların kalınlığının artırılması gerekir. Bu durumda, termal iletkenliğin tersi olan değer kullanılır – ısı transferine direnç. R = p / k ilişkisi ile ifade edilir, burada p duvar tabakasının kalınlığıdır (0,4 m) ve k termal iletkenlik katsayısıdır (0,5-0,7 W / m * K).

1 – cephenin dış kaplaması; 2 – yalıtım; 3 – yapışkan tabaka; 4 – tuğla duvar dizisi; 5 – bir sıva tabakası; 6 – bir iç dekorasyon katmanı

Duvarın toplam direnci, katmanlarının (taşıyıcı ve yalıtım) dirençlerinin toplamına eşittir, bu nedenle, ısı iletkenlik katsayısını bilerek, yalıtımın gerekli kalınlığını hesaplamak için ters hesaplamada mümkündür. Manuel hesaplamaya bir alternatif, yalıtım için kullanılan malzemenin üreticisinin web sitesinde sağlanan programlar tarafından en güvenilir verilerin sağlandığı her türlü hesap makinesi olarak adlandırılabilir..

Yapıştırıcı ve mekanik tespit

İzolasyonu duvarın taşıyıcı katmanına sabitlemenin iki yolu vardır. Varlıkları seçim özgürlüğü anlamına gelmez: farklı işlevleri yerine getirdikleri için hem tutkal hem de disk dübelleri kullanılmalıdır. Tek istisna, ahşap gibi yapıştırılamayan duvarlardır..

Tutkal, ana sabitleme işlevini yerine getirir; her iki yüzeye de bir tarakla veya merkezde noktalı vuruşlarla ve levhanın çevresi boyunca kesintisiz bir şerit halinde uygulanır. Sürekli bir tutkal tabakası, çevreleyen yapının buhar geçirgenliğini önemli ölçüde sınırlayabilir ve tutkal bağlantısında yoğuşma oluşumunu, delaminasyonunu ve sabitleme mukavemetinin kaybını tetikleyebilir. Bu amaçla, disk dübeller kullanılır – bu, sürekli olmayan yapıştırıcı uygulaması durumunda sabitleme mukavemetinin eksikliğini telafi eden bir tür emniyet kemeridir..

Farklı ısıtıcılar için sabitleme sırası farklıdır. Polimer plakalar, yalıtımın sertliğinin kaymalara ve soyulmaya neden olmaması için derhal dübellerle sabitlenir. Bu durumda dübeller, yapıştırıcı kuruyana kadar levhaların geçici olarak sabitlenmesini sağlar. Sonuncusu, sürekli bir katman halinde uygulanabilir, çünkü plakaların içsel buhar geçirgenliği zaten son derece düşüktür..

U şeklindeki süspansiyonlar, plastik dübellere alternatif olabilir. Duvara monte edilirler, izolasyon süspansiyonun kanatları ile dikilir ve daha sonra farklı yönlerde bükülür..

Mineral yünü takarken, plakaların yapıştırılmasından 2-3 gün sonra disk dübellerle sabitleme yapılır. Bu, tutkalın ve ondan nemi sınırlı bir ölçüde emen plakaların kendilerinin büzülme olgusundan kaynaklanmaktadır. Mukavemeti yenilemek için dübellerle sabitleme, çevre boyunca en az 4 noktada ve levhanın ortasında 2-3 yapılır..

Kaide ve kornişe bitişik

Bazen duvarın bodrum veya korniş kısmı ana düzlemin üzerine çıkarken, herhangi bir yalıtımın montajı sabit bir kalınlıkta sürekli bir dikey sıra halinde gerçekleştirilir. Bu gibi durumlarda, yağmur suyunun termal korumaya girmesini engelleyen ve aynı zamanda nemli alt bölgenin biraz daha yoğun bir şekilde havalandırılmasını garanti eden çıkıntılara teknolojik bir dayanak sağlamak gerekir..

Yalıtımı sabitlemeden önce bile delikli destek tepsileri yerleştirilir. Düz bir başlangıç ​​çizgisi elde etmek için montaj takozları ile aralıklı olarak taban / baza hattı boyunca duvara tutturulurlar. Duvardaki düzlemde önemli farklılıklar varsa – polimer için 5 mm / m’den fazla ve mineral yalıtım için 10 mm / m’den fazla – bunlar bir şakul hattı boyunca sıva ile tesviye edilir ve tepsiyi dikey düzlemin oluşturucusu olarak alır..

Çatı altı boşluğunun havalandırılması gerekiyorsa, duvar yalıtımı kasaya yakın yükseltilemez. Çıkıntıların havalandırma çıtalı bir rüzgar panosu ile kaldırılması ve ardından döşemeleri tamamen yayarak onları kurmaları gerekir. Çıkıntıların eğim açılarını gözlemlemek gerekli değildir, levhanın ucu sadece dik açılarda kesilir.

Açıklıklara bitişik, içerideki yalıtımın küçük bir çıkıntısı ile gerçekleştirilir. Daha geniş ebblerin döşenmesi gerekiyorsa, eskiler hemen kaldırılmalı ve altlarına 20-30 mm’lik bir döşeme bindirmesi yapılmalıdır. Bunun nedeni, bu alanları dekore ederken, fazla yalıtımın doğru bir şekilde kesilmesi ve oluşan uçların, alçı sıva uygulamak için temel olarak kullanılmasıdır..

Derzlerin sızdırmazlığı ve sıva için hazırlık

Yalıtım levhalarının montajı, kayışın toplam mukavemetini sağlayan, uzunluğun en az üçte biri kadar aralıklarla yatay bir konumda gerçekleştirilir. Üfleme ve soğuk hava köprülerinin oluşumuna karşı koruma, plakalar arasındaki ek yerlerinin sıkı bir şekilde kapatılmasıyla gerçekleştirilir..

Polimer levhaların ek yerleri poliüretan köpük ile tam derinliğe kadar doldurulur, sıkıştırılan kalıntılar bir sıyırıcı ile kesilir. Mineral levhalar arasındaki derzler genellikle yapışkan bir karışımla doldurulur. Ana kaplama olarak ılık sıva (TS) kullanıldığında, daha az ısı ileten bir malzeme olarak ek yerlerini bununla doldurmak daha iyidir..

Son dekoratif bitiş ve kullanılan sıva ne olursa olsun, dış izolasyon bir hazırlık sıva tabakası ile kaplanmalıdır. Mineral malzemeler söz konusu olduğunda, kaplama dışarıdan neme karşı hidrofobik kalırken gaz değişimini desteklemelidir. İzolasyon polimer plakalardan yapılmışsa, hazırlık tabakasının asıl görevi, cam bezi ağ ile yapılan takviyeyi sabitlemek ve ayrıca ana sıva altında yapışmayı iyileştirmektir..

Buradaki istisna yine TSh’dir: Levhalar oldukça düz bir düzlem oluşturduğundan, tesviye maliyetini artırmadan tek tip bir dış tabaka uygulamak mümkündür. Su emilimini azaltmak için, mineral plakaların yüzeyine bir yapıştırma astarı emprenye edilebilir..

Benzer kayıtlar:

1. Bodrum duvarlarının ısı yalıtımı Bodrum'un kırık ikliminin etkilerini ortadan kaldırmak adına duvarınızın ısı yalıtımı gerekiyor. Bodrum duvarlarını kullanmak, çatının ve duvarların kullanılan malzemelere göre özelleştirilmesine olanak sağlıyor ve ısı kaybını önemli ölçüde azaltıyor. Bu...
2. Evin duvarlarının dışarıdan köpük ile yalıtılması \"Evin duvarları için köpük ile yalıtma, dışarıdan gelecek ısı ve hava girişini engelleyerek ısının ve tüketimin önemli ölçüde azalmasını sağlar. Köpük yalıtım, dayanıklı ve kolay uygulanabilir, yanıcı olmayan, kuruma ve...
3. Evin duvarlarının yüksek kaliteli yalıtımının özellikleri Duvarınızın uygun yalıtımı, farklı ısı ortamlarının dengelenmesi, enerji tasarrufu, konfor ve sürdürülebilir bir yaşam için çok önemlidir. Yüksek kaliteli yalıtımlı bir duvar, bu avantajların tümüne sahip olacaktır. Aynı zamanda aşınma...
4. Kendi elinizle ev yalıtımı için yüksek kaliteli sıva nasıl yapılır Evlerinizin termal ve ses yalıtımı için yüksek kaliteli sıva yapmak için kendiniz hazırlayın. Gereken malzemelere sahip olduğunuzda, sıvayı uygun yöntemlerle kolayca tatbik edebilirsiniz. Böylece hava giriş ve çıkışını kontrol edebilir,...

Daha fazla bilgi edinin  Fiberglas kompozit inşaat demiri ve çeliğin karşılaştırılması