Kendin yap forge

Marangozluk veya doğramacılık elbette iyidir. Rusya için ahşap işleme gelenekseldir. Ama metal hakkında konuşmak istiyoruz. Daha doğrusu, metal dövme hakkında. Dövme yapmak için ne yapman gerekiyor? İlki dövme.

Şaşırmış olabilirsiniz, ancak demirhane kurmanın en kolay yoludur..

Demirhanenin görevi, bir metal parçasını, bozulmadan buruşmasına izin verecek bir sıcaklığa ısıtmaktır..

Boru elbette ateştir. Gaz, sıvı yakıt, fuel-oil veya ham petrol, kömür ve yakacak odun yakabilirsiniz. Sadece burada yakacak odun kömüre dönüşene kadar az ısı verir. Yakacak odun yalnızca odun kömürü üretimi için bir hammadde olarak kabul edilebilir, ancak odun kömürü bir fırın için mükemmel bir yakıttır. Belki de en iyisi, ama aynı zamanda en pahalı, en uygun fiyatlı olmasına rağmen. Barbekü ve mangal kömürü herhangi bir süpermarkette satılmaktadır. Öyleyse kömür seçeneğinde duralım.

Kömürle çalışan bir fırından bahsedersek, iki seçenek vardır: yandan üflemeli ve alttan üflemeli. Yandan üfleme, odun kömürü için en uygun olanıdır ve aynı zamanda uygulaması da en kolay olanıdır. En basit seçenek, havanın bir borudan beslendiği yerdeki bir deliktir. Ayrıca tuğladan yapılmış bir demirhane kurabilir ve onu toprakla yığabilirsiniz..

Böyle bir demirhanenin yardımıyla acemi demirciler ellerini deniyor. Elektrikli süpürgenin üfleme deliğine bağlanan boruya bir hortum sokulur.

Bu borunun dezavantajı, çömelirken çalışmak zorunda olmanızdır ki bu pek uygun değildir. Bununla birlikte, gerekli yükseklikte bir kutuyu bir araya getirebilir, toprakla doldurabilir ve içine bir dövme yapabilirsiniz. Ancak bu şekilde gittiğinden beri, daha temel bir şey yapmaya değer. Bir şey daha var. Yandan üfleme ocağı kömür için pek uygun değildir, ızgaradaki alttan üfleme ocağı bu açıdan daha çok yönlüdür. Yani, alttan üflemeli bir fırın hem odun kömürü hem de taş üzerinde çalışabilir. Ancak tasarım daha karmaşık olacak..

İhtiyacımız var:

• yaklaşık 100×100 cm kalınlığında beş milimetre kalınlığında bir çelik sac;
• 2 mm kalınlığında çelik sac;
• köşe 30×30;
• altı havai fişek tuğlası ШБ-8;
• Halk arasında “Bulgar” olarak adlandırılan LBM;
• temizleme tekerleği;
• çelik ve taş kesmek için tekerlek kesme;
• kaynak makinesi ve elektrotlar;
• iki kanatlı vida (delikli somun).

Korna, boynuz yuvalı bir masadan oluşur. Aşağıda, demirhane yuvasının altında, havanın verildiği bir kül odası bulunmaktadır. Masa, beş milimetre kalınlığında çelik sacdan yapılmıştır. Masanın boyutu keyfidir, ancak çalışma kıskaçlarını, bir sopayı ve bir kepçeyi elinizin altında olacak şekilde serbestçe yerleştirebildiğinizde daha uygundur. Beş milimetrelik bir tabakadan 125 mm genişliğinde bir şerit kestik, yine de bizim için faydalı olacak ve kalan parçadan bir masa yapıyoruz.

Forge yuvalı bir demirhanenin diyagramı

Ortada, gelecekteki dövme yuvası için kare bir delik açın. Yuvanın büyüklüğünü belirlemek gerekir. Büyük bir yuva çok fazla kömüre ihtiyaç duyacaktır. Küçük, büyük iş parçalarının ısıtılmasına izin vermez. Yuvanın ızgaraya kadar olan derinliği de önemlidir. Ayrıntılara girmeden, yuvanın boyutu ne olursa olsun, on santimetre derinliğin optimal olacağını söyleyelim..

Metalin yanmasını önlemek için, havai fişek tuğlaları ile astarlanmalıdır (örtülmelidir). Tuğla ШБ-8 kullanıyoruz. Boyutları 250x124x65 mm’dir. Bu boyutlar, ocak yuvasının boyutunu belirleyecektir – ızgarada 12,5 cm, üstte 25 cm, 10 cm derinlikte. Tuğla kalınlığı göz önüne alındığında tablodaki delik ölçüsü 38×38 cm olacaktır..

Kesilen parçadan 25 cm kenarlı bir kare kestik, karenin ortasında 12 cm kenarlı kare bir delik açtık, ayrıca 38 ve 25 cm taban uzunlukları, 12,5 cm yüksekliğinde ikizkenar yamuk şeklinde dört plakaya ihtiyacımız var.Bu yüzden önceden kesilmiş şerit kullanışlı geldi … Şimdi hepsini pişirmen gerekiyor.

İki milimetre çelikten, kenarı 12 ve 20-25 cm uzunluğunda kare bir boru açıyoruz, bu bir kül toplayıcı olacak. Duvarlardan birinin ortasında hava kanalı için bir delik açıyoruz. Deliğe bir dal borusu kaynaklıyoruz. 40 kişi için sıradan bir su borusu kullanıyoruz.

Kül tavası aşağıdan bir kapakla kapatılır. Kelebek vidalarla yapıyoruz.

Masa hazır. Tabana yerleştirmek veya bacakları köşeden kaynaklamak için kalır. Köpük beton bloklardan bir taban yapabilirsiniz.

Açılışa dikkat edin. İçinden bir hava kanalı geçecek.

Kesme diskli bir öğütücü kullanarak, taşın üzerindeki tuğladan bir astar kesin. Solunum cihazı ve güvenlik gözlükleri kullandığınızdan emin olun. Açılı taşlayıcılarla çalışırken güvenlik önlemlerine uyun.

Elektrikli süpürge bağlayabilir ve demirhaneyi yakmayı deneyebilirsiniz..

Önce talaş ve ince doğranmış odun koyarız. Onları zayıf bir darbeyle ateşe veriyoruz ve odun iyice ateşlendiğinde kömürü dolduruyoruz. Şimdi darbeyi artırabilirsin.

Elektrikli süpürge doğrudan fırının hava kanalına değil, ev yapımı bir hava regülatörü ile bağlanabilir. Bu cihaz, fırına verilen hava miktarını ayarlamanıza, yani üflemeyi azaltmanıza veya artırmanıza izin verir..

Tipik olarak, kanala hava beslemesini düzenlemek için bir damper takılır. Ancak akışın engellenmesi, elektrikli süpürge motorundaki yükü artırır. Elektrikli süpürge genellikle eski bir tane kullanılır ve aşırı yüklenmemesi için bir hava besleme regülatörü yapılır. Hava akışı engellenmez, ancak başka bir kanala yönlendirilir. Bunun için üç nozullu bir kutu yapıldı. Birbirine zıt iki – pompadan giriş ve demirhaneye çıkış. Üst duvardaki üçüncü branşman borusu, fazla havanın tahliyesidir. Üçüncü branşman borusu, ilk ikisine göre delik çapının boyutuna göre kaydırılır.

İçeride, kutunun yarısı genişliğinde, dik açıyla eğimli bir plaka. Plaka, bir tel çubuk kullanılarak bir uç konumdan diğerine hareket ettirilebilir. Fırın içerisindeki hava besleme deliği kapatıldığı sürece, boşaltma deliği kadar açılacaktır..

Kutu, çekme deliği olan bir kapakla kapatılır.

Artık dış mekan kullanımına uygun çalışan bir demirhanemiz var. Yağmurdan korunmak için yanıcı olmaması gereken bir kanopi gereklidir. Ve demirhanenin dumanı toplamak ve çıkarmak için bir şemsiyeye ve bir boruya ihtiyacı var.

Şemsiye, iki milimetre kalınlığında sacdan yapılmıştır. Birincisi, böyle bir şemsiye daha uzun süre dayanır ve ikincisi, daha ince demiri manuel ark kaynağı ile pişirmek daha zordur..

Şemsiyenin olabildiğince etkili olabilmesi için, duvarlarının eğiminin ufka göre en az altmış derece olması gerekir. Şemsiye, şöminenin üzerine yerleştirilmelidir, böylelikle ocağın kenarına en yakın noktasından yönlendirilen, masa düzlemine altmış derecelik bir açıyla dışa doğru eğimli bir hayali ışın şemsiyenin içine düşer. Bu, ocağın üzerindeki şemsiye ne kadar yüksekse, o kadar büyük olması gerektiği anlamına gelir. Öte yandan, şemsiye masanın üstünde ne kadar alçaksa, çalışmak o kadar sakıncalıdır. Burada mevcut materyalden ve antropometrik verilerimizden yola çıkmalıyız..

Şemsiye, çelik köşe direkleriyle desteklenmektedir. Şemsiyenin üzerine, iki çelik sacdan da kaynak yaptığımız bir boru koyuyoruz. Boru, metal ağdan yapılmış bir kıvılcım önleyici ile kaplanmalıdır..

Gazdan boşaltılan havayı kanal içerisinden (su borusu 1 inç gidecek) bacanın başlangıcına yönlendirirseniz, baca gazı uzaklaştırma verimini artıran bir ejektör elde edersiniz..

Bu kadar. Demirhaneniz hazır. Sağlığa dönüş, bizim gibi üret, bizden daha iyi üret!