Yürüyen merdiven nasıl yapılır

Jess Reno’nun mucize merdivenlerinin yürümemizi kolaylaştırdığı ilk yüzyıl değil. Yürüyen merdivenlerin ilk görevi metrolarda, tren istasyonlarında ve büyük pazarlarda güçlü yolcu akışlarını taşımak olsa da, uygun araçlar mevcutsa, çok çeşitli tesislerde ve bunların dışında kullanımları için hiçbir temel kısıtlama yoktur. Kristal avizeler ve ısıtmalı bahçe yolları fonunda, bu pek de lüks değil. Ve bazı durumlarda – sağlık kurumlarında veya engelli dairelerinde, personeli sürekli olarak kattan kata hareket etmeye zorlanan ofislerde, görevli personel tarafından sürekli döngüsel denetimin yapıldığı odalarda (örneğin, farklı katlarda bulunan elektrik tesisatları) – ve hepsi kesinlikle gerekli bir cihaz. Asansörler, daha az yer ve para gerektirmelerine rağmen, rahatlık, verimlilik ve verim açısından yürüyen merdivenlerle karşılaştırılamaz..

Şu anda yürüyen merdivenler endüstriyel olarak 3 ila 75 metre uzunluklarda üretilmektedir ve maliyeti sırasıyla birkaç bin ila bir milyon ABD dolarıdır. Yük kapasiteleri, hızları ve hareket düzgünlüğü, basamakların uzunluğu, genişliği ve yüksekliği, iklimsel performansı, gürültü özellikleri, dekorasyonu, aydınlatması, tasarım detayları da geniş sınırlar içinde değişmektedir. Eğim açısı, nispeten düşük kaldırma yükseklikleri (7 metreye kadar) için 35 dereceye ve uzun yürüyen merdivenler için 30 dereceye ulaşabilir.

Böylece, akla gelebilecek herhangi bir uygulama için her zaman bir mekanizma seçebilir (veya özel) bir mekanizma sipariş edebilirsiniz: bir parktaki zeminleri veya terasları birbirine bağlamak, insanları incelenen bir heykelin başına veya bir havuzun suyundan kaldırmak … Ev yapımı üretim için böylesine karmaşık bir mühendislik yapısını tavsiye etmek zordur (tarihin bildiği halde) uçakların garajda tek başına monte edildiği durumlar). Ancak yürüyen merdivenlerin tasarımında ve bakımında karşılaşılan teknik sorunlara kısa bir genel bakış, hazır bir ürün satın alırken de yardımcı olacaktır: hangi parametrelere dikkat edilmesi gerektiğini ve ürünün maliyetini neyin belirlediğini bilmek her zaman yararlıdır..

Klasik yürüyen merdiven tasarımıbir çekiş zinciri üzerine, her adımın sadece doğrudan üzerindeki insanların ağırlığından bir yükü taşıyacak şekilde monte edilmiş ve toplam efor zincire düşerek en yüksek noktasına ulaşacak şekilde monte edilmiş bir dizi araba basamağıdır. Vagonların hem zincirine hem de alt takımına etki eden özel bir kuvvet, tahrik dişlisi etrafında büküldüğünde ve yükten kaynaklanan ortalama gerilimi önemli ölçüde aştığında oluşur. Bağlantı uzunluğu ve bükülme yarıçapı ile ters orantılıdır. Benzer şekilde, uzunlamasına “seğirme” de bu parametrelere bağlıdır ve yolcuların konforunu ve yürüyen merdivenin hizmet ömrünü azaltır. Ancak bağlantı uzunluğu, dayanıklılık nedeniyle azaltılamaz. Sonuç olarak, büyük yürüyen merdivenlerde tahrik dişlisi çapı 2 metreyi aşıyor. Sonuç olarak, şaft üzerinde çok büyük bir tork gereklidir, bu da büyük bir dişli kutusu anlamına gelir.

Kendisi tramvay adımı600 kg’ın üzerindeki bir kuvvete dayanmalıdır (zincirin kıvrımında). Dahası, hareketli parçalarının toplam boşluğu 0,4 mm’yi geçemez. Sonuç olarak, sıradan bir metro yürüyen merdiveninin (ET-2, ET-3) bir adımının maliyeti yaklaşık 10.000 ruble..

Elbette, ana hatlarıyla belirtilen neredeyse tüm problemler, daha küçük boyutlara ve kapasitelere geçerken büyük ölçüde basitleştirilir. Yürüyen merdivenin uzunluğu onlarca değil metre birimlerle ölçüldüğünde tasarım yükü her adım için 2 kişi değil, toplamda 5 kişi … Bu işleri değiştiriyor. Nicelikselden nitel değişikliklere geçişe kadar: gürleyen zincirler ve metal arabalar yerine, sarsıntılı dişliler, yumuşak kavramalar vb. Yerine polimer parçalar (hafif, ucuz, çoğu durumda yağlama gerektirmez) vardır. Tamamen niceliksel (şematik diyagramı değiştirmeden) yük kapasitesi ve uzunluğunda 2 kat azalma olsa bile, yürüyen merdiven tarafından tüketilen güç 4-5 kat, maliyet – yaklaşık 4 kat azalır. Niteliksel bir sıçrama yaparsanız, değişiklikler siparişlerde ölçülür.

12-15 derecenin altındaki yükselme açılarına geçişle birlikte tasarımda (ve fiyatta) daha da temel değişiklikler meydana gelir. Aynı zamanda basamakları tamamen terk etmek de mümkündür. Bu tür mekanizmalar, yolcular veya (çok küçük açılarda) yolcu konveyörleri olarak adlandırılır. Çalışma bıçakları düz (tabii ki büyük bir pürüzlülük ve kaygan olmayan kaplamaya sahip) bir polimer veya menteşeli metal banttır. Çoğunlukla (duvarlara ve çevresindeki nesnelere uygun bir mesafe ile), korkuluklar travolatörlerde kullanılamaz. Çoğu durumda yürüyen merdivenlerden (malları, arabaları, bebek arabalarını ve tekerlekli sandalyeleri taşırken) daha uygun, daha ekonomik ve daha sessizdirler. Tek dezavantajı, aynı yüksekliğe kaldırmayı sağlamak için geniş bir alanı işgal etmeleri ve sırasıyla, bağlı seviyelerin yüksekliğindeki farkın oldukça önemsiz olduğu durumlar dışında, yalnızca büyük odalarda veya açık alanlarda kullanılmasıdır..