Çam, ladin, karaçam, köknar, sedir, kozalaklı ağaçlardan yapımında kullanılır. Destekleyici yapıların üretimi için çam ve karaçam daha uygundur, ladin ve köknarın aksine çürümeye daha az duyarlıdırlar. Avrupa inşaat sektöründe yaygınlığı nedeniyle çam ilk sırada yer almaktadır. Sert ağaçlar çok daha az kullanılır, bunlardan en çok meşe, dişbudak, kayın, huş ağacı, titrek kavak uygulanır..
şekil 1
Bir ağaç gövdesinin enine kesitini dikkatlice ele alırsak (Şekil 1), o zaman aşağıdaki ana parçalar ayırt edilebilir – çekirdek (5), ahşap, kambiyum (2) ve ağaç kabuğu (1). Çekirdek ince <Bir tüp> gövdenin tam ortasında, düşük mukavemete sahiptir ve kolayca çürür. Kesitteki odun (gövdenin dipten (3) çekirdeğe kadar olan kısmı), çekirdek etrafındaki bir dizi eşmerkezli (yıllık) halkadır..
Ağaç büyümesi sürecinde, çekirdeğe bitişik olan ahşabın hücre duvarları, kozalaklı ağaçlarda reçine ve yaprak döken ağaçlarda tanenlerle emprenye edilerek kompozisyonlarını kademeli olarak değiştirir. Gövdenin bu kısmındaki meyve sularının hareketi durur, odun sertleşir ve çürümeye daha az eğilimli hale gelir. Kozalaklı ağaçlardaki gövdenin bu kısmına çekirdek, diğerlerinde ise olgun odun denir. Daha genç olan ahşabın kabuğa daha yakın olan kısmı (içinde hala canlı hücreler vardır) diri odun (4) olarak adlandırılır. Yüksek nem içeriğine sahiptir, çürümesi nispeten kolaydır, düşük mukavemete sahiptir, önemli ölçüde küçülmeye maruz kalır ve eğrilmeye eğilimlidir. Çekirdeğin diri odundan daha koyu renkte farklılaştığı ve nem oranının daha az olduğu türler, olgun ağaç türlerinde (ladin, köknar, kayın, ıhlamur vb.) Orta kısımda ses (çam, karaçam, meşe, sedir vb.) gövde, diri odundan yalnızca daha az nemde farklılık gösterir. Diri odununda (huş ağacı, akçaağaç, kızılağaç, titrek kavak vb.), Gövdenin orta ve dış kısımları arasında önemli bir fark görmek imkansızdır..
Bir ağacın makro yapısının böylesine ayrıntılı bir açıklamasına, öz odun kütüklerinin – çam ve karaçam – silindirleme işleminin hangi amacı izlediğini anlamak için gelecekte ihtiyaç duyulacaktır. Mikroyapısı gereği ahşap doğal bir polimerdir; lif hücreleri boru şeklindedir ve gövde boyunca yönlendirilir. Bu nedenle ahşabın bir dizi avantajı vardır – yüksek mukavemet, esneklik, düşük yoğunluk ve sonuç olarak düşük ağırlık, düşük ısı iletkenliği, kimyasal olarak agresif ortama direnç, doğal dekoratif etki, işleme ve kurulum kolaylığı ve basitliği. Ahşabın ısı yalıtım özellikleri özellikle önemlidir: düşük ısı iletkenliği tartışılmaz avantajıdır (tabloya bakınız). Bir yapının ısı yalıtım özelliklerinin en önemli özelliği, bir malzemenin fiziksel özellikleri ile katman kalınlığı arasında bir ilişki kuran ısıl direncin değeridir. Malzeme katmanının kalınlığının ısıl iletkenlik katsayısına oranı olarak tanımlanır..
Evin yapıldığı malzemenin ısıl direnci ne kadar büyükse, o kadar sıcaktır..
Isı yalıtım özellikleri açısından ahşabın tuğlaya üstünlüğü açıktır: 510 mm (iki tuğla) kalınlığındaki bir tuğla duvar, 100 mm kalınlığındaki ahşap bir çubuktan yapılmış bir duvarla neredeyse aynı ısıl dirence sahiptir.Ancak, avantajların yanı sıra ahşabın dezavantajları vardır: anizotropi (özellikleri çok farklıdır) lifler boyunca ve boyunca), yapısal kusurlar, higroskopiklik ve bunun sonucunda nem deformasyonu, çürüme ve yanıcılık.
Ahşap yapıların operasyonel özellikleri üzerindeki en önemli etki higroskopiklik, çürüme ve yanıcılıktır. Olumsuz etkilerini azaltmak için, her şeyden önce, ahşabın antiseptik veya antiprin ile emprenye edilmesi, emprenye edilmesi ve ayrıca çalışma sırasında yapılardan nemin önlenmesi için önlemler kullanılır (atmosferik yağıştan koruma; topraktan, taştan, betondan izolasyon; iyi doğal havalandırma cihazı vb.). ). Şu anda, antiseptik ve antipirinin ahşap işlemi için, daha önce yaygın olarak kullanılan emprenye edici MS, PP, PPL bileşimlerinin yerini alan KSD bileşimi kullanılmaktadır. Yüzyıldan yüzyıla Rusya’da, ustaca ahşap binaları parçaladı, kütüğü kütüğe ayarladı, kıçını yukarı kaldırdı, ağaç gövdesinin doğal kaçışını ustaca ortadan kaldırdı. İnşaat ölçeğinin genişlemesi ile teknolojik sürecin basitleştirilmesi gerekiyordu. Çözüm, yuvarlak bir kütük (tüm yapısal uzunluğu boyunca aynı çapta) ve bir planyalanmış kütük şeklinde geldi..
Yüzyılın başında Rusya’da ve yurt dışında mekanize silindirleme teknolojileri kullanıldı. Montaj işlemlerinin sayısının azalması nedeniyle ahşap evlerin yapımı daha kolay ve daha hızlı hale geldi, ayrıca yuvarlak tomrukların kullanılması montaj sırasında daha sert bir yapı oluşturmayı mümkün kıldı. Kütüğün kütüğe daha sıkı oturması nedeniyle duvarların ısı yalıtım özellikleri iyileştirilir ve binanın kendisi estetik açıdan daha hoş görünür..
Normal dört kenarlı odunların yerini alan yuvarlak kütüklerin ve profilli kirişlerin üretimi için esas olarak çam kullanılır. Bu klasik öz odunu yuvarlarken, daha gevşek olan diri odun kesilir ve daha sert, reçine emdirilmiş çekirdek kalır. Günlük bundan yalnızca yararlanır. İncirde. 2, yuvarlak bir kütük ve profilli bir çubuk için bir testere günlüğünü işaretleme seçeneklerini gösterir.
incir. 2
Diri odunun kesilmesi başka bir olumlu etkiye sahiptir – kuruduğunda çatlak genişliğinde azalma, bu da duvarların ısı yalıtımını iyileştirir. Dikey düzlemde çatlakların ortaya çıkmasına neden olan kütüklerin çatlaması kasıtlı olarak yapılır. Bunu yapmak için, kütük boyunca sığ bir dikey kesim yapılır..
Silindirleme sırasında ve ayrıca profilli kereste imalatında, işlenmiş yüzeyin yüksek bir temizliği elde edilir, ahşap son derece pürüzsüz hale gelir, bu da binaların iç ve dış dekorasyonunda ek malzeme kullanılmamasına ve dolayısıyla gereksiz maliyetlerden kaçınılmasına izin verir..
Fin firmaları, yuvarlak kütüklerin, profilli kirişlerin üretiminde ve bunlardan evlerin yapımında trend belirleyici olarak kabul edilir..
Şekil 3
Önde gelen firmalar tarafından üretilen yuvarlak tomrukların profili, geleneksel yuvarlak profilden uzaktır (Şekil 3, yuvarlak tomrukların ve profilli kirişlerin geleneksel profillerini göstermektedir ve Şekil 4, Honka’nın profillerini göstermektedir). Modern profiller, kütükler arasına yerleştirilen yalıtımla birlikte evi rüzgardan ve nemden güvenilir bir şekilde koruyan özel kama kilitlerine sahiptir..
şekil 4
Binaları yuvarlak kütüklerden ve profilli kirişlerden inşa ederken, yapıları sabitlemek için pimler, cıvatalar, saplamalar, dirsekler ve ayrıca ayarlanabilir ankrajlar (geleneksel montaj teknolojilerinde olduğu gibi) kullanılır. Birleştirilmiş ev zorunlu olarak taslak verir, ancak sıradan kütüklerden yapılmış bir evinkinden çok daha azdır. Yapının zorla şapı, yerleşim miktarını azaltmaya yardımcı olur. Ev iyi işlenmiş malzemeden yapıldığından, genellikle ek bir son işlem gerektirmez, yapımından hemen sonra içinde yaşayabilirsiniz..
Ahşabın doğal dokusu, duvarların özel bir desenini oluşturur ve çalışma neminden oluşan ahşap kullanıldığından, ev hemen dışarıdan boyanabilir. Bu ayrıca ahşabı nem girişine karşı korur.
Yuvarlatılmış kütüklerden ve profilli kirişlerden yapılmış bir ahşap ev hızla inşa edilir ve çevre dostudur, nispeten düşük bir maliyeti yüksek performans özellikleriyle birleştirir. Ahşabın doğal güzelliği ve mimarın hayal gücü, bu malzemeden modern konforlu kır evleri ve kır evleri yaratmayı mümkün kılıyor. Yukarıdakilerin hepsi bu ahşap evleri hem yurt dışında hem de ülkemizde çok popüler hale getirmiştir.
arasındaki fark nedir? Hangisi daha dayanıklı ve kullanışlıdır?
Nakış ve işlemeli dantel arasındaki fark, işleme tekniklerinde ve kullanılan malzemelerde gizlidir. Nakış, ipliklerin dokuma veya örme işlemiyle kumaşa uygulanmasıdır. İşlemeli dantel ise genellikle iğne veya tığ yardımıyla özel desenlerin oluşturulmasıdır. Her ikisi de el emeği gerektiren zanaat türleridir. Dayanıklılık açısından ise nakışın daha dayanıklı olduğu söylenebilir çünkü iplikler sıkı bir şekilde kumaşa tutturulur ve kopma veya yıpranma riski daha azdır. Kullanışlılık açısından ise işlemeli dantel daha çok süsleme veya dekoratif amaçlı kullanılırken, nakış daha geniş kullanım alanına sahiptir ve giysi, yatak örtüsü gibi farklı ürünlerde kullanılabilir. İlgilenen kişinin ihtiyaçlarına ve tercihlerine göre hangi tekniğin daha kullanışlı olduğu değişebilir.
merhaba, bu metni okuyan biri olarak bir soru sormak istiyoruz. Tomruklar ve profilli kirişler arasındaki fark nedir? Hangi yapı malzemeleri hangi durumlarda tercih edilmelidir? Detaylı bilgi alabilir miyiz? Teşekkürler.
Bu metni okuyan kişi adına bir soru sormak istiyorum: Tomruklar ve profilli kirişlerin arasındaki farklar nelerdir? Hangisi daha dayanıklı ve kullanışlıdır?
Tomruklar doğal malzemelerden yapılan silindirik şekilli odun parçalarıdır. Genellikle inşaatlarda ve mobilya yapımında kullanılırlar. Profilli kirişler ise ahşap, metal veya betondan yapılan, çeşitli profillerde kesilmiş malzemelerdir. Bu kirişler, yapılarda taşıma fonksiyonu görmek için kullanılır.
Tomruklar ve profilli kirişler arasındaki ana fark, yapı malzeme özelliklerinden kaynaklanır. Tomruklar doğal bir malzeme olduğu için estetik bir görünüm sunarlar. Ayrıca, kolayca bulunabilen ve çevre dostu bir seçenek olabilirler. Profilli kirişler ise daha dayanıklıdır ve mühendislik hesaplamalarına göre üretilirler. Bu nedenle taşıma kapasiteleri daha yüksek olabilir.
Hangisinin daha dayanıklı ve kullanışlı olduğu, kullanım amacına, yapıdaki diğer malzemelere ve tasarıma bağlıdır. Örneğin, bir evin içinde tomruk kullanılması hem dayanıklı hem de estetik bir tercih olabilirken, bir köprünün taşıyıcı elementi olan kirişlerin daha dayanıklı olması önemlidir. Bu nedenle, kullanım yerine ve amaca uygun olarak, doğru malzeme seçimi yapılmalıdır.