İlk tavsiye:İlk aşamada, fidanlıkta minimum mobilya parçası bırakın. Bebek gerçekten sevimli bir bebekken ve her şeyi kendi başına nasıl alt üst edeceğini öğrenmemiş olsa da, kreşte asgari miktarda eşya olmasına izin verin. Bir bebek karyolası, alt değiştirme masası (çoğu onsuz yapar), sürgü, yelekler ve “çeyiz” nin geri kalanı için bir şifonyer – aslında başka neye ihtiyacınız var? Mutluluğunuz aktif olarak büyürken ve her gün yeni bir şeyler öğrenirken, diğer her şeyi satın almak için zamanınız olacak. Temizlemeniz daha kolay olacaktır, toz için daha az yüzey vardır ve çocuk için özellikle oyuncaklara ihtiyaç duyulmaz – yatmadan önce hayranlık duyacağınız birkaç çıngırak ve yatağın üzerinde güzel bir atlıkarınca dışında.
İkinci ipucu:oyuncak almaya kapılmayın! En önemli noktanın bu olduğuna eminiz. Çocuk odasını darmadağın eden ilk şey nedir? Oyuncaklar! Yere dağılmış, en beklenmedik yerlere, mutfağa ve hatta banyoya taşınmak … Ve aynı zamanda, çocuk bu kaosun ortasında evde dolaşıp sıkıldığından, oynayacak hiçbir şeyi olmadığından, her şeyden yorulduğundan şikayet edebilir …
Evde hiç eli boş gelmeyen çok sayıda cömert ve nazik vaftiz anne babanız, büyükanneleriniz, büyükbabalarınız, amcalarınız, teyzeleriniz ve sadece arkadaşlarınız olduğuna inanıyoruz. Evet, ilk iki veya üç gün, çocuk yenilikle oynamaktan mutlu olacak ve sonra etrafta yatan diğer oyuncakların yığınına eklenecektir..
Ne yapalım? Hiç oyuncak almamak kesinlikle bir seçenek değil. Sadece çocuğun gerçekten sevdiği şeyi, oynadığı şeyi doğrudan odaya bırakın. Gerisi – balkonda, çatı katında, asma katta, kilerde …
Tavan arasında oyuncak kutusu olan bir aile tanıyoruz. İkincisi aynı – kreşte. Zaman zaman yerlerini değiştirdiler ve çocuklar mutluydu – pek çok yeni şey!
Aynı yaşta çocuğu olan arkadaşlarla diğer tanıdıklar değişti. Yanlarında bir çanta dolusu araba getirdiler, aynı miktarda aldılar. Çocuklar çok mutlu – bir yenilik. Ve evdeki oyuncak sayısı artmadı..
Üçüncü ipucu:oyuncakları sıralayın. Örneğin, tanıdık bir aile tüm yumuşak oyuncakları daha az toz toplayabilmeleri için kapalı bir rafta tutuyordu (tabii ki yine de periyodik olarak yıkanmaları gerekiyordu). Ve çocuğun sayısız arabası için, raflı sıradan bir karton kutudan gerçek bir garaj inşa edildi. Ve bütün arabalar akşam uyumak için oraya gitti.
Bir zar çantası, Barbie güzelleri için ayrı bir raf, “yerli kutuda” bir demiryolu … Her şeyin bir yeri olmalı ki çocuk her şeyi kutudan atmasın, tam olarak o bebeği arıyor, mavi saçlı ve pembe bir elbise.
Ayrı, dördüncü ipucu, Lego’dan bahsetmek istiyorum. Bu, hem erkekler hem de kızlar tarafından sevilen, kullanışlı, eğlenceli, ince motor becerileri geliştiren çok popüler bir inşaat setidir. Ancak, küçük ve keskin bir Lego parçasına çıplak ayakla adım atan her ebeveyn, o anda bu oyuncağın yararları hakkında düşünmediğinden eminiz.!
Lego biriktirme süreci durdurulamaz. Bir set sundular, oyuncağı monte ettiler, rafa koydular, yoruldular – parçaladılar. Yeni bir tane verdi – aynı şeyi. Sonuç olarak, küçük parçalara veya birleştirilmiş kilitlere sahip temiz kutular yerine, polis karakolları, robotlar, prensesler için evler, farklı setlerden oluşan kocaman bir Lego çantası alıyoruz. Dürüst olmak gerekirse, inşaatçılarla olan sorunun başarıyla çözüldüğü ve sonunda çözüldüğü, ancak bulunamadıkları bir aile örneği vermek istiyoruz. Bazı tanıdıklar, prensibe göre Lego parçaları için üç kutuyu tanımladı: favori, sıklıkla kullanılan ve neredeyse unutulmuş.
Beşinci ipucu:Çöpleri düzenli olarak atın. Kırık arabalar, bacaksız bir oyuncak bebek, hiçbir yerden gelmeyen parlak şeker sarmalayıcıları, geçen yılki kestaneler, sönmüş bir top – her kreşte bu kadar çok “iyi” var. Ayda bir, gücünüzü toplayın ve kutularda biriken bu tıkanıklığı sökün. Kırılan her şeyi atın, çocuğun oynamadığını bir kenara bırakın (gelecek için saklayın). Pek çok insan, çocukları bu tür temizliğe kendilerinin dahil etmesini tavsiye ediyor. Ama sonunda, her şey bir mücadeleye dönüşebilir – hayır, onu atma, babam düzeltecek, gerçekten ihtiyacım var, vb. Size kalmış: bir yandan – tabii ki çocuğun işleri düzene sokmayı ve yardım etmeyi öğrenmesi gerekir, diğer yandan – her şeyi kendi başına, boş zamanlarında ve sizin için uygun olduğunda daha iyi ve daha sakin bir şekilde yapabilir..
Altıncı ipucu:Giysilere gelince, çocuğunuzun her gece her şeyi dolaba koymasını istememenizi tavsiye ederiz. Yarın sabah yine aynı şortu ve tişörtü giyerse, ki bu da kirlenecek vakti kalmamışsa, korkutucu değil, tam sandalyeye asmalarına izin verin. Kirli şeylerin bir odaya değil, çamaşır makinesine veya özel sepete ait olduğunu açıklamaya çalışın. Aksi takdirde, acil olarak yıkamanız gerekenleri toplamanız için kreşte günlük “tur” yapmanız gerekecektir. Her şey zamanında gelecek, her gün hatırlatırsanız, okulda çocuğun çorapları tişörtü hemen yıkamaya atmayı ve sandalyede saklamamayı öğreneceğinden eminiz..
Yedinci ipucu:sakinlik, sadece sakinlik! Mükemmeliyetçilikten vazgeçelim ve bir çocuk odasına dağılmış oyuncakların normal olduğunu kendimize itiraf edelim. İnanın bana, sadece 10 yıl kadar ve bunların hiçbiri odada olmayacak, çocuklar büyüyor. Bilim adamları, organizasyondan sorumlu olan beynin frontal lobunun nihayet ancak 18 yaşında oluştuğundan eminler. Yani çocuğunuz etrafındaki karışıklığı görmeyebilir ve neden bu kadar mutsuz olduğunuzu anlamayabilir. Elbette temizlik gereklidir, ancak mükemmel düzen uğruna değil, hem siz hem de çocuk rahat edebilmeniz için. Şimdilik Albert Einstein’a atfedilen bir sözle kendinizi avutabilirsiniz: “Sadece bir aptal düzene ihtiyaç duyar – bir dahi kaosa hükmeder.”.
Okuyucu adına bir soru sormak için buradayım. Çocuk odasında sipariş gerçeklik mi yoksa fantezi mi olmalı? Çocukların hayal güçlerini geliştirmek için fantastik unsurların olduğu bir oda daha mı iyidir yoksa gerçeklikle daha çok bağlantılı bir oda mı? Hangisi çocukların yaratıcılığını ve oyunlarını daha iyi destekler? Sizce çocuk odasında ne tür bir atmosfer olmalı?
Bu metni okuyan bir okuyucu adına bir soru sormak istiyorum. Çocuk odasında sipariş, gerçeklik mi yoksa fantezi mi? Odanın dekorasyonunda gerçekçi bir tema mı tercih edildi, yoksa fantastik öğeler mi kullanıldı? Çocuklar böyle bir odada kendilerini daha iyi hissediyorlar mı?
Bu soruya kesin bir yanıt vermek mümkün değildir çünkü her çocuğun tercihi ve hissiyatı farklı olabilir. Bir çocuk gerçekçi bir teması tercih edebilirken diğer bir çocuk fantastik öğelerin kullanıldığı bir oda dekorasyonunu daha çok sevebilir. Bazı çocuklar kendilerini gerçekçi bir ortamda daha rahat hissederken, bazıları da fantastik bir ortamda daha özgür hissedebilir. Önemli olan çocuğun kendi zevkine ve tercihine uygun bir odaya sahip olması ve kendini orada rahat hissetmesidir.
Çocuk odasındaki eşyalar gerçeklik mi yoksa fantezi mi öğrenmek isteyen okuyucu adına bir soru sormak istiyorum. Çünkü çocuk odalarında bazen gerçek eşyalar kullanılırken bazen de fantezi dünyasını yansıtan eşyalar tercih edebiliyoruz. İzleyeceğimiz tema, tasarım veya seçtiğimiz eşyalar hangi kategoriye girer? Bunun hakkında düşünceleriniz nelerdir?
Çocuk odasındaki eşyalar genellikle bir kombinasyon olarak görülebilir. Gerçeklik ve fantezi arasında gidip gelirler. Gerçek eşyalar çocuğun günlük yaşamını yansıtabilirken, fantezi eşyalar çocuğun hayal dünyasını canlandırabilir. Kullanılan tema ve tasarım genellikle bu iki kategoriyi bir araya getirerek çocuğun odasında hem gerçeklik hem de hayal gücüne yer verir. Önemli olan çocuğun odasında kendini rahat ve mutlu hissetmesidir. Bu yüzden odanın hem gerçek eşyalarla donatılmış olması hem de fantezi unsurlar barındırması, çocuğun gelişimine olumlu etki yapabilir.