Ahşap fırçalama: fırça ve alet seçimi, DIY ahşap işleri

Gerçek bir usta için, ahşap dekoru kendi elleriyle yaşlandırma yeteneği, özellikle bu teknik oldukça sık kullanıldığı için bir sorun olmamalıdır. İşi sizin için gerçekleştirme tekniğini tanımladık ve ahşap ürünleri kendi ellerimizle fırçalamak için bir araç listesi hazırladık..

Hangi ağaç kullanılmalı

Fırçalamanın özü, ahşabın dokusunun, doğal deseninin daha parlak bir tezahürüdür. Bu, yumuşak liflerin çıkarıldığı ve aksine sert olanların kaldığı bir kabartma yüzey oluşturarak elde edilir. Dolayısıyla ilk açık gerçek: ahşaptaki farklı yoğunluklardaki lifler,.

Bu nedenle akçaağaç, kayın, kızılağaç veya tik gibi tekdüze yoğun yapıya sahip kayalar fırçalamak için uygun değildir. Ancak bu, sert ağacın fırçalanarak yaşlandırılamayacağı anlamına gelmez. Örneğin, meşe tahtaları işlerken çok ilginç bir etki elde edilir: düzgün bir şekilde boyandığında, bu tür ürünleri çok değerli bir dekor haline getiren ince düzensiz çiziklerin ortaya çıkması.

İğne yapraklılar, fırçalamadan sonra en iyi şekilde görünür. En yaygın çamın dokusu zayıftır ve işlendikten sonra yapılan çizimin kimseyi şaşırtması pek olası değildir. Ancak ladin ve karaçamda gerçekten benzersiz desenler ortaya çıkar..

Fırçalama için herhangi bir ağaç kalitatif olarak planlanmalı ve her türlü kusur ve kusurdan arındırılmalıdır, fırçalamak bunları ortadan kaldırmayacaktır. İdeal olarak ahşabın nem içeriği% 10-12 olmalıdır, ancak her durumda% 15’ten fazla olmamalıdır, aksi takdirde lifler yırtılır ve bol miktarda ince tüyler oluşturur..

Fırçalar ve diğer araçlar

Fırçalama sırasındaki ana iş fırçalarla yapılır. Bunlar pirinç veya çelik kıllı oldukça kaba metal disk tipi fırçalardır. Fırçanın geniş bir uç kısma sahip olması ve silindire yakın bir şekle sahip olması arzu edilir – bu şekilde işlem daha tekdüze olacaktır. Telin kalınlığı tamamen ahşabın türüne bağlıdır: hav, yumuşak damarlardan 7-10 kat daha ince olmalıdır, düz teller ise “kıvırcık” yerine tercih edilir..

Fırçalar liflerin büyük kısmını seçer, ancak yüzey çok pürüzlü ve yumuşak kalır. Farklı fraksiyonlardaki aşındırıcı tozun plastiğin kalınlığına kaynaştırıldığı sentetik naylon fırçalar kullanılarak işleme kalitesi iyileştirilebilir. Bu tür zımparalama, boyamaya müdahale eden küçük çiziklerin ve yığınların çoğunun ortadan kaldırılmasına yardımcı olur, bunlar olmadan yüzey daha temiz ve daha hoş görünür..

Üçüncü aşama genellikle önlenir, ancak birinci sınıf bir yüzey cilası istiyorsanız, fırçalanmış ahşabın cilalanması gerekecektir. Gözeneklerin varlığı nedeniyle, bunu yapmak kolay değildir, sert doğal kıllı fırçalar kullanmalısınız, örneğin sisal veya kaba yün.

İyi işçilik genellikle bir elektrikli aletle elde edilir. Açılı taşlama makinesine göre bir matkap tercih edilir, onunla çalışmak, kaba işleme ve dönüş yönünü kontrol etmek daha kolaydır. İş parçasının dikkatli bir şekilde sabitlenmesi de gereklidir; bir çift kelepçe kullanışlıdır. Ve tabii ki, fazlasıyla oluşan toza karşı koruyucu ekipmana ve çıkarılmasına ihtiyacınız olacak: elektrikli süpürge, gözlük ve eldivenler kesinlikle gereksiz olmayacak.

İş emri

İşlemenin ilk aşamasında ahşabın kuru ve temiz yüzeyi kaba fırçalar ile bypass edilerek yumuşak tabakalar istenilen derinliğe kadar yırtılır. Parçaların yüz yüzeylerini, birçok damarın bulunduğu ve ince olan lif katmanları boyunca yönlendirmek en mantıklı olacaktır. Ancak tüm görünen düzlemlerin işlenmesi gerektiğini unutmayın, aksi takdirde kontrast çok belirgin olacaktır..

Fırçayı güçlü bir baskı olmadan kesinlikle lifler boyunca hareket ettirmeniz gerekir. Düzlemdeki küçük düzensizlikler kaçınılmaz olarak kalacaktır, bu manuel ahşap işlemenin ana dezavantajı (veya avantajı). Devir sayısı 1500-2200’dür, ancak bu değer farklı cinsler için farklılık gösterebilir..

Fırçalama işleminin temel hoş özelliği, deney için geniş bir alan açması ve görsel tasarımın amacı gerektiriyorsa temel kurallardan saparak kullanılabilmesidir. Örneğin, ahşabın damar boyunca çekilmesi, nadir görülen dekoratif ekler için kullanışlı olabilecek dağınık bir kaba çizikler bırakır..

Ahşap fırçalandıktan sonra zımparalama zamanı gelmiştir. Sentetik bir aşındırıcı fırça, çıplak gözle görülebilen tüm pürüzler giderilene kadar lifler boyunca yönlendirilir. Zaman zaman, gözeneklerden biriken tozu gidermek ve işleme kalitesini değerlendirmek için iş parçasına arkadan vurulması gerekir. Tüyleri ve çizikleri çıkardıktan sonra, rölyefi pürüzsüz ve hafif parlak yapmak için cila yapma zamanı gelmiştir. Bu, bir matkap üzerinde bir fırça ile veya bir mutfak süngerinin sert kısmı kullanılarak elle yapılabilir..

Zemin kaplamalarıyla çalışmanın özellikleri

Sadece mobilya elemanları, platbandlar ve her türlü dekor fırçalanamaz. Bu işleme tekniği genellikle parke ve parke tahtalarının yaşlanmasını simüle etmek için kullanılır..

Ahşap bir zemin ile çalışmanın ana zorluğu, büyük iş miktarıdır. Matkap burada çok az kullanılıyor: işlemenin tekdüzeliği ve üretkenlik zarar görüyor. Bu tür hacimlerde, fırçalı zımpara makinesi satın almak veya ödünç almak mantıklıdır. Tek tip bir fırçalama derinliğini korumanıza ve ardından geniş bir alanı hızla zımparalamanıza olanak tanır..

Zemin için derin ahşap rölyefinin gösterilmesi tavsiye edilmez, aksi takdirde kaplama çok kirlenir ve kötü yıkanır. Optimum derinlik 0,5-0,8 mm’dir, bu nedenle zemindeki ahşap ısınır ve hoş bir pürüzlü hale gelir, doğal olmayan parlaklık kaybolur.

İşleme, boyama, patine

Ağacı faturalandırmak savaşın sadece yarısıdır. Fırçalama, ahşap dokusunun görsel olarak vurgulanmasının nihai hedefini belirler, çoğu zaman bu amaçla özel tekniklerle boyanırlar..

Elyaf örneklemesinin iyi yapıldığından ve yüzeyin boyamaya hazır olduğundan emin olmanız gerekir. Bunun için hafif bronzlaşma veya yakı etkisi olan su bazlı lekeler kullanılır. Uygulama bir fırça yardımıyla lifler boyunca dikkatlice ovularak ve ince villusların kaldırılması sürecinde gözlemlenerek yapılmalıdır. Varsa, yüzey iyice kurutulmalı ve bir zımpara fırçası ile kolayca fırçalanmalı, kurumuş ve sertleşmiş çapaklar kırılmalıdır..

Fırça yerine yumuşak bir sünger kullanmak uygundur – boya daha eşit ve fazlalık olmadan dağıtılır

Resim yaparken, çoğu zaman tonların düzenlenmesi, düzensizlikler üzerindeki ışık ve gölge oyununu tekrarlar: çöküntüler koyu renkte, sırtlar – açık renkte boyanır. Bunu yapmak için, yüzey önce zengin bir koyu vernikle açılır ve sonra bir sünger veya bezle silinir, kalan verniği emmek için zamanın olmadığı sert liflerden çıkarır..

Büyük bir düzlemde çalışırken, koyu boya tamamen kuruduktan ve ardından P400-800 tane boyutuna sahip bir flap disk ile hafifçe işlemden geçirildikten sonra tek tip renklenme elde edilir. Çıkıntılar hafifletildiğinde renksiz veya açık renkli parke verniği ile açılırlar..

Diğer bir renk seçeneği ise tersine çevirme imkanı sunar: Rölyefin üst katının koyu olması planlanmış ve çöküntüler açık tonda boyanmıştır. Bu durumda yüzey önce koyu renkli bir poliüretan vernik ile renklendirilir ve kurutulur. Bunu, çıkıntılar üzerinde koyu bir substrat oluşturmak için fazlası bir kauçuk spatula ile uzaklaştırılan hafif opak bir bileşimin uygulanması izler..