Dübeller

Bugün, betondaki ahşap mantar veya bir vidayı vidalamak için bir tuğla duvar, arkaik olmaktan daha fazlası görünüyor. Dübeller – sözde kör bağlantı elemanları yapmak için özel fabrika ürünleri (biyelin ucuna bir somun vidalamanın, bir çapa rondelasının veya bir enine çubuğun kaynaklanmasının, perçinlemenin veya kopça yapmanın mümkün olduğu özensiz olanların aksine) inşaatta kullanıma girmiştir. Dahası, dübeller için pek çok seçenek var. Hadi bazılarını tanıyalım.

Dübeller hem masif (masif) hem de katmanlı, içi boş ve içi boş duvarlar için üretilir ve montaj aleti için çubuğun (vida, ankraj) serbest ucu olmadığında kullanılır..

Masif (yani, sağlam, boşluksuz) duvarlar için dübeller, içi boş olanlar için genişleyen bir çalışma prensibine sahiptir – bir ankraj.

Genişleyen dübeller, deforme olabilen naylon bir manşondan (kartuş) veya metalden oluşur ve kartuşun çubuk geçerken açılan parçaları vardır. Çapa dübelleri, kural olarak, teknik açıdan oldukça zor bir cihazdır. Örneğin, bazı durumlarda, sabitleme çubuğu vidalandığında, böyle bir dübelin naylon kartuşunun ucu genişleyerek bir “ampul” e dönüşebilir, diğerlerinde enine çentikler nedeniyle kartuşun ucu bir tür kilitleme eşkenar şekline dönüşür, diğerlerinde ise çubuğun dişindeki geniş bir düğüme vidalanır. duvarın oyuk tarafında baskı somununa dönüşür….

Kuyruk bölümünün bir yay ile açıldığı veya eksantrik bir menteşe etrafında döndüğü gerçek küçük mekanizmalar şeklinde ankraj dübelleri vardır. Ayrıca, sapın, dübel takıldıktan sonra dışarıda kalan bir “gövde” kullanılarak ankraj (kilitleme) pozisyonunda takıldığı bir model de vardır..

En son hit, her türlü ahşap çubuğu ve metal rayı duvarlara ve tavanlara tutturmak için kullanılan evrensel naylon dübeldir – bölme çerçeveleri, kaplama plakaları için çıtalar, asma tavanlar, kapı ve pencere çerçeveleri vb. İçi boş veya lamine duvarlar için bu dübel, duvarların yoğun bir kısmı ile temas alanlarında bir ara parçası olarak ve kaplin gövdesindeki açık dairesel kısımlar nedeniyle boşluklu sınırlarda bir ankraj görevi görür. Soketin yan duvarlarına dayanan bu açık halkaların uçları, vida çubuğu döndürüldüğünde ek sürtünme sağlar..

Sabitleme çubuğunun dış ucu, bir çivi veya vida başı, bir cıvata başı, dişli bir silindir, bir kanca, bir halka vb.Şeklinde yapılır..

Dübeller, sadece yapıldıkları malzemede, yapının kalınlığında sabitleme yönteminde değil, aynı zamanda sabitleme çubuğu üzerinde hesaplanan çekme ve kesme yüklerinde de farklılık gösterir. Başka bir deyişle, bazıları hafif ev eşyalarını sabitlemek için tasarlanmıştır, diğerleri ise büyük bina ve yapıların yapılarına dayanabilir..

Onlarca ton kaldırma kapasiteli ağır köprü vinçler için, masif beton temel pabuçlarını çelik kolonların destekleyici kısımlarına bağlayan çelik dübeller bulunmaktadır. Merak uyandırıcıdır ki, genellikle (dübel kullanılmadan) montaj plakalı akerler, kolonların destek parçalarının kaynaklandığı veya tutturulduğu betonlanmış pabuç içine döşenirse, bu tür gömülü parçaların metal tüketiminin, ana takviyesinin metal tüketimiyle karşılaştırılabilir olması ilginçtir. Beton pabucun üst kısmında dübel kullanırken, bir matkap – bir delici yardımıyla hassas işaretlemeye göre, tamamen metal cıvata dübellerinin takıldığı delikler açılır. Bu yöntemle, dübellerin toplam ağırlığı, kelimenin tam anlamıyla geleneksel versiyonun metal tüketiminin yüzde bir kısmıdır..

Dairede, özellikle zeminleri ve hatta duvarları betonarme olan modern evlerde onarım işlerine gelince, burada dübelin yeri doldurulamaz, çünkü duvarlara, zemine ve tavanlara tüm sabitleme işlemleri dübel kullanılarak yapılmalıdır..

Her bir özel durumda ne tür bir dübel seçeceğiniz, bu sayfadaki rakamlarla tanışırsanız, sizin için netleşecektir. En önemlisi taşıyacağı yüke göre doğru tip ve kalınlıkta dübel ve tespit çubuğunun (vida) seçilmesidir..

Yatay bir delikle, yani vida “makaslama için” çalıştığında, çoğunlukla kitap rafları, mutfak dolapları vb. getirmek için, 8-10 mm katı beton veya tuğla duvara gömülü 8 ila 10 mm dış çapa sahip dübeller kullanılır. Daha “kritik” sabitlemeler için (örneğin, “duvar çubukları” ve diğer benzer “duvar” simülatörleri), 80 – 100 mm’ye kadar duvar kalınlığına gömülü dübelleri kullanabilirsiniz..

Dikey düzenleme durumunda, yük aşağıya doğru hareket ettiğinde (örneğin, asma tavanlar monte edilirken tavanlara sabitleme), enine çentiklere ve ara “kanatlara” sahip dübellerin seçilmesi önerilir. Bu durumda, deliğin dübelin çapına tekabül etmesi (bir çekiçle biraz eforla dövülmeli ve serbestçe girilmemelidir) ve delme derinliğinin (dübel uzunluğu) en az 40-50 mm olması özellikle önemlidir. Çoğu zaman, daha fazla güvenilirlik için, tavana takılan dübel ve bunun deliği PVA tutkalı ile yağlanır ve vidayı vidalamadan önce dübeli çekiçledikten sonra, ayarlaması için bir gün verir. Ancak, dübelin doğru seçilmesi ve yükün doğru hesaplanması ile bu tür “önlemler” gereksiz görülmektedir..

Metin: Alexander Naumov (remont2000.ru)